Czy zwrot kosztów ubezpieczenia komunikacyjnego (OC i AC) wypłaconych z zakładowego funduszu osób (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada status zakładu pracy chronionej. Jego działalnością są usługi w zakresie ochrony mienia.

Zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej z dnia 27 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 123, poz. 776) zakład korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z którego tworzy się zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Środki tego funduszu w 90% przeznacza się na pomoc indywidualną, programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych oraz pomoc de minimis (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Dz. U. Nr 245, poz. 1810). W ramach pomocy indywidualnej (§ 2 ust. 1 pkt 11 lit. m) ww. rozporządzenia) Wnioskodawca zamierza dokonywać zwrotu kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych (OC i AC) dla pracowników zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności z powodu uszkodzenia narządu ruchu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrot kosztów ubezpieczenia komunikacyjnego (OC i AC) wypłaconych z zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych jest przychodem ze stosunku pracy, ale jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, ubezpieczenie komunikacyjne jest przychodem ze stosunku pracy, a wydatki na ubezpieczenie komunikacyjne sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych wyłącznie dla osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz lekkiego stopnia niepełnosprawności z uszkodzeniem narządu ruchu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Uwzględniając powyższe przepisy, stwierdzić należy, że przedmiotowe świadczenia w postaci zwrotu kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych (OC i AC) wypłacane pracownikom przez Wnioskodawcę, uznaje się za przychód ze stosunku pracy.

Jednakże nie każdy przychód podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W myśl art. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. z 2008 r. Dz. U. Nr 14, poz. 92) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Rehabilitacja zawodowa zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ww. ustawy ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskanie i utrzymanie odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Natomiast rehabilitacja społeczna w myśl art. 9 tejże ustawy ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym i jest realizowana poprzez m.in. likwidację barier architektonicznych, urbanistycznych, transportowych, technicznych w komunikowaniu się i dostępie do informacji.

Szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, a także rodzaje wydatków określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810). Zgodnie z § 2 ust.1 pkt 11 lit. m) ww. rozporządzenia, środki funduszu rehabilitacji przeznacza się na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych na zwrot kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych oraz ryczałtu za używany własny pojazd mechaniczny do celów pozasłużbowych dla osób zaliczonych do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności oraz dla osób zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności z uszkodzeniem narządu ruchu.

Z treści § 3 ust. 1 i 3 tegoż rozporządzenia wynika, że pomoc indywidualna przyznawana jest na wniosek niepełnosprawnego podatnika, a jej wysokość uzależniona jest od sytuacji materialnej i losowej osoby niepełnosprawnej.

Reasumując, kwoty wypłacone tytułem zwrotu kosztów ubezpieczenia komunikacyjnego (OC i AC) do wysokości przyznanej na wniosek niepełnosprawnych pracowników posiadających znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności oraz lekki stopień niepełnosprawności z powodu uszkodzeń narządu ruchu, są przychodem ze stosunku pracy zwolnionym z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.