Czy umożliwienie pracownikom udziału w imprezach organizowanych przez Spółkę powoduje powstanie (...)

Czy umożliwienie pracownikom udziału w imprezach organizowanych przez Spółkę powoduje powstanie po stronie tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1197/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1064/11, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników imprezy integracyjne, finansując je ze swych środków obrotowych. Celem organizowanych imprez jest stworzenie właściwej atmosfery pracy, sprzyjanie integracji zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników oraz wzmocnienie ich więzi z firmą. Imprezy te mają charakter otwarty, zatem każdy pracownik może w nich uczestniczyć, niemniej udział w nich ma charakter całkowicie dobrowolny. Wnioskodawca sporządza co prawda listy pracowników uczestniczących w przedmiotowych imprezach integracyjnych, niemniej jednak nie jest możliwe sprecyzowanie, czy i w jakim stopniu osoby te skorzystały z konkretnych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez Spółkę powoduje powstanie po stronie tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych nie powoduje powstania po stronie pracowników Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu. Poniżej Wnioskodawca przedstawia argumenty prawne na poparcie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami, z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze, bądź ekwiwalenty ? bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami - z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W związku z powyższym przychód ze stosunku pracy powstaje w momencie:

  • otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika - pieniędzy i wartości pieniężnych,
  • otrzymania (nie zaś samego postawienia do dyspozycji) - wartości świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W konsekwencji ? zgodnie z ?metodą kasową? ? opodatkowanie przychodu może nastąpić tylko, jeżeli pracownik otrzymał lub też były postawione do jego dyspozycji pieniądze oraz wówczas, gdy faktycznie otrzymał, zrealizował jakieś świadczenie w naturze lub też inne nieodpłatne świadczenie. W związku z powyższym ponieważ świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku nie ma charakteru pieniężnego, stąd też nie jest wystarczające postawienie świadczenia do dyspozycji pracowników, ale konieczne jest jego faktyczne otrzymanie w ściśle określonej wielkości.

Odnosząc zatem przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny do przytoczonej powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych nie będzie się wiązało z koniecznością rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W opinii Wnioskodawcy świadczenia otrzymywane przez jego pracowników uczestniczących w imprezach integracyjnych nie są adresowane indywidualnie do każdego z nich, lecz do ogółu. Dodatkowo wyłącznie od poszczególnych pracowników Wnioskodawcy uzależnione jest to, czy dana osoba skorzysta z oferowanych przez Wnioskodawcę świadczeń oraz w jakim zakresie skorzysta. Wnioskodawca pragnie jednocześnie podnieść, iż z uwagi na charakter imprezy integracyjnej, nie jest on w stanie przypisać określonych wydatków konkretnym pracownikom, gdyż nie ma możliwości określenia, czy i w jakim stopniu poszczególni pracownicy faktycznie skorzystali ze świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę.

W rezultacie skoro nie jest możliwe jednoznaczne przypisanie konkretnej wartości świadczeń ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz jego konkretnego pracownika, stąd też nie jest możliwe przypisanie określonych wydatków konkretnym pracownikom i nie ma możliwości określenia, czy i w jakim stopniu poszczególni pracownicy faktycznie skorzystali ze świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę.

W opinii Wnioskodawcy nie można również przyjąć stanowiska, iż w sytuacji niemożności zindywidualizowania świadczeń w stosunku do poszczególnych pracowników, należy dokonać równego podziału wartości świadczeń otrzymanych od Wnioskodawcy pomiędzy poszczególnych jego pracowników. Działanie takie byłoby bowiem niezgodne z Konstytucją, gdyż stosownie do art. 217 Konstytucji nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii zwolnionych od podatku następuje w drodze ustawy. Tym samym, doliczenie do przychodu pracownika wartości świadczeń jedynie przypadających na pracownika ? nie zaś otrzymanych faktycznie ? byłoby sprzeczne z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji również z postanowieniami Konstytucji.

W konsekwencji, skoro nie jest możliwe określenie kwoty świadczenia faktycznie otrzymanego przez poszczególnych pracowników Wnioskodawcy, stąd nie jest również możliwe przypisanie poszczególnym pracownikom przychodu do opodatkowania. Dla potwierdzenia takiego stanowiska można przykładowo wskazać pismo Urzędu Skarbowego w Wołominie z dnia 29 grudnia 2006 r., sygn. 1442/PP/415/103/06/HG, w którym zauważono, iż ?(?) doliczanie do dochodu pracownika wartości świadczeń jedynie przypadających na pracownika (a nie faktycznie otrzymanych) byłoby sprzeczne z postanowieniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.?

Stanowisko takie zostało wyrażone m.in. w piśmie Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 25 kwietnia 2007 r., sygn. ZD/4060-11/07, w którym Naczelnik zauważył, iż ?(?) W opinii organu podatkowego, by po stronie pracownika powstał przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istnieć musi możliwość wyraźnego zindywidualizowania określonej części wydatku, przypadającego na pracownika. (...) Skoro nie ma możliwości określenia, w jakim stopniu poszczególni pracownicy korzystali z oferowanych świadczeń, uznać należy, iż wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na brak możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń (?)? Podobne stanowisko zostało wyrażone w piśmie Urzędu Skarbowego w Krośnie z 18 maja 2006 r., sygn. PDP 4211/IN/CIT/15/2006, w którym Naczelnik zauważył, iż ?(?) gdy nie jest możliwe określenie kwoty wydatku przypadającego na pracownika, wydatki poniesione przez pracodawcę nie powodują powstania przychodu u pracownika.?

Dla potwierdzenia swojego stanowiska Wnioskodawca dodatkowo wskazuje pismo Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2007 r. w którym zauważono, iż ?Za przychód ze stosunku pracy, nie można uznać zakupionych od zewnętrznego podmiotu usług polegających na umożliwieniu pracownikom udziału w imprezie integracyjnej, w sytuacji, gdy określenie przez pracodawcę wysokości danej usługi przypadającej na poszczególnego pracownika nie jest możliwe. Sytuacja taka ma miejsce np. wówczas, gdy impreza ma charakter otwarty, a wysokość kosztów ustalona została w sposób zryczałtowany i niezależny od ilości osób biorących udział w imprezie. (?) Samo odnotowanie na liście obecności, którzy pracownicy brali udział w spotkaniu nie przesądza o możliwości zindywidualizowania kosztu usługi przypadającej na daną osobę, gdyż uczestnicy mogli korzystać z usług (np. wyżywienie) w różnym zakresie.?


W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku po stronie pracowników Wnioskodawcy nie powstaje przychód z tytułu umożliwienia pracownikom udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, gdyż świadczenia te nie są adresowane indywidualnie do konkretnych pracowników, więc w praktyce nie jest możliwe zindywidualizowanie tych świadczeń i przyporządkowanie konkretnej ich wartości konkretnym pracownikom Wnioskodawcy.

W dniu 14 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-507/08-3/RP stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 3 listopada 2008 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 19 listopada 2008 r. znak ILPB1/415W-40/08-2/AP. W dniu 29 grudnia 2008 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Odpowiedzi na skargę udzielono w dniu 21 stycznia 2009 r. pismem nr ILPB1/4160-20/08-2/AP.

Wyrokiem z dnia 21 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 75/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 9 lipca 2009 r. Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną od powołanego wyżej wyroku.

Wyrokiem z dnia 2 września 2010 r. sygn. akt II FSK 1567/09 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wyrokiem z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1197/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Od powyższego wyroku, w dniu 15 lutego 2011 r. Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1064/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1197/10 wpłynął do tutejszego organu w dniu 19 lutego 2013 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu nie podzielił stanowiska organu podatkowego.

Sąd wskazał, iż przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Konsekwencją takiego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach cytowanej ustawy sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazano, iż sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 powołanej ustawy dlatego, dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości, pamiętając, że ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy. ?Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu?.

Ponadto Sąd wskazał, że ?(?) ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być uznane jako przychód, powinny być one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. (?) w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w u.p.d.o.f.?.

Reasumując, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu stwierdził, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie zgodził się z zapatrywaniem sądu pierwszej instancji, uznając m.in., iż o powstaniu przychodu nie przesądza sam fakt umożliwienia pracownikowi skorzystania z posiłków, napojów oraz usług realizowanych w trakcie imprezy integracyjnej. Sąd uznał, że ?Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta zwłaszcza dotyczy uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca w sposób jednoznaczny posłużył się zwrotem ?otrzymane?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1064/11 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1197/10 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m. in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż wskazane imprezy integracyjne, mają charakter otwarty, co oznacza, że udział w nich mają prawo brać wszyscy pracownicy. Pracodawca nie posiada informacji, który z pracowników z tej imprezy skorzystał, a nawet jeśli tak, w to w jakim zakresie.

Przy takim stanie faktycznym, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, gdzie opłata jest wznoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy konkretny pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka jest jego wartość.

Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w przedmiotowej sprawie o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby dany pracownik skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w cytowanej ustawie.


Reasumując, należy stwierdzić, że samo umożliwienie pracownikom udziału w imprezach integracyjnych organizowanych przez Spółkę nie spowoduje powstania po stronie tych pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika