Czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym pokrywane przez Wnioskodawcę koszty noclegu (...)

Czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym pokrywane przez Wnioskodawcę koszty noclegu członków zarządu (w tym prezesa zarządu) oraz prokurenta w Polsce są przychodem tych osób w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Członkowie zarządu (w tym prezes zarządu) oraz prokurent Wnioskodawcy mają miejsce zamieszkania w Niemczech i ich centrum interesów życiowych znajduje się w Niemczech. Ze Spółką nie wiąże ich żaden, wynikający z umowy, stosunek prawny. Swoje czynności wykonują na podstawie uchwał powołujących ich do pełnienia wskazanych funkcji.

Do Polski przyjeżdżają na kilka do kilkudziesięciu dni w roku w celu wykonywania części swoich obowiązków wynikających ze sprawowanych przez nich funkcji. Spółka pokrywa koszty ich noclegów w Polsce, płacąc bezpośrednio osobom trzecim - prowadzącym działalność hotelarską, w których nocują członkowie zarządu (w tym prezes zarządu) oraz prokurent Wnioskodawcy. Zainteresowany zaznacza, iż noclegi te nie mają miejsca w miejscowości będącej siedzibą Wnioskodawcy, tylko w innych miejscowościach, co wynika z jednej strony z faktu umiejscowienia działalności Zainteresowanego, z drugiej miejsca wykonywania czynności.

Warunkiem, pod jakim członkowie zarządu (w tym prezes zarządu) oraz prokurent Wnioskodawcy zgodzili się pełnić swoje funkcje było właśnie pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów ich noclegów w Polsce przez czas, w jakim przebywają w Polsce w celu wykonywania swoich obowiązków wynikających ze sprawowanych przez nich w Spółce funkcji. W związku z tym przy kalkulacji wynagrodzenia dla członków zarządu (w tym prezesa zarządu) oraz prokurentów została uwzględniona konieczność pokrywania im kosztów noclegów w Polsce. W konsekwencji koszty noclegów stały się obok wynagrodzenia świadczeniem wzajemnym w stosunku do świadczeń członków zarządu (w tym prezesa zarządu) oraz prokurenta na rzecz Wnioskodawcy, jakie wiążą się ze sprawowanymi przez nich funkcjami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym pokrywane przez Wnioskodawcę koszty noclegu członków zarządu (w tym prezesa zarządu) oraz prokurenta w Polsce są przychodem tych osób w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym kwoty wydatkowane przez Zainteresowanego na zapewnienie członkom zarządu (w tym prezesowi) oraz prokurentom noclegu podczas ich pobytu w Polsce nie stanowią ich przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 updof przychodami są: otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji przedstawione w stanie faktycznym wydatki będą przychodem członków zarządu oraz prokurenta Wnioskodawcy jedynie wówczas, gdy będą mieściły się w zakresie pojęciowym jednego ze wskazanych rodzajów przychodów. Opisane w przedmiotowym stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę nie będą z punktu widzenia członków zarządu oraz prokurentów pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi. Nie będą one również stanowiły świadczeń otrzymanych w naturze, ponieważ Wnioskodawca nie jest w tym przypadku podmiotem spełniającym świadczenie w naturze. Jest ono bowiem spełniane przez podmiot trzeci, który zapewnia członkom zarządu oraz prokurentowi nocleg. Wnioskodawca jedynie płaci podmiotowi trzeciemu za spełnienie świadczenia. Pozostaje zatem do rozważenia, czy przedstawione wydatki mogą zostać potraktowane jako nieodpłatne świadczenie.

Analizę przedstawionego zagadnienia należy rozpocząć od zdefiniowania pojęcia nieodpłatnego świadczenia na gruncie przepisów updof. Przez to pojęcie rozumie się wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi zaś słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Oznacza to zatem, że nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu updof jest każde świadczenie, w zamian za które strona świadczące nie otrzymała i nie miała otrzymać żadnego ekwiwalentu w postaci korzyści majątkowej (W. Nykiel, K. Koperkiewicz ? Mordel, Biblioteka podatkowa, Warszawa 1996-2004, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, ISBN: 83-86702-55-9).

Należy następnie poddać analizie, czy w ponoszone w przedstawionym stanie faktycznym przez Wnioskodawcę wydatki w celu zapewnienia członkom zarządu oraz prokurentowi Wnioskodawcy noclegu przez czas ich pobytu w Polsce mieszczą się w definicji nieodpłatnego świadczenia. W stanie faktycznym zostało zaznaczone, że zarówno członkowie zarządu, jak i prokurent Wnioskodawcy warunkowali objęcie i wykonywanie swoich funkcji pokrywaniem przez Wnioskodawcę kosztów ich noclegów w Polsce. Konieczność ponoszenia tych wydatków przez Wnioskodawcę została również uwzględniona przy kalkulacji wynagrodzenia członków zarządu i prokurenta. W konsekwencji wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na noclegi członków zarządu i prokurenta stanowią część ekwiwalentu przysługującego im z tytułu wykonywania przez nich na rzecz Wnioskodawcy obowiązków wynikających z zajmowanych przez nich funkcji.

Oznacza to zatem, że świadczenia członków zarządu oraz prokurenta wobec Wnioskodawcy, pozostają świadczeniem wzajemnym w stosunku do wypłacanego im wynagrodzenia oraz kosztów ich noclegów w Polsce, które są ponoszone przez Spółkę. To decyduje zatem o tym, że z punktu widzenia członków zarządu oraz prokurenta Wnioskodawcy pokrywane przez niego koszty ich noclegów w Polsce nie stanowią korzyści uzyskanej kosztem Wnioskodawcy. Wnioskodawca bowiem w zamian za to świadczenie otrzymał ekwiwalent w postaci korzyści majątkowej, którą jest otrzymanie świadczenia od członków zarządu i prokurenta Wnioskodawcy w postaci ich świadczeń polegających na wykonywaniu ich obowiązków wynikających z wykonywanych funkcji.

Przedstawione stanowisko znajduje poparcie w wielokrotnie wyrażanym przez Ministerstwo Finansów stanowisku, wyrażonym m.in. w skierowanym do wszystkich izb skarbowych piśmie z dnia 27 lutego1997 r. nr PO 4/GK-722-981/96, w którym wskazano:

?Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, firma P-C w celu zwiększenia sprzedaży i konsumpcji ich produktów poczyniła inwestycje w postaci zakupu lodówek, półek. podświetlonych znaków z napisem P. oraz dystrybutorów do napojów, które zgodnie z zawartymi umowami zostały przekazane do nieodpłatnego używania supermarketom, hurtowniom i sklepom spożywczym dokonującym sprzedaży produktów firmy. Analiza tych umów wskazuje, że nie mają one charakteru typowej umowy użyczenia. Z pisma spółki oraz postanowień przedłożonej umowy wynika bowiem, że najemca zobowiązuje się do przechowywania i ekspozycji w powierzonym sprzęcie tylko i wyłącznie napojów z marką towarową P. lub dystrybuowanych przez tę firmę. Ponadto zobowiązuje się, w zamian za dostarczony sprzęt, do zakupu od firmy P-C napojów tej firmy. Cena sprzedawanych napojów kalkulowana jest w ten sposób, że uwzględnia ona wartość sprzętu przekazanego do używania klientom.

Oznacza to, że mamy w tym przypadku do czynienia z umową sprzedaży napojów P. połączonej z udostępnieniem do używania urządzeń niezbędnych w tej sprzedaży, a fakt ten ma niewątpliwie wpływ na wielkość osiągniętego przez spółkę przychodu.

Przekazanie do używania tego sprzętu na zasadach, o których mowa wyżej, nie kreuje u klienta dodatkowego przychodu w formie nieodpłatnego świadczenia(...).?

Aspekt wzajemności umowy, a zatem i ekwiwalentności świadczeń, wyklucza uznanie świadczenia w postaci udostępnienia lokalu jako świadczenia nieodpłatnego, które warunkuje objęcie opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Także Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdził, że podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby otrzymujący je nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego (sygn. 1472/ROP/423-277/273/05/PK).

W interpretacji Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu sygn. III MUS-WP/434/1506/04 analizowano udostępnienie samochodu będącego własnością Spółki przedstawicielowi handlowemu. W decyzji stwierdzono, że mamy tu do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz Spółki połączone z udostępnieniem świadczącemu usługi do używania rzeczy. Udostępnienie samochodu, nie jest według cytowanej decyzji nieodpłatnym świadczeniem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu wydał interpretację (sygn. PDI-415/INT/58/AL./04), w sprawie nieodpłatnego udostępnienia lokalu dla pielęgniarki szkolnej prowadzącej działalność gospodarczą. Według Naczelnika Urzędu, nieodpłatne użyczenie lokalu nie miało cech bezinteresowności, ponieważ obie strony osiągały korzyści. Szkoła miała zapewnioną opiekę pielęgniarską, pielęgniarka natomiast miała możliwość świadczenia usług.

Powyższe decyzje organów podatkowych potwierdzają prawidłowość zajętego w przedmiotowym wniosku stanowiska. Przedmiotowe świadczenie nie jest bowiem nieodpłatne, ponieważ stanowi ekwiwalent za świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od członków zarządu i prokurenta.

W konsekwencji braku możliwości przyporządkowania przedmiotowych wydatków pod definicję przychodu wskazaną w updof należy uznać, że wydatki te nie stanowią przychodu członków zarządu i prokurenta w rozumieniu updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 powyższej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z treści art. 11 ust.

1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Prokura, jak stanowi art. 1091 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż udzielenie prokury jest uznawane za jednostronną czynność prawną. Do udzielenia prokury wystarczające jest zatem złożenie oświadczenia woli przez podmiot do tego uprawniony. Powołanie do pełnienia określonych funkcji jest więc stosunkiem prawnym jednostronnym.

Prokura, jak stanowi powołany art. 1091 § 1 Kodeksu cywilnego jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Pełnomocnictwo jest umocowaniem wyłącznie do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz osoby je dającej. Nie jest to powołanie do organów spółki.

Tym samym przychód prokurenta nie mieści się w pojęciu przychodów określonych w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz jest przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

  • w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
  • w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).


Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy normodawca posłużył się terminem ?podróż? bez określenia ?służbowa?, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

  1. w celu osiągnięcia przychodów lub
  2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.


Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż pokrywane przez Wnioskodawcę koszty noclegu członków zarządu (w tym prezesa zarządu) będą stanowiły, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy. Natomiast pokrywane przez Zainteresowanego koszty noclegu prokurenta będą stanowiły przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Jednakże przychody te w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będą wolne od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Przy czym w przypadku osób, do których ma zastosowanie ograniczony obowiązek podatkowy (tj. nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przy określaniu wysokości tego przychodu należy uwzględnić zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy wynika, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ? pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Uregulowania art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowią, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Natomiast stosownie do treści art. 42a powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika