Czy w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca ma prawo nie wystawiać not korygujących nazwę firmy, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktur zawierających skróconą nazwę Wnioskodawcy ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów faktur zawierających skróconą nazwę Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 2 czerwca 2008 r. Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego ? Sądu Rejonowego w Poznaniu dokonał zmiany umowy spółki Wnioskodawcy, jaka została dokonana w formie aktu notarialnego dnia 11 kwietnia 2008 r. Jedną ze zmian było przystąpienie do spółki nowego wspólnika, który uzyskał w spółce status komplementariusza. W wyniku dokonanego wpisu nazwa spółki otrzymała nowe brzmienie, z opcją używania nazwy skróconej. Zastosowanie w nazwie pełnego określenia formy prawnej komplementariusza, tj. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, było wynikiem wymogu, jaki postawił Sąd Rejonowy, uzależniając dokonanie wpisu od zastosowania w nazwie pełnej formy prawnej komplementariusza. W wyniku dokonanego 2 czerwca 2008 r. wpisu, nazwa pełna Wnioskodawcy posiada 74 znaki, natomiast skrócona 61. Pozostałe dane Wnioskodawcy nie zmieniły się. W wyniku dokonanych zmian niektórzy dostawcy rejestrują na wystawianych przez nich fakturach skrót formy prawnej komplementariusza. Nazwa podatnika na tych fakturach brzmi: Sp. z o.o. Sp. k.

Na interwencje Wnioskodawcy, których celem ma być wystawianie faktur z pełną nazwą firmy, dostawcy sygnalizują, że ich systemy komputerowe do wystawiania faktur posiadają ograniczoną ilość znaków, tj. mniejszą aniżeli 61. Dodatkowo oświadczają, że nie będą ponosić wysokich kosztów zmiany systemu informatycznego.

Dostawców wystawiających rachunki w skróconej nazwie firmy jest wielu. W związku z tym, Wnioskodawca jest zmuszony do generowania znacznej ilości not korygujących. Jednocześnie Wnioskodawca podał, że przedmiotem Jego działalności jest udzielanie pożyczek gotówkowych osobom fizycznym poza sektorem bankowym. W związku z tym, Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie ma prawa do odliczeń podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca ma prawo nie wystawiać not korygujących nazwę firmy, jednocześnie zaliczać faktury do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, użycie przez dostawców na wystawionej fakturze bądź rachunku skrótu Jego nazwy formy prawnej ? Sp. z o.o. Sp. k. zamiast Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. ? nie powoduje obowiązku wystawiania noty korygującej do takiej faktury. Faktura jednocześnie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów będą wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym ze źródłem przychodów (tzn. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu);
• nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy;
• ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.
  
  

Podkreślić należy, że wydatek staje się kosztem, gdy pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub zwiększeniem przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów należy ocenić bezpośredni związek poniesionego wydatku z przychodem uzyskanym ze źródła jakim jest najem oraz racjonalnością działania dla jego osiągnięcia. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z tytułu najmu ? każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, mają obowiązek wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (?). W myśl § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), konieczne jest, aby faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży zawierała imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy (?).

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W praktyce, przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, zdarzają się jednak pomyłki. W związku z tym, ustawodawca przewidział dwie możliwości korygowania błędów w fakturach VAT, za pomocą faktury korygującej lub noty korygującej.

W myśl § 16 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 17 ust. 1 ww. rozporządzenia). W tym miejscu podkreślić należy, że prawo do wystawiania faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy.

Prawo korygowania faktur przysługuje także nabywcy. Zgodnie z § 18 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 9 ust. 1 pkt 5 ? 12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Przy czym zwrot: ?jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą?, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym, itp. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. Nie można natomiast poprzez wystawienie noty korygującej zmienić podmiotu umowy sprzedaży.

Stosownie do § 18 ust. 2 ww. rozporządzenia nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią. W myśl § 18 ust. 4 i 5 tego rozporządzenia, jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej. Noty korygujące powinny zawierać wyrazy ?NOTA KORYGUJĄCA?.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawca w nazwie Firmy posiada zapis ?(?) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa?. Może również używać skróconej formy ?(?) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k.?. Jednak wystawcy faktur często skracają nazwę podając oznaczenie ?Sp. z o.o. Sp.k.?.

W związku z powyższym, jeżeli otrzymane faktury zakupu, faktury korygujące zawierają dane Zainteresowanego, gdzie w nazwie znalazł miejsce ogólnie przyjęty skrót (Sp. z o.o.), Wnioskodawca ma prawo, a nie obowiązek ? zgodnie z § 18 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług ? do skorygowania danych zawierających pomyłki dotyczące nazwy nabywcy.

Jednakże, ze względu na to, iż fakturę ? notę korygującą wystawiać może tylko podatnik podatku od towarów i usług, będący odbiorcą faktury ? nabywcą towarów i usług, to wystawione przez Zainteresowanego noty korygujące, w związku z faktem iż nie jest on czynnym podatnikiem podatku VAT, są nieprawidłowe. Dlatego też nie wywołują skutku w postaci korekty nazwy nabywcy.

Oznacza to, że Zainteresowany nie może w opisanym stanie faktycznym wystawiać not korygujących do faktur zakupowych w celu skorygowania swoich danych. Jednak brak reakcji na otrzymywane faktury z danymi Zainteresowanego, w których zastosowano wyżej opisany skrót nie wpływa na nieprawidłowość tych dokumentów. W związku z powyższym faktury te mogą stanowić podstawę zapisu wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.