Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie korekty deklaracji podatkowych.

27.6.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 27 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty deklaracji podatkowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty deklaracji podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z dniem 22 grudnia 2010 r. nastąpiła prywatyzacja Spółki. W dniu 21 grudnia 2010 r. pomiędzy organizacjami związkowymi działającymi w Spółce, a Inwestorem podpisany został Pakiet Socjalny - Umowa dotycząca gwarancji pracowniczych i socjalnych dla pracowników Spółki, zapewniający tym ostatnim między innymi wypłatę premii prywatyzacyjnej (tzw. bonusy prywatyzacyjne). Premia, jako konsekwencja realizacji procesu prywatyzacyjnego, wypłacona została w ostatnich dniach grudnia 2010 r., jednorazowo ze środków firmy, według unormowań wynikających z odpowiednich zapisów Pakietu Socjalnego, niezależnie od normalnego wynagrodzenia. Wypłata premii nie była związana z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony pracowników na rzecz Spółki, a jedynie była świadczeniem, do którego Spółka została przymuszona zapisem ujętym w pakiecie socjalnym przez inwestora będącego nowym wspólnikiem i niepozostającym w żadnej relacji prawnej z pracownikiem. Jedynym kryterium różnicującym wysokość premii był staż pracy w Spółce.

Kierując się zapisem umowy socjalnej cyt. ?inwestor zobowiązuje się spowodować wypłatę premii prywatyzacyjnej?? wypłacony bonus prywatyzacyjny został zakwalifikowany przez Spółkę do wypłat incydentalnych (środki oznaczone co do przeznaczenia) i na tym etapie rozpoznany jako ?wypłata z innych źródeł?, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z dokonaną wypłatą bonusów Spółka sporządziła pracownikom imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-8C oraz przesłała je właściwym urzędom skarbowym, w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie rozwiązanie nie zostało zakwestionowane przez firmę badająca sprawozdanie finansowe za rok 2010, w którym ww. zdarzenie miało miejsce.

W roku 2012 badający sprawozdanie finansowe za rok 2011 zakwestionował prawidłowość zaprezentowanego powyżej stanowiska uznając, że wypłata bonusów prywatyzacyjnych ma swe źródło w stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), którego podstawą są postanowienia umowy społecznej zawartej pomiędzy związkami zawodowymi a Inwestorem. Powyższe jednoznacznie wskazywało na obowiązek oskładkowania i opodatkowania ww. świadczenia pieniężnego.

W związku ze stwierdzeniem zaniżenia podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych o wypłacone bonusy prywatyzacyjne u poszczególnych pracowników, Spółka sporządziła korekty raportów ZUS RCA oraz deklaracji ZUS DRA oraz wpłaciła do ZUS wszystkie należne składki z tytułu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, zarówno w części obciążającej pracodawcę, jak i w części obciążającej pracownika wraz z odsetkami. Podatek dochodowy z tytułu wypłaconych premii prywatyzacyjnych został rozliczony przez pracowników w zeznaniach rocznych za 2010 rok w terminie do 30 kwietnia 2011 r. - według stawki 18% od kwoty otrzymanej premii prywatyzacyjnej (ujawnienie dochodów pracownika w jego zeznaniu rocznym na podstawie otrzymanych informacji PIT-8C).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka może, korzystając z uprawnienia wynikającego z przepisu art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, dokonać korekty rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych bonusów prywatyzacyjnych poprzez potrącenie z bieżącej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wysokości kwoty opłaconej przez Spółkę za pracownika składki na ubezpieczenie zdrowotne (jednak nie więcej niż 7,75%) i ujawnienie tego faktu w rozliczeniu rocznym PIT-4R za rok 2012, wyjaśniając przyczynę rozbieżności pomiędzy kwotą należnych zaliczek na podatek dochodowy za rok 2012 a rzeczywistymi wpłatami dokonanymi do urzędu skarbowego?
Czy Spółka powinna ujawnić w PIT-11 za 2012 rok zaległe składki na ubezpieczenie społeczne w części obciążającej pracownika, uregulowane wcześniej przez pracodawcę na podstawie korekty raportu RCA i deklaracji DRA i zwrócone Spółce w roku 2012 przez pracownika?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiotowej sprawie nie ma podstaw do skorygowania informacji PIT-8C, bowiem zostały one sporządzone w oparciu o dane i stan faktyczny istniejący (rozpoznany przez Spółkę) w dniu ich wykonania, a pracownik rozliczył już dochody ujawnione w informacji PIT-8C w rozliczeniu rocznym za 2010 rok przy skali podatkowej 18% podstawy wymiaru premii (18% podatku zostało de facto odprowadzone do budżetu bezpośrednio przez pracownika, w tym ?umownie? składka na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, a która nie może przekroczyć 7,75% podstawy jej wymiaru). Zdaniem Spółki, rozliczenie z Urzędem Skarbowym z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych bonusów powinno zostać skorygowane w roku 2012 w sposób wskazany przez Spółkę. A mianowicie: ponieważ pracodawca uregulował w 2012 roku składki na ubezpieczenie zdrowotne za pracowników, czyli w tej części, która winna być pokryta z dochodu pracownika (tj. 7,75% podstawy wymiaru), Spółka dokona potrącenia z bieżącej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wysokości kwoty dokonanej wpłaty za pracowników składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodu pracowników z tyt. bonusów i ten fakt ujawni w rozliczeniu rocznym PIT-4R za 2012 rok, wyjaśniając przyczynę rozbieżności pomiędzy kwotą należnych zaliczek na podatek dochodowy za rok 2012 a rzeczywistymi wpłatami do Urzędu Skarbowego.

Kwota składek na ubezpieczenie społeczne w części obciążającej pracownika, którą Spółka opłaciła dokonując korekty raportów RCA i deklaracji DRA, a która następnie została zwrócona pracodawcy przez pracowników, zostanie wykazana w PIT-11 za 2012 rok.

Takie rozwiązanie skoryguje następstwa dokonanego w grudniu 2010 błędnego rozeznania źródła dochodu z tytułu bonusów (?inne źródła? zamiast ?ze stosunku pracy? i doprowadzi do zaspokojenia roszczenia każdej ze stron, tj. urzędu skarbowego, ZUS, pracownika i pracodawcy.

Mając na uwadze wyżej wymieniony stan faktyczny i prawny, zdaniem Spółki, zaprezentowany sposób rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłaconych bonusów prywatyzacyjnych nie stoi w sprzeczności z przepisami Ordynacji podatkowej regulującymi sprawy składania deklaracji korygujących wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
inne źródła (pkt 9).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka wypłaciła w 2010 roku na rzecz pracowników premię prywatyzacyjną, która została zakwalifikowana do przychodów z innych źródeł. W związku z dokonaną wypłatą bonusów prywatyzacyjnych Spółka sporządziła pracownikom imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-8C oraz przesłała je właściwym urzędom skarbowym. W roku 2012 przyjęta przez Spółkę kwalifikacja ww. przychodów została zakwestionowana i uznano, iż Spółka błędnie zakwalifikowała wypłaconą pracownikom w 2010 roku premię prywatyzacyjną do przychodów z innych źródeł zamiast do przychodów ze stosunku pracy. W związku ze stwierdzeniem zaniżenia podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych o wypłacone bonusy prywatyzacyjne u poszczególnych pracowników, Spółka sporządziła korekty raportów ZUS RCA oraz deklaracji ZUS DRA oraz wpłaciła do ZUS wszystkie należne składki z tytułu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, zarówno w części obciążającej pracodawcę, jak i w części obciążającej pracownika wraz z odsetkami. Podatek dochodowy z tytułu wypłaconych premii prywatyzacyjnych został rozliczony przez pracowników w zeznaniach rocznych za 2010 rok w terminie do 30 kwietnia 2011 r. W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy należy dokonać korekty deklaracji PIT-4R oraz czy Spółka powinna ujawnić w PIT-11 za 2012 rok zaległe składki na ubezpieczenie społeczne w części obciążającej pracownika, uregulowane wcześniej przez pracodawcę na podstawie korekty raportu RCA i deklaracji DRA i zwrócone Spółce w roku 2012 przez pracownika.

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 32 ust. 3 ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa. Jednakże przepisy Ordynacji podatkowej przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do korekt deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Poza tym należy wskazać, iż możliwość złożenia korekty deklaracji jest związana z istnieniem konsekwencji, jakie rodzi pobranie zaliczek na podatek w niewłaściwych kwotach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2012 roku Spółka w związku ze stwierdzeniem zaniżenia podstawy opodatkowania za 2010 rok wpłaciła do ZUS wszystkie należne składki z tytułu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, zarówno w części obciążającej pracodawcę, jak i w części obciążającej pracownika wraz z odsetkami.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, że Spółka - jako płatnik - nie ma obowiązku korekty deklaracji PIT-4R złożonej za rok 2010, ponieważ wskazała w nich dane dotyczące dochodu oraz pobranych zaliczek zgodnie ze stanem faktycznym, jaki miał miejsce w roku 2010.

Spółka w miesiącu, w którym pobrała z wynagrodzenia pracownika zaległe składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej ze środków pracownika powinna odliczyć je od bieżącego dochodu pracownika, natomiast w przypadku składek na ubezpieczenia zdrowotne powinna pomniejszyć bieżąca należną zaliczkę na podatek dochodowy o pobraną zaległą składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie należy potrącić z bieżącej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne i ujawnić ten fakt w rozliczeniu rocznym PIT-4R za rok 2012.

Natomiast zaległe składki na ubezpieczenia społeczne w części obciążającej pracownika, uregulowane wcześniej przez pracodawcę na podstawie korekty raportu RCA i deklaracji DRA i zwrócone Spółce w roku 2012 przez pracownika należy ująć w informacji PIT-11 za rok podatkowy 2012.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.