Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją jubileuszu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją jubileuszu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z organizacją jubileuszu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma ?A? w lipcu 2013 roku chce zorganizować, w związku z jej jubileuszem działalności ogólnodostępną imprezę reklamową, której celem będzie między innymi promocja marki. Wstęp będą mieli nie tylko pracownicy i członkowie rodzin, ale również osoby trzecie (zaproszeni goście, mieszkańcy okolicznych gmin, osoby przyjezdne itd.). W czasie imprezy będzie zorganizowana prezentacja, produktów firmy. Impreza będzie relacjonowana przez media (telewizję, prasę, radio i portale internetowe), dzięki czemu informacje o firmie dotrą do szerokiego grona potencjalnych klientów.

W miejscu gdzie odbywać się będzie impreza zamieszczone będą różnego rodzaju firmowe materiały reklamowe i baner, siatki, flagi, spot muzyczny, balon z reklamą firmy.

W związku z organizacją powyższej imprezy firma poniesie wydatki na:

• oprawę artystyczną (występ zespołu muzycznego Maryla Rodowicz, kabaret, pokaz fajerwerków),
• catering (bufet szwedzki),
• ochronę, opiekę medyczną,
• obsługę techniczną,
• materiały promocyjno - reklamowe.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które poniesie ?A? (na rzecz firmy organizującej imprezę) finansowane z środków obrotowych, Wnioskodawca, jako płatnik powinien uznać za przychód i doliczyć do przychodu danego pracownika z uwzględnieniem liczby członków rodziny tego pracownika i w związku z tym odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według ww. artykułu nieodpłatne świadczenia muszą być faktycznie otrzymane przez podatnika, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Ustawodawca rozróżnia zwroty ?otrzymywać? i ?postawić do dyspozycji?, wobec tego nie należy nadawać im tych samych znaczeń (wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09).

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztu imprezy reklamowej nie można uznać za przychód pracownika z tytułu stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również za przychód z tytułu innych źródeł dla zaproszonych gości, ponieważ sam fakt zaproszenia kogoś na imprezę nie pytając, czy życzy sobie takiego zaproszenia nie stanowi i nie może stanowić przychodu po stronie osoby zaproszonej. Z uwagi na masowy charakter imprezy firma nie będzie w stanie ustalić dokładnej liczby uczestników, kto i w jakim zakresie skorzysta z proponowanych atrakcji i cateringu. Nie będzie możliwe ustalenie jednostkowego kosztu, przypadającego na każdego z uczestników, a podzielenie go ?po równo? byłoby niezgodne z prawem i stanem faktycznym. Podział kosztu ogólnego na koszty jednostkowe nie ma odzwierciedlenia w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie potencjalnie możliwy do otrzymania, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, brak możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na jednego pracownika czyni niemożliwym powstanie przychodu podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu do opodatkowania, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcę. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie natomiast z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (?).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować, w związku z jubileuszem działalności ogólnodostępną imprezę reklamową, której celem będzie między innymi promocja marki. Wstęp będą mieli nie tylko pracownicy i członkowie rodzin, ale również osoby trzecie (zaproszeni goście, mieszkańcy okolicznych gmin, osoby przyjezdne itd.). W czasie imprezy będzie zorganizowana prezentacja, produktów firmy. Impreza będzie relacjonowana przez media (telewizję, prasę, radio i portale internetowe), dzięki czemu informacje o firmie dotrą do szerokiego grona potencjalnych klientów.

W miejscu gdzie odbywać się będzie impreza zamieszczone będą różnego rodzaju firmowe materiały reklamowe i baner, siatki, flagi, spot muzyczny, balon z reklamą firmy.

W związku z organizacją powyższej imprezy firma poniesie wydatki na: oprawę artystyczną (występ zespołu muzycznego Maryla Rodowicz, kabaret, pokaz fajerwerków), catering (bufet szwedzki), ochronę, opiekę medyczną, obsługę techniczną, materiały promocyjno - reklamowe.

Ustosunkowując się do stanowiska Wnioskodawcy, organ podatkowy stwierdza, że udział pracowników, członków rodzin w imprezie jubileuszowej firmy nie stanowi dla uczestniczących w nich osób świadczenia nieodpłatnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, iż zorganizowana przez Zainteresowanego impreza zostanie skierowana do szerokiego kręgu potencjalnych klientów, tj. pracowników, członków rodzin, osób trzecich, tj. zaproszonych gości, mieszkańców okolicznych gmin, osób przyjezdnych.

Zatem z uwagi na to, że ogólnodostępna impreza reklamowa ? jubileuszowa firmy nie zostanie skierowana do wąskiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Wnioskodawcy, bowiem oprócz pracowników może uczestniczyć w niej szerokie grono osób i członków ich rodzin, zaproszeni goście, mieszkańcy okolicznych gmin, osoby przyjezdne, na dzień ich zorganizowania nie będzie można jednoznacznie ustalić osób w nich uczestniczących, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę.

W związku z powyższym z tytułu uczestnictwa pracowników oraz członków rodzin Wnioskodawcy w zamierzonej imprezie jubileuszowej nie powstanie po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Zainteresowany zobowiązany będzie doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wydatki, które poniesie ?A? (na rzecz firmy organizującej imprezę) finansowane z środków obrotowych, Wnioskodawca, jako płatnik nie powinien uznać za przychód i doliczyć do przychodu danego pracownika z uwzględnieniem liczby członków rodziny tego pracownika, a zatem nie ma obowiązku odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.