Czy obowiązuje Wnioskodawcę rozliczenie z otrzymywanych darowizn z Funduszu Socjalnego na sumę 734 (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (wg daty wpływu), uzupełnionym w dniu 25 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2009 r. Pan złożył do Izby Skarbowej w Katowicach Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Pismem z dnia 7 kwietnia 2009 r. nr IBPB II/2/415-213/09/CJS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) oraz pkt 4 załącznika nr 4 do zarządzenia Ministra Finansów nr 13 z dnia 20 czerwca 2006 r. w sprawie organizacji urzędów i izb skarbowych oraz nadania im statutów (Dz. Urz. MF Nr 7, poz. 55 ze zm.) przekazał wniosek Pana do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wniosek wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 10 kwietnia 2009 r.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 18 maja 2009 r. nr ILPB1/415-471/09-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wniosek uzupełniono w dniu 25 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zaczął pracować od 13 grudnia 1965 r. i pracował do 31 sierpnia 2003 r.

Ze względu na likwidację placówki ? przedszkola, Wnioskodawca przeszedł na świadczenie przedemerytalne od 1 października 2003 r. i był na świadczeniu przedemerytalnym do 10 lipca 2008 r. Od 11 lipca 2008 r. Wnioskodawca otrzymuje emeryturę ze względu na pracę w trudnych warunkach.

Ponieważ Wnioskodawca pracował w przedszkolu przez okres ostatnich 17 lat były zakład pracy przyznał świadczenia socjalne, które Wnioskodawca otrzymuje od chwili przejścia na świadczenie przedemerytalne oraz po przejściu na emeryturę od 11 lipca 2008 r. W związku z czym były zakład pracy przysłał Wnioskodawcy do rozliczenia PIT-8C.

Z informacji PIT-8C otrzymanej od byłego pracodawcy wynika, że Wnioskodawca otrzymał w 2008 roku następujące rodzaje przychodu:

• bon towarowy z ZFŚS wydany byłemu pracownikowi w kwocie 270 zł,
• świadczenie rzeczowe (art. pościelowe) finansowane z ZFŚS wydane byłemu pracownikowi w kwocie 100 zł,
• dofinansowanie wypoczynku letniego dla byłego pracownika finansowane z ZFŚS w kwocie 364 zł.

Łączna wartość przyznanych świadczeń wynosi 734 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obowiązuje Wnioskodawcę rozliczenie z otrzymywanych darowizn z funduszu socjalnego na sumę 734 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż jest emerytem od dnia 11 lipca 2008 r., nie podlega płaceniu podatku od otrzymanych darowizn z funduszu socjalnego, ponieważ nie przekraczają sumy 2.280 zł. Zatem nie powinien rozliczać się z otrzymanej informacji PIT-8C.

Wnioskodawca podał, że czuje się pokrzywdzony przez swego byłego pracodawcę, albowiem przedszkole nakazuje indywidualnie rozliczać się z urzędem skarbowym i traktuje Go tak, jakby nie był emerytem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawca w 2008 roku otrzymał od swego byłego pracodawcy świadczenie socjalne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w postaci bonu towarowego, świadczenia rzeczowego oraz dofinansowania do wypoczynku letniego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,
• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, oraz od związków zawodowych,
• kwota świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Oznacza to, że zwolnienie na mocy powołanego przepisu ustawy podatkowej dotyczy jedynie otrzymywanych przez emerytów i rencistów świadczeń rzeczowych lub ekwiwalentów pieniężnych w zamian tych świadczeń, którymi są np. bilety do kina, teatru, karnety na basen czy siłownię, paczki świąteczne, bony towarowe itp.

Zatem w przedmiotowej sprawie zwolnieniu z opodatkowania podlega wartość otrzymanych w 2008 roku od byłego pracodawcy świadczeń rzeczowych (bon towarowy, art. pościelowe).

Natomiast nie można uznać, iż dofinansowanie do wypoczynku letniego jest świadczeniem rzeczowym, bowiem świadczenia to nie ma charakteru materialnego, tj. rzeczowego. W związku z powyższym Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie, czyli świadczenie o charakterze pieniężnym, które nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je każdorazowo traktować jako przychód do opodatkowania.

W związku z powyższym otrzymane od byłego zakładu pracy dofinansowanie do wypoczynku letniego nie jest objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy jednak zaznaczyć, iż zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do emerytów i rencistów, nie odnosi się do osób otrzymujących świadczenie przedemerytalne. W przypadku osób otrzymujących świadczenie przedemerytalne, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy nie będzie miało zastosowania.

Otrzymane świadczenie dla tych osób będzie stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (PIT-8C).

Zatem w przypadku osób otrzymujących świadczenie przedemerytalne, stosownie do cytowanego art. 42a ww. ustawy, płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, ma natomiast obowiązek sporządzenia informacji o wysokości osiągniętego przychodu PIT-8C, w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego.

Reasumując, jeśli wydanie świadczenia socjalnego (bonu towarowego, świadczenie rzeczowe oraz dofinansowanie do wypoczynku letniego) nastąpiło w momencie, gdy Wnioskodawca otrzymywał świadczenie przedemerytalne, to należy uznać, iż całe świadczenie socjalne stanowić będzie dla Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł.

Natomiast, gdy wydanie świadczenia rzeczowego oraz bonu towarowego nastąpiło w momencie, kiedy Wnioskodawca otrzymywał już emeryturę, to w tym wypadku otrzymane świadczenia rzeczowe (bon towarowy i art. pościelowe) podlega zwolnieniu z opodatkowania, zaś z kolei dofinansowanie do wypoczynku letniego nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.