Czy w opisanym stanie faktycznym oraz w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski i Niemiec ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski i Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce, która prowadzi działalność gospodarczą od dnia 1 stycznia 2011. Prowadzona działalność obejmuje m.in. doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, informatyki, tłumaczeń, w szczególności związana jest z wdrażaniem dla podmiotów gospodarczych zintegrowanych systemów informatycznych typu (...) (pozwalających usprawniać operacje gospodarcze w całych przedsiębiorstwach - od finansów, przez zarządzanie projektami, projektowaniem produktów, produkcją, zaopatrzeniem). Przy wykonywaniu Wnioskodawczyni korzysta z usług osób współpracujących oraz podwykonawców np. informatyków, konsultantów, a stałym i głównym miejscem prowadzenia działalności jest miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni.

Składki na ubezpieczenie społecznie i zdrowotne opłacane są zgodnie z obowiązującym odrębnie przepisami.

Wspomniane wyżej doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, tłumaczeń i informatyki wykonywane jest tak dla klientów polskich jak i z zagranicy, w szczególności z Republiki Federalnej Niemiec. W tym ostatnim przypadku umowy o współpracy pomiędzy Wnioskodawczynią działającą w charakterze przedsiębiorcy zawierane są z niemiecką firmą pośredniczącą (zwaną dalej ?Zleceniodawcą?), z którym uzgadniany jest charakter wykonywanych usług, nakład pracy na poszczególnych klientów Zleceniodawcy (liczony w roboczogodzinach), a także, o ile jest to konieczne, miejsca wykonywania takich usług, w szczególności na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Niektóre kwestie szczegółowo związane z okolicznościami faktycznymi wykonywania umowy np. okres świadczenia usług, ilość roboczogodzin w takim okresie, wskazanie konkretnych miejsc, w których klienci zleceniodawcy oczekują wykonywania przez Wnioskodawczynię usług (zazwyczaj są to miejsca prowadzenia działalności takie jak siedziby firm, zakłady produkcyjne, itp.), mogą być uzgadniane bezpośrednio z klientami Zleceniodawcy, jednakże zawsze odbywa się to w ramach umowy o współpracy pomiędzy Wnioskodawczynią a Zleceniodawcą.

Zleceniodawcy wystawiane są faktury VAT z uwzględnieniem, tzw. obciążenia zwrotnego, a płatności dokonywane są na rachunek w banku polskim. W żadnym opisanym wypadku pracy dla Klientów z Niemiec, Wnioskodawczyni nie dysponuje za granicą stałą placówką np. biurem, czy filią, a stosunek prawny tak ze Zleceniodawcą, jaki i jego klientami nie ma charakteru pracy najemnej (umowy o pracę) bądź też wykonywania wolnego zawodu w ramach umowy o dzieło bądź zlecenia. Okresy ewentualnego świadczenia usług za granicą w ramach opisanych wyżej umów mogą być kilkumiesięczne, jednak ze względu na więzi rodzinne, Wnioskodawczyni zazwyczaj spędza weekendy z rodziną, o ile dojazd do Polski jest możliwy. Ewentualne czasowe pobyty w hotelach czy wynajętych mieszkaniach na terenie Niemiec, nie przekroczyły w roku podatkowym 2011 - 183 dni.

Wnioskodawczyni uzyskała we właściwym urzędzie skarbowym zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji) potwierdzający Jej nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami.

W roku podatkowym 2012 oraz ew. latach następnych okres pobytu Wnioskodawczyni za granicą, tj. na terenie Republiki Federalnej Niemiec może przekroczyć w ciągu roku podatkowego okres 183 dni, ze względu na lokalizację klientów Zleceniodawcy (w dużym oddaleniu od granicy RP).

