Czy wysokość dofinansowania lub finansowania przez Wnioskodawcę szkoleń lub egzaminów potwierdzających (...)

Czy wysokość dofinansowania lub finansowania przez Wnioskodawcę szkoleń lub egzaminów potwierdzających zdobytą wiedzę dla pracowników stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tj. czy mieści się w zakresie art. 12 oraz art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych ? jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych.


Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym pismem z dnia 17 października 2008 r. ILPB1/415-627/08-2/RP nr ILPB3/423-505/08-2/KS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał do jego uzupełnienia.

Wezwanie doręczono w dniu 21 października 2008 r., wniosek uzupełniono w dniu 28 października 2008 r.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą prowadzącą działalność w zakresie zaawansowanych technologii teleinformatycznych. Prowadzenie tego rodzaju działalności wymaga zatrudniania pracowników posiadających specjalistyczną wiedzę zarówno w zakresie tych technologii, ich wdrażania, jak i sprzedaży czy rozliczania transakcji wykonywanych przez spółkę, a także dalszego kształcenia pracowników w tym zakresie. Nie bez znaczenia dla podatnika jest również to, że obecnie na rynku tego rodzaju usług panuje ogromna konkurencja, która wymusza ciągłe podnoszenie jakości świadczonych usług, poszerzanie ich zakresu i dążenie do jak najlepszej organizacji firmy, pozwalającej jej na utrzymanie się na rynku. Cele te możliwe są do osiągnięcia jedynie w przypadku posiadania nowoczesnej, kompetentnej, dobrze ze sobą współpracującej i zmotywowanej kadry.

Z powyższych powodów Wnioskodawca uznaje, że zapewnienie pracownikom możliwości kształcenia się jest nie tylko jej obowiązkiem jako pracodawcy, ale przede wszystkim działaniem koniecznym dla jej funkcjonowania. Podatnik prowadzi więc aktywną politykę szkoleniową, gwarantując zarówno udział pracowników w szkoleniach organizowanych przez podmioty zewnętrzne, jak i szkolenia wewnętrzne, prowadzone przez pracowników spółki (samodzielnie lub przy udziale zewnętrznych specjalistów). Organizowane są szkolenia w formach pozaszkolnych w następujących zakresach:

  1. Szkolenia obowiązkowe - do realizacji których Wnioskodawca zobowiązany jest przepisami prawa, w szczególności szkolenia BHP;
  2. Szkolenia przynoszące usprawnienia biznesowe - techniczne, informatyczne, z zakresu obsługi klienta, posprzedażowe, czy projektowe, pozwalające na zdobywanie wiedzy i umiejętności fachowych w powyższych dziedzinach, a przez to podnoszące kompetencje pracowników w związku z wykonywanymi przez nich zadaniami; często powiązane z umowami zawieranymi przez Wnioskodawcę, z kontrahentami dostarczającymi podatnikowi oprogramowanie, sprzęt itp.;
  3. Szkolenia podnoszące usprawnienia korporacyjne, w ramach których można wyróżnić:
      a) szkolenia ściśle powiązane z zadaniami wykonywanymi lub planowanymi dla danego pracownika, w tym specjalistyczne kursy branżowe z dziedzin innych niż wcześniej wymienione, szkolenia z obsługi specjalistycznego oprogramowania używanego na danym stanowisku, podnoszące kompetencje kadry zarządzającej, trenerów wewnętrznych itp.
      b) szkolenia podnoszące wiedzę ogólną z zakresu przydatnego z punktu widzenia pracy danego pracownika u podatnika, w tym studia podyplomowe (także MBA), kursy językowe, szkolenia informatyczne z powszechnie stosowanego oprogramowania, menadżerskie, aplikacyjne itp.
      c) szkolenia podnoszące wiedzę i umiejętności w zakresie komunikacji wewnętrznej w firmie.

Wnioskodawca podejmując decyzję odnośnie uczestnictwa pracownika w danym szkoleniu, bierze pod uwagę w szczególności swoje zapotrzebowanie na kompetencje w ww. zakresie, spójność celów szkolenia z wymogami kompetencyjnymi na danym stanowisku pracy oraz obowiązującą w spółce politykę szkoleń. W konsekwencji liczba pracowników kierowana na różnego rodzaju szkolenia jest różna ? w przypadku wysoko wyspecjalizowanych kursów dotyczy to zazwyczaj tylko jednego pracownika, podczas gdy w przypadków np. kursów językowych liczba ta jest zdecydowanie wyższa (co wiąże się w szczególności z utrzymywaniem przez podatnika kontaktów z zagranicznymi kontrahentami, a w konsekwencji wymaga umiejętności porozumienia się z nimi na etapie zawierania, realizacji i rozliczania umów, a także odpowiedniej komunikacji podczas szkoleń, spotkań roboczych, czy też koniecznością korzystania z obcojęzycznych materiałów dotyczących nowoczesnych rozwiązań istotnych z punktu widzenia rozwoju firmy).

Wnioskodawca mając świadomość, że przystosowanie się nowego pracownika do pracy w danej firmie, zwłaszcza silnie zorganizowanej i zinformatyzowanej, wymaga czasu oraz nakładów finansowych, prowadzi politykę rekrutacji wewnętrznych, zmierzających do ograniczenia rotacji pracowników (z zewnątrz firmy) i maksymalnego wykorzystania wiedzy posiadanej przez obecnych pracowników. Z tego powodu, podatnik podejmując decyzję o szkoleniu danego pracownika, biorąc pod uwagę przede wszystkim pracę obecnie wykonywaną przez danego pracownika, bierze też pod uwagę ewentualne możliwości zmiany zakresu jego obowiązków.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z regulaminu szkoleń, obowiązującego u podatnika, procedura kierowania pracownika na szkolenie jest następująca. Pracownik wypełnia elektroniczny wniosek szkoleniowy, uzupełniając rubryki dotyczące w szczególności tematyki szkolenia, jego organizatora, kosztów. Tak przygotowany wniosek podlega weryfikacji przez przełożonych pracownika oraz osoby odpowiedzialne u podatnika za politykę szkoleniową pod względem celowości odbycia szkolenia przez danego pracownika oraz pod względem finansowym. Dopiero szkolenie zatwierdzone przez poszczególne osoby w systemie elektronicznym stanowi skierowanie pracownika na dane szkolenie.

Zgodnie z regulaminem szkoleń, w przypadku finansowania lub współfinansowania przez Wnioskodawcę niektórych szkoleń, podpisywana jest z pracownikiem umowa, na mocy której zobowiązuje się on do pracy na rzecz Wnioskodawcy przez określony czas. Okres trwania ww. zobowiązania, a przede wszystkim decyzja o konieczności podjęcia przez pracownika tego rodzaju zobowiązania podejmowana jest w oparciu o określony przez spółkę tzw. czas amortyzacji szkolenia (okresu wykorzystywania przez pracownika zdobytej wiedzy, przy którym podatnikowi zwrócą się poniesione przez niego koszty związane z ww. szkoleniem).

Szkolenia powyższe są albo finansowane w całości albo jedynie współfinansowane przez Wnioskodawcę. Zakres finansowania zależny jest w głównej mierze od tego, w jakim zakresie umiejętności i wiedza zdobyta w ramach danego szkolenia służy podatnikowi, jakie jest jego zapotrzebowanie na dane umiejętności, a w jakim stopniu miałoby ono służyć pracownikowi. Regułą jest, że szkolenia wymienione w pkt. 1, 2, 3 a), 3 c) są finansowane w całości przez Wnioskodawcę, zaś decyzja odnośnie poziomu dofinansowania szkoleń wskazanych w pkt 3 b) podejmowana jest indywidualnie, z uwzględnieniem wyżej wskazanych okoliczności. Zasadniczo w przypadku szkoleń językowych, czy studiów podyplomowych koszty pokrywane są częściowo przez pracownika. Podatnik rozlicza ww. szkolenia na podstawie otrzymanych przez siebie faktur VAT lub rachunków. Jeżeli szkolenie jest jedynie współfinansowane przez podatnika, a otrzymana faktura VAT lub rachunek opiewa na całą wartość szkolenia, pracownik obciążany jest kwotą odpowiadającą różnicy pomiędzy wartością całego szkolenia, a wysokością współfinansowania Wnioskodawcy.

Większość szkoleń, w szczególności wskazanych w pkt. 1, 2, 3 a), 3 c) odbywana jest przez pracowników w czasie pracy. Niezależnie natomiast od tego, czy odbywają się w czasie pracy, czy w czasie wolnym pracownika, zgodnie z regulaminem szkoleń, ma on obowiązek uczestniczenia w tