Czy dokonując naliczania podatku dochodowego od osób fizycznych od biletów i karnetów sfinansowanych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych biletów do kina, teatru oraz karnetów na basen i masaże ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych biletów do kina, teatru oraz karnetów na basen i masaże.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje w 2008 roku zakupić dla pracowników z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych bilety do kina, teatru itp. oraz karnety na basen, masaże itp. Koszty w całości pokryje pracodawca z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonując naliczania podatku dochodowego od zakupionych dla pracowników biletów i karnetów sfinansowanych przez pracodawcę z ZFŚS stosuje się zwolnienie przedmiotowe ? do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt biletów i karnetów jest świadczeniem rzeczowym, nie podlega wymianie na środki pieniężne, lecz umożliwia skorzystanie ze środków oznaczonego świadczenia, w związku z tym jest to świadczenie zwolnione od podatku do kwoty 380,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie ?sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych? oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł. W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Z definicji zawartej w przepisie art. 45 ustawy Kodeks cywilny wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Świadczenie według znaczenia ze słownika języka polskiego to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można więc otrzymać lub ponosić.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym, do których można zaliczyć bilety do kina, teatru oraz karnety na basen i masaże.

Reasumując należy jednoznacznie stwierdzić, że w analizowanym przypadku sfinansowanie w całości przez pracodawcę zakupu biletów do kina, teatru oraz karnetów na basen i masaże ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67. Istotne znaczenie ma bowiem źródło finansowania bądź dofinansowania świadczeń rzeczowych dla pracownika. Należy dodać, że kwota sfinansowania, jak i dofinansowania świadczeń rzeczowych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszu związków zawodowych nie może przekroczyć w roku podatkowym 380 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie przedstawionego we wniosku pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia kosztu legitymacji uprawniających pracowników do przejazdów PKP z ulgą 50% do przychodów pracownika, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2008 r. nr ILPB1/415-267/07-2/AMN. Natomiast wniosek w zakresie zaliczenia kosztu konsumpcji na spotkaniu wigilijnym sfinansowanym z ZFŚS do przychodów pracownika, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2008 r. nr ILPB1/415-267/07-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-267/07-2/AMN, interpretacja indywidualna

ILPB1/415-267/07-4/AMN, interpretacja indywidualna

IPPB2/415-857/10-2/AK, interpretacja indywidualna