Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i ich sprzedaży, nabędzie lokal niemieszkalny (dalej jako lokal), stanowiący część kamienicy wybudowanej w pierwszej dekadzie XX wieku.

Również w pierwszej dekadzie XX wieku nabywany lokal (rozumiany jako wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi) został oddany do użytkowania.

Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć nabyty lokal na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - własny gabinet lekarski. Nabywany lokal będzie kompletny i zdatny do użytku.

Wnioskodawczyni, po nabyciu lokalu, zamierza wprowadzić lokal opisany powyżej do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych, Wnioskodawczyni będzie mogła zgodnie z art. 22h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Ustawa o PIT) rozpocząć jego amortyzację i na podstawie art. 22j Ustawy o PIT stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie do całej wartości początkowej lokalu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Jak stanowi art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 221 i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, który pozwala na ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla używanych lub ulepszonych budynków (lokali) niemieszkalnych, z tym, że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich przekazania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Lokale niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy dla budynków niemieszkalnych, zaliczonych do grupy 1, podgrupy 121 Klasyfikacji środków Trwałych, stosuje się stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Przepisy nie regulują jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego. Okres używania lokalu niemieszkalnego przed jego wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika ma jednak znaczenie przy ustalaniu indywidualnej stawki amortyzacji, ponieważ okres 40 lat może zostać pomniejszony o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania lokalu po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika, z zastrzeżeniem, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przez używanie należy rozumieć eksploatowanie. Przepisy nie regulują jakimi dowodami należy udokumentować używanie środka trwałego. Jeśli zatem dokumentacja nabywanego lokalu, w której posiadanie wejdzie Wnioskodawczyni, będzie określała jego pochodzenie na początek XX wieku, należy przyjąć, iż lokal spełni warunki uznania go za używany w myśl art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego Wnioskodawczyni będzie mogła ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną - maksymalnie 10%.

Stosowaniu 10% stawki podatkowej nie stoi na przeszkodzie fakt wyodrębnienia lokalu.

Możliwość przypisania lokalowi jeszcze niewyodrębnionemu cechy używanego oznacza, że temu samemu lokalowi po wyodrębnionemu, także należy przypisać przymiot używanego w rozumieniu art. 22j pdof - jest to ten sam obiekt materialny. Poprzez wyodrębnienie nie zmienia się substancja danego lokalu. Nie traci cech lokalu używanego. Ustawa o własności lokali, lokalem samodzielnym nazywa wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi.

Bez znaczenia dla powyższego pozostaje kwestia niewyodrębnienia lokalu. W rozumieniu ustawy o własności lokali wydzielony trwałymi ścianami zespół izb przeznaczony na stały pobyt ludzi jest lokalem samodzielnym bez względu na okoliczność jego wyodrębnienia.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny w ocenie Wnioskodawczyni uzasadnione jest twierdzenie, iż przedmiotowy środek trwały, tj. lokal niemieszkalny może być amortyzowany przez Wnioskodawczynię na zasadach określonych w art. 22j ust. 1 pkt 4. Tym samym Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne stosując stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie od całej wartości początkowej przedmiotowego lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.