Czy podatek naliczony, wynikający z faktur wystawionych przez podmiot nieuprawniony do ich wystawienia, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniach 24 marca 2010 r. oraz 15 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 19 marca 2010 r., znak ILPB1/415-200/10-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 23 marca 2010 r., a w dniu 24 marca 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W wyniku przeprowadzonego wobec Podatnika, postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w dniu 20 listopada 2009 r. wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do października 2004 r. na łączną kwotę 72.437,00 zł plus odsetki (Decyzja Nr X).

Rozstrzygnięcie zawarte w ww. decyzji było konsekwencją zakwestionowania przez Organ uprawnienia Podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem przezeń paliwa na potrzeby prowadzonej przez Podatnika działalności transportowej.

W uzasadnieniu decyzji, organ stwierdził, i z uwagi na to, że dokumentujące przedmiotowe transakcje faktury, nie obrazują rzeczywistego przebiegu transakcji (ponieważ jako sprzedający występuje w nich podmiot jedynie firmujący transakcję nie zaś podmiot, który był rzeczywistą stroną tejże transakcji) Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku.

Warto podkreślić, że Organ, w uzasadnieniu ww. decyzji wprost wskazuje, że przedmiotowe transakcje rzeczywiście miały miejsce, a Podatnik faktycznie nabył wskazane na fakturach ilości paliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek naliczony, wynikający z faktur wystawionych przez podmiot nieuprawniony do ich wystawienia, którego słuszność odliczenia zakwestionował organ kontroli skarbowej, stanowi koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. wynika, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług ? jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego.

W myśl obowiązującego w 2004 r. § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 27. poz. 268 z późn. zm.) w przypadku gdy sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W świetle powyższych przepisów, jeżeli wydatek został udokumentowany fakturą wystawioną przez podmiot nieuprawniony do wystawiania faktur, przez co podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług a poniesienie wydatku i jego związek z uzyskiwanymi przychodami nie budzą wątpliwości, naliczony i zapłacony podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Należy nadmienić, iż w przedmiotowej sprawie w kontekście rodzaju prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej (usługi transportowe), zasadność zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodu, kosztów zakupu paliwa, nie może budzić żadnych wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami.

Należy również zwrócić uwagę, że poniesione wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem prawidłowego ich udokumentowania.

Ponadto zaznacza się, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w treści art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? podatek od towarów i usług, czy to zawarty w cenie nabywanych towarów (podatek naliczony), czy też ten, którego obowiązek uiszczenia ciąży na przedsiębiorcy z powodu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (podatek należny) ? nie jest uznawany za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie jednak do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ww. ustawy jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Wyżej powołany przepis dopuszcza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy tego podatku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupił paliwo na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności transportowej. Jednakże organ kontrolny zakwestionował uprawnienia Zainteresowanego do odliczenia podatku naliczonego VAT.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane uregulowania prawne uznać należy, iż Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek naliczony, w tej części, w której Zainteresowanemu nie przysługuje obniżenie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w przedmiotowej interpretacji nie odniósł się do kwestii prawidłowości wystawianych faktur.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.