Czy w świetle paragrafu 12 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania operacji gospodarczych dokonywanych za pośrednictwem portalu internetowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania operacji gospodarczych dokonywanych za pośrednictwem portalu internetowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie internetowej sprzedaży towarów używanych, a w szczególności gier i akcesoriów komputerowych. Sprzedaż prowadzona jest tylko na terenie kraju. Zakupów towarów Wnioskodawca dokonuje na aukcjach internetowych od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Sprzedającymi są osoby zamieszkałe na terenie Wielkiej Brytanii.

Potwierdzeniem wygrania aukcji jest wydruk z oznaczeniem numeru licytacji, osoby sprzedającej, rodzaju towaru i ceny nabycia. Wnioskodawca dokonuje zakupów za pośrednictwem polskiego portalu internetowego x, który wylicytowaną przez Wnioskodawcę kwotę przekazuje sprzedawcy. Do tej kwoty x dolicza koszty manipulacyjne. Wartość zakupu i opłat manipulacyjnych, wyrażoną w funtach brytyjskich x przelicza na równowartość polskich złotych i te kwotę Wnioskodawca przekazuje na jego konto.

Przy dokonywaniu tych rozliczeń występuje zawsze płatność w polskich złotych i w wysokości ustalonej przez x. Do każdej wygranej aukcji Wnioskodawca otrzymuje załącznik, wystawiony przez portal x, w którym powtórzone są dane dotyczące transakcji oraz wysokość opłat manipulacyjnych wraz z przeliczeniem na złotówki.

Zainteresowany nie dokonuje żadnych płatności w walucie obcej, w związku z czym nie posiada konta walutowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle paragrafu 12 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów dokument potwierdzający okoliczność wygrania aukcji wraz z dokumentem wystawionym przez portal x są podstawą do zaksięgowania zakupu towarów handlowych w walucie polskiej i w wysokości określonej przez x...

Zdaniem Wnioskodawcy, po szczegółowym przeanalizowaniu zapisu paragrafu 12 Rozporządzenia, w księdze podatkowej może ujmować zakup towarów handlowych w wielkości wyliczonej przez x.

Według informacji telefonicznej uzyskanej w Biurze Krajowej Informacji Podatkowej, z uwagi na to, iż transakcja zakupu wyrażona jest w walucie obcej, niezbędne jest najpierw przeliczenie zakupu wg kursu z dnia poprzedzającego dzień nabycia towaru, a następnie ustalenie różnicy kursowej w dniu zapłaty.

Zainteresowany podał, że płatność na rzecz portalu x dokonywana jest w tym samym dniu, kiedy została wygrana aukcja i zawsze w złotych polskich. Płatność następuje w kwocie ustalonej przez portal internetowy i na jej wysokość Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu. Wnioskodawca nie dokonuje zakupu waluty obcej i nie przekazuje jej ani bezpośrednio sprzedającemu ani pośrednikowi, a zatem nie występuje kurs banku, z usług którego by korzystał.

W tej sytuacji Zainteresowany uważa, że nie ma podstaw do dwukrotnego ujmowania zakupu towarów handlowych:

• raz w dniu wygrania aukcji w kwocie obliczonej wg kursu NBP z dnia poprzedzającego tę aukcję i
• powtórnie, jako różnica kursowa w dniu zapłaty (ten sam dzień) - wg dokumentu x.

Dla zobrazowania przedstawionej sytuacji Zainteresowany przesłał komplet wydruków z jednej transakcji, przedstawiającej sposób dokumentowania zakupu towarów handlowych. Z dokumentów tych wynika, że transakcja wyrażona jest w walucie polskiej i kwoty ustalone przez x są wystarczająco dokładnie ustaloną wartością zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z przepisu tego wynika, że zaliczenie poniesionego wydatku do kosztów podatkowych jest uwarunkowane jego celowością. Między kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy polegający na tym, iż poniesiony wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Aby wydatek mógł jednak zmniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym musi być również prawidłowo udokumentowany.

Zgodnie z art. 24a ust.

1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast art. 24a ust. 7 tej ustawy zawiera delegację dla Ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia ? w drodze rozporządzenia ? sposobu prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Wzór podatkowej księgi przychodów i rozchodów został określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). W księdze kolumny od 10 do 13 służą do ewidencjonowania operacji gospodarczych związanych z ponoszonymi kosztami. Zgodnie z punktem 10 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, kolumna 10 przeznaczona jest do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

W myśl § 12 ust. 1 ww. rozporządzenia zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej 'fakturami', odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

nbspnbspnbsp - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Cytowany powyżej przepis § 12 ust. 3 pkt 2 lit. d) stanowi, że dowód księgowy winien być podpisany przez strony umowy, tj. Sprzedającego i Kupującego. Z uwagi na powyższe sporządzone przez Wnioskodawcę wydruki komputerowe z internetowych serwisów aukcyjnych, nie odpowiadają wymaganiom określonym w cytowanym wyżej rozporządzeniu, bowiem nie zawierają podpisów osób uprawnionych do prawidłowego dokumentowania operacji gospodarczych - w tym przypadku brak podpisu Sprzedającego.

Zgodnie z § 12 ust. 4 ww. rozporządzenia, dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

W myśl § 14 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia zawiera zamknięty katalog dokumentów, jakie mogą zostać uznane za dowody wewnętrzne, a są nimi dowody dotyczące:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

W zamkniętym katalogu zakupów, których udokumentowanie może odbyć się na zasadzie wskazanej w § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, nie zawarto zakupu towarów handlowych na aukcjach internetowych, zatem przepis ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być ? co do zasady ? faktura, bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawą zapisów w księdze mogą być również inne dowody księgowe, jednakże pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów zawartych w § 13 i 14 tego rozporządzenia. W przypadku wypełnienia warunków zawartych w ww. paragrafach, dowód księgowy stanowi podstawę do zaksięgowania zakupu towarów handlowych w walucie polskiej i w wysokości określonej przez x.

Reasumując, dowód zakupu towaru w postaci dokumentu potwierdzającego okoliczność wygrania aukcji wraz z dokumentem wystawionym przez portal x nie będzie spełniał warunków zawartych w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów do uznania za dokument, na podstawie którego można by dokonać zapisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów w walucie polskiej i w wysokości określonej przez x. Nie będzie bowiem zawierał wszystkich niezbędnych elementów do uznania go za dowód księgowy ? podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczej.

Każda transakcja gospodarcza musi być udokumentowana zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Polsce i zawartymi w powołanym rozporządzeniu.

W związku z powyższym dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy towarów handlowych winny być dokumentowane wyłącznie dowodami, o których mowa w przepisach § 12 ust. 3 pkt 1 wyżej powołanego rozporządzenia. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.