Czy wydatki dokonane z jednorazowych środków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Czy wydatki dokonane z jednorazowych środków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 12 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca złożył trzy wnioski z dnia 10 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów, a także w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Analiza złożonych wniosków o udzielenie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wykazała iż są one tej samej treści (tożsame).

Natomiast w dniu 10 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca dokonał przelewu na konto Izby Skarbowej w XXX opłaty w kwocie 40 zł od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN, tj. w wysokości odpowiadającej jednemu zaistniałemu stanowi faktycznemu.

W związku z powyższym faktem tut. organ zwrócił się pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. nr ILPB1/415-373/12-2/AA, ILPB1/415-374/12-2/AA, ILPB1/415-375/12-2/AA o wyjaśnienie, czy Wnioskodawca był zainteresowany uzyskaniem odrębnego rozstrzygnięcia wniosków, które wpłynęły do tut. organu w dniu 12 kwietnia 2012 r.

W odpowiedzi, należało wskazać, czy rozpatrzeniu mają podlegać trzy tożsame wnioski, czy jeden z ww. wniosków. Jeśli wolą Wnioskodawcy było, aby każdy z wniosków został rozpatrzony oddzielnie, to należało dopłacić kwotę 200 zł.

Natomiast jeśli rozpatrzeniu miał podlegać tylko jeden z ww. wniosków dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych zarówno w zakresie przychodów, jak i w zakresie kosztów uzyskania przychodów, to należało uzupełnić ww. wniosek o brakującą opłatę w wysokości 40 zł, bądź wskazać, którego zaistniałego stanu faktycznego dotyczy wpłacona kwota.

Jednocześnie wskazano, iż nieuzupełnienie podania o brakującą opłatę spowoduje, iż rozpatrzeniu będzie podlegał tylko jeden wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów, natomiast w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz dwa pozostałe wnioski (identyczne co do treści) zostaną pozostawione bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 czerwca 2012 r., natomiast w dniu 21 czerwca 2012 r. do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie do wniosku, w którym Wnioskodawca wskazał, iż rozpatrzeniu ma podlegać tylko jeden z przesłanych wniosków w zakresie przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie dokonano wpłaty brakującej opłaty w wysokości 40 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 7 października 2011 r. Wnioskodawca zawarł z Powiatowym Urzędem Pracy w XXX umowę w sprawie przyznania jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej w kwocie 17.840,00 zł. Pomoc ta zrealizowana została w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Społecznego, pt. ?(?)? 6.1.3 PO KL. Umowa zawarta została na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 lipca 2011 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2011 r. Nr 155, poz. 922).

W dniu 4 listopada 2011 r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą sklasyfikowaną pod symbolem PKD 43.21.Z - Wykonywanie instalacji elektrycznych. Tego samego dnia otrzymał środki, które zgodnie z umową zostały przyznane na podjęcie działalności gospodarczej na własny rachunek z przeznaczeniem na poniesienie wydatków, tj.:

  1. wiertarka udarowa - 1049,00 zł (brutto),
  2. szlifierka kątowa - 419,00 zł (brutto),
  3. młot udarowy - 2799,00 zł (brutto),
  4. wkrętarko-wiertarka - 799,00 zł (brutto),
  5. klucze nasadowe - 169,00 zł (brutto),
  6. klucze płaskie - 149,00 zł (brutto),
  7. bruzdownica - 2699,00 zł (brutto),
  8. odkurzacz przemysłowy - 938,00 zł (brutto),
  9. miernik laserowy - 627,00 zł (brutto),
  10. drabina rozstawna - 590,00 zł (brutto),
  11. drabina wysuwna - 1355,00 zł (brutto),
  12. śrubokręty - 196,00 zł (brutto),
  13. miernik cęgowy -861,00 zł (brutto),
  14. lokalizator przewodów - 990,00 zł (brutto),
  15. reklama - 350,00 zł (brutto),
  16. komputer - 2000,00 zł (brutto),
  17. oprogramowanie (?) - 1850,00 zł (brutto).

Wnioskodawca otrzymanych środków nie zaliczył do przychodów podlegających opodatkowaniu, natomiast zakupy potraktował jako koszty uzyskania przychodów i ujął w kolumnie 13 (pozostałe wydatki), a koszty przesyłek związane z zakupem ujął w kolumnie 11 (koszty uboczne zakupu) podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wszystkie zakupy zostały dokonane po dniu rozpoczęcia działalności gospodarczej, co dokumentują faktury VAT.

Wydatki z jednorazowych środków zostały zaakceptowane i rozliczone przez Powiatowy Urząd Pracy.

Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych, z tym że Zainteresowany nie jest płatnikiem VAT, a ewidencję księgową prowadzi w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przyznane środki stanowią pomoc de minimis, spełniającą warunki określone w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. U UE L 379, z 28.12.2006 r., str. 5).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy wydatki dokonane z jednorazowych środków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, przeznaczone na zakup składników majątku - niezaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zdaniem Wnioskodawcy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy.

W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm. ) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129,136 i 137.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 maja 2011 r. nr ILPB1/415-132/11-2/TW uznano, iż środki otrzymane z Funduszu Pracy przeznaczone na zakup wyposażenia i usług stanowią przychód z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116,122, 129, 136 i 137.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezliczonych do środków trwałych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy. Warunkiem jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) przez wyposażenie należy rozumieć rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122,129, 136 i 137.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z Powiatowym Urzędem Pracy umowę w sprawie przyznania jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej. Umowa zawarta została na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 lipca 2011 r. w sprawie dokonywania z Funduszu pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej.

Ponadto Zainteresowany wskazuje, iż środki jakie otrzymał przeznaczył na zakup składników majątku niestanowiących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, wydatki sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, przeznaczone na zakup składników majątku niezliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, iż w dniu 11 lipca 2012 r., wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-373/12-4/AA.

Jednocześnie informuje się, że pozostałe dwa wnioski rozstrzygnięto w dniu 11 lipca 2012 r. odrębnymi pismami nr ILPB1/415-374/12-4/AA, ILPB1/415-375/12-4/AA.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika