Czy wspólnik rozwiązywanej spółki cywilnej (S.C.) powinien opodatkować majątek otrzymany w ramach (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania majątku otrzymanego w ramach podziału majątku spółki cywilnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z inną osobą jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej: S.C.), będącej użytkownikiem wieczystym gruntu, na którym posadowiony jest budynek wykorzystywany jako ośrodek wypoczynkowy (dalej: Nieruchomość).

Nieruchomość została zakupiona przez S.C. w 1999 roku.

Nieruchomość została ujęta w ewidencji środków trwałych S.C.

Nieruchomość wynajmowana jest obecnie na rzecz spółki, która prowadzi ośrodek wypoczynkowy (dalej: Najemca). Działalność S.C. polega wyłącznie na wynajmowaniu Nieruchomości. S.C. planuje wypowiedzieć najem obecnemu najemcy Nieruchomości.

Wspólnicy S.C. rozważają zakończenie działalności S.C. W związku z zakończeniem działalności przez S.C. wspólnicy otrzymają majątek. W majątku Spółki znajdują się środki pieniężne oraz ? nie wchodząca w skład remanentu polikwidacyjnego ? Nieruchomość. Podział majątku S.C. pomiędzy wspólników będzie podziałem w naturze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wspólnik rozwiązywanej spółki cywilnej (S.C.) powinien opodatkować majątek otrzymany w ramach podziału majątku spółki cywilnej, w tym udział w Nieruchomości, pozostały w tej spółce na moment jej rozwiązania...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w pkt 51 niniejszego wniosku majątek otrzymały w wyniku rozwiązania S.C. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca przedstawił poniżej uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu.

Zasadę powyższą stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych tworzy stan, w którym działalność prowadzona w ramach spółki cywilnej jest opodatkowana odrębnie u każdego ze wspólników. Podmiotem praw i obowiązków na płaszczyźnie podatku dochodowego jest wspólnik spółki cywilnej, a nie sama spółka. Kreowane przez spółkę cywilną dochody podlegają więc odrębnemu opodatkowaniu u każdego ze wspólników.

Konsekwencją przyjętej przez ustawodawcę konstrukcji podatku dochodowego, jest konieczność stwierdzenia, iż majątek zgromadzony przez spółkę cywilną w trakcie jej trwania pochodzi z zysku, który podlegał opodatkowaniu u każdego ze wspólników (tj. sukcesywnie gromadzony przez spółkę majątek był ? również sukcesywnie - opodatkowywany na poziomie wspólników). Dochód tworzący majątek spółki cywilnej w trakcie jej trwania zostaje opodatkowany zarówno w trakcie (zaliczki miesięczne na podatek), jak i na koniec roku podatkowego.

Majątek spółki cywilnej może zatem pochodzić albo z wkładów wspólników, który w momencie podziału majątku rozwiązywanej spółki cywilnej nie może być opodatkowany, nie stanowi bowiem przyrostu w majątku wspólnika, ale jedynie zwrot majątku wniesionego przez tego wspólnika jako aport, albo z zysku spółki, który został już opodatkowany u wspólników.

W związku z powyższym, zwrot majątku rozwiązywanej spółki cywilnej na rzecz Wnioskodawcy nie będzie stanowić dla Niego jako wspólnika rozwiązywanej spółki cywilnej dochodu podlegającego opodatkowaniu. Wartość ta została bowiem wcześniej opodatkowana już na etapie uzyskiwania dochodu przez spółkę cywilną, tj. opodatkowana przez Wnioskodawcę i pozostałych wspólników. Wnioskodawca jest zdania, iż opodatkowanie majątku, który otrzyma stanowiłaby podwójne opodatkowanie tego samego dochodu osiągniętego przez Niego, przez cały czas trwania spółki cywilnej i opodatkowanego jako Jego dochód.

Wnioskodawca podał, iż takie stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 października 2004 r., sygn. akt FSK 594/04. Wnioskodawca wskazał, iż należy zaznaczyć, że wyrok ten dotyczy spółki cywilnej, a więc odnosi się bezpośrednio do stanu faktycznego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku. W wyroku tym Sąd wskazał m.in. że ?wystąpienie wspólnika ze spółki i wiążący się z tym faktem zwrot przypadającego temu wspólnikowi majątku spółki nie skutkuje powstaniem u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu, bowiem dochody uzyskane dla spółki w czasie jej trwania podlegały opodatkowaniu w każdym roku podatkowym'.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach (art. 867 § 1 Kodeksu cywilnego).

Spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz jej poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza należny podatek dochodowy.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast z art. 11 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce osobowej, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni albo wkładów do spółki osobowej.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że nie istnieje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego w przypadku zwrotu wkładów w spółce osobowej, do wysokości w jakiej one zostały do spółki wniesione.

Natomiast nadwyżka ponad wysokość wniesionych wkładów wypłacona wspólnikowi w związku z likwidacją spółki osobowej stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy. Stosownie do treści tego przepisu źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a) ? c).

Z kolei, w myśl przepisu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej mimo, iż posługują się terminem ?prawa majątkowe?, nie definiują tego pojęcia, a zawarte w art. 18 ich wymienienie jest jedynie przykładowe, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie ?w szczególności?. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Prawa związane z udziałem wspólnika w spółce osobowej są prawami majątkowymi.

Reasumując ? udział kapitałowy wypłacony wspólnikowi, w związku z podziałem majątku spółki cywilnej, w tym udział w Nieruchomości, pozostały w tej spółce na moment jej rozwiązania, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym ale tylko do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółki osobowej. Natomiast nadwyżka ponad wysokość wniesionych wkładów stanowić będzie przychód z praw majątkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.