Czy za podstawę opodatkowania należy przyjmować wysokość czynszu należnego od najemców zgodnie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wynajmuje z mężem jako osoba fizyczna jedno mieszkanie. Przychód jest opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym. Dochody z wynajmu są opodatkowane w całości u Wnioskodawczyni.

W umowie ustalona jest wysokość czynszu (aktualnie jest to 1000 zł), który mają co miesiąc płacić najemcy. Poza tym w umowie jest napisane, że najemcy będą uiszczali wynajmującym co miesiąc 300 zł tytułem opłat na rzecz spółdzielni mieszkaniowej (w tym opłaty za wodę ciepłą i zimną, ogrzewanie, wywóz śmieci), oraz tytułem opłat za energię elektryczną. W umowie jest też napisane, że co kilka miesięcy wynajmujący będą przedstawiali najemcom rachunki i w zależności od ich wysokości wynajmujący oddadzą najemcom nadpłatę lub pobiorą od najemców niedopłatę.

Czynsz do spółdzielni mieszkaniowej (w którym są opłaty za wodę ciepłą i zimną, ogrzewanie, wywóz śmieci) oraz opłaty za energię elektryczną Wnioskodawczyni sama reguluje ze środków otrzymanych od najemców, żeby mieć nad tym kontrolę i nie dopuścić do ewentualnego zadłużenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy za podstawę opodatkowania należy przyjmować wysokość czynszu należnego od najemców zgodnie z umową (tzn. aktualnie 1000 zł), czy za podstawę opodatkowania należy przyjąć wysokość czynszu plus 300 zł tytułem zaliczki na opłaty (tzn. aktualnie 1000 zł + 300 zł = 1300 zł)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla celów podatkowych, jedynie wysokość uzyskanego czynszu zgodnie z umową (tzn. aktualnie 1000 zł) stanowi przysporzenie majątkowe i od tej kwoty powinna płacić podatek.

Wnioskodawczyni obecnie płaci podatek od 1300 zł (czynsz 1000 zł plus 300 zł tytułem zaliczki na opłaty), ale powołując się na interpretację indywidualną z dnia 16.09.2010 r. nr IBPBII/2/415-759/10/MM Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, oraz interpretację indywidualną IPPB1/415-786/11-2/JB z dnia 30.11.2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie ma wątpliwości. Zgodnie bowiem z tymi interpretacjami za podstawę opodatkowania przychodu należy przyjąć jedynie wysokość czynszu otrzymanego od najemcy, nie uwzględniając kwot otrzymanych tytułem zwrotu wydatków za media, czynszu do spółdzielni itp.

Odniesienie do aktów prawnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie są ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni mieszkaniowej opłata za wodę, energię elektryczną), Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością świadczeń, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Uwzględniając powyższe, uznać należy, iż podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z ciepłą i zimną wodą, ogrzewaniem, wywozem śmieci, energią elektryczną), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Takie dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z przedmiotem najmu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

W świetle przedstawionych we wniosku informacji oraz powołanych przepisów prawa, przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymywane kwoty czynszu. Natomiast uiszczane przez najemcę należności związane z ciepłą i zimną wodą, ogrzewaniem, wywozem śmieci, energią elektryczną ? skoro z umowy najmu wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca ? nie stanowią przychodu.

Reasumując, za podstawę opodatkowania należy przyjmować wysokość czynszu należnego od najemców zgodnie z umową.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.