Wnioskodawczyni nadal jednak zachowywała będzie centrum interesów życiowych na terenie RP choć wykonywała będzie swoje usługi na terenie firm będących Klientami Zleceniodawcy w Niemczech, i do tego celu zamierza wynająć lokal mieszkalny na okres przekraczający pół roku, celem optymalizacji kosztów. Usługi na rzecz Klientów w kraju będą dalej świadczone. Mimo powyższego Wnioskodawczyni nie będzie dysponowała jednak biurem, filią, stałym miejscem wykonywania działalności, względnie stałą placówką na terenie Republiki Federalnej Niemiec, a centrum Jej interesów życiowych (rodzina) i gospodarczych (siedziba i główne miejsce prowadzonej działalności gospodarczej) pozostawać będzie na terenie RP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym oraz w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni podlegała będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie RP w podatku dochodowym od osób fizycznych, od całości swoich dochodów (przychodów) w tym w szczególności z prowadzonej działalności gospodarczej na terenie Republiki Federalnej Niemiec, także wtedy gdy okres Jej pobytu w Niemczech przekroczy 183 dni w ciągu roku podatkowego, oraz czy w rozumieniu Ustawy oraz Umowy nie będzie posiadała zakładu oraz stałej placówki na terenie Niemiec?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym także w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, podlegała będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie RP w podatku dochodowym od osób fizycznych, od całości swoich dochodów (przychodów) w tym w szczególności z dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Republiki Federalnej Niemiec niezależnie od tego, czy okres Jej pobytu w Niemczech przekroczy 183 dni w ciągu roku podatkowego, bowiem miejscem zamieszkania podatnika (Wnioskodawczyni) tak w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i umowy o unikaniu podwójnego opodatkowana pomiędzy Polska a Niemcami pozostanie Rzeczypospolita Polska gdzie posiada Ona centrum interesów życiowych i gospodarczych, na okoliczność tę uzyskała, tzw. certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwy urząd skarbowy, a ponadto, że działalność gospodarcza prowadzona w opisanych wyżej okolicznościach faktycznych i prawnych nie ukonstytuuje dla Niej zakładu względnie stałej placówki na terenie Niemiec.

Uzasadnienie.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, centrum interesów życiowych i gospodarczych. Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie? oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

W związku z faktem, że Wnioskodawczyni otrzymała zaświadczenie o miejscu zamieszkania w rozumieniu umowy Polska-Niemcy, tym samym nie jest konieczne stosowanie dalszych zapisów art. 4 ust. 2 Umowy.

Gdyby jednak z ostrożności dokonać wykładni tychże przepisów, zakładając że Wnioskodawczyni miałaby jednak miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jego status w opinii Wnioskodawczyni, określać się będzie według następujących zasad:

1. Osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce Zamieszkania (w tym wypadku w Polsce); jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych także w Polsce: rodzina, stałe miejsce prowadzenie działalności gospodarczej),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa. Ponieważ miejsca zamieszkania zostało ustalone oraz potwierdzone urzędowo, tym samym nie znajduje zastosowania zapis litery b, ale także wtedy gdyby należało go stosować, określenie ?zwykle? nie może odnosić się do wykonywania usług w Niemczech, bowiem okoliczność ta zależy od konkretnych zleceń dla Wnioskodawczyni, jako przedsiębiorcy,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem (obywatelstwo polskie).
   
   

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia ?miejsce zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest zameldowana na pobyt stały w Polsce. W polskim domu spędza wraz z najbliższą rodziną wolny czas (wszystkie weekendy i inne wolne dni) o ile jest to możliwe. W Polsce posiada również ośrodek interesów życiowych, tu pozostała Jej najbliższa rodzina. Majątek oraz oszczędności Wnioskodawczyni znajdują się również w Polsce, a Jej status rezydenta został potwierdzony przez właściwy organ podatkowy.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni posiada i będzie posiadała miejsce zamieszkania w Polsce, także wtedy gdyby Jej pobyt w Niemczech przekroczył 183 dni, co wynika z faktu, iż tu znajduje się Jej ośrodek interesów życiowych, a zatem w Polsce posiada, tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy, nadto jak zaznaczono posiada certyfikat rezydencji będący zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej, z treści którego jednoznacznie wynika miejsce zamieszkania podatnika oraz organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany.

Zgodnie natomiast z artykułem 5 umowy nie posiada Ona, tzw. zakładu na terenie RFN, bowiem ?zakład? oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Poprzez zakład rozumie się w szczególności miejsce zarządu, filię, biuro, warsztat, co w wypadku Wnioskodawczyni nie miało i nie będzie mieć miejsca. Dodatkowo, zgodnie z art. 5 ust. 5 UPO, przedsiębiorca posiada zakład w danym państwie, jeśli działa poprzez tzw. zależnego przedstawiciela, który musi posiadać i zwyczajowo wykonywać pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorcy, co również nie miało i nie będzie mieć miejsca.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle brzmienia powołanych przepisów oraz opisanego stanu faktycznego, do powstania zakładu zagranicznego Wnioskodawczyni powinno dojść w przypadku gdyby posiadała Ona miejsce zarządu, filie, biuro, lub posiadała zależnego przedstawiciela.

W opinii Wnioskodawczyni nie doszło również do spełnienia hipotezy art. 5 ust. 5 Umowy, brak zależnego przedstawiciela, w szczególności zaś nie jest nim Zleceniodawca. Nie da się również przyjąć, że zastosowanie znajdzie artykuł 14 Umowy (wolne zawody), przewidujący, że dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jako, że Wnioskodawczyni nie wykonuje wolnego zawodu, a ponadto nie dysponuje stałą placówką, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym zyski Wnioskodawczyni winny być traktowane, jako zyski z przedsiębiorstw w rozumieniu artykułu 7 umowy zdanie pierwsze i podlegać będą opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Definicja miejsca zamieszkania zawarta w ww. przepisie zawiera trzy przesłanki: centrum interesów osobistych, centrum interesów gospodarczych oraz pobyt przekraczający 183 dni w roku podatkowym. Spełnienie zatem którejkolwiek z nich skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy dotyczące nieograniczonego oraz ograniczonego obowiązku podatkowego ? art. 3 ust. 1 i 1a, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 7 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (Polski) podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce), chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie (Niemczech) poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Niemcy), jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Analiza powyższego zapisu wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji, czyli w Polsce. W państwie zakładu - w Niemczech opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin ?przedsiębiorstwo? należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych.

? prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jak już wskazano, przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 umowy określenie ?zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Określenie ?zakład" obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych (art. 5 ust. 2 umowy).
   
   

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 umowy).

Jednocześnie w umowie zastrzeżone zostało, że określenie ?zakład" nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy (art. 5 ust. 4 umowy).
   
   

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Stałym i głównym miejscem prowadzenia działalności jest miejsce Jej zamieszkania. Usługi (doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, tłumaczeń i informatyki) wykonywane są dla klientów polskich jak i z zagranicy, w szczególności z Republiki Federalnej Niemiec. Wnioskodawczyni nie dysponuje za granicą stałą placówką wykonywania działalności. Centrum Jej interesów życiowych (rodzina) i gospodarczych (siedziba i główne miejsce prowadzonej działalności gospodarczej) pozostawać będzie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Pobyt Zainteresowanej na terytorium Niemiec nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym 2011. Natomiast w roku podatkowym 2012 okres ten może zostać przekroczony. Z informacji zawartych we wniosku wynika także, iż Wnioskodawczyni uzyskała we właściwym urzędzie skarbowym zaświadczenie o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji) potwierdzający Jej nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Niemcami.

Mając na względzie przedstawione we wniosku informacje oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie posiada w Niemczech zakładu w rozumieniu art. 5 cytowanej umowy to dochód osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech, zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanej wyżej umowy, podlega opodatkowaniu w Polsce. W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie dochodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej dochodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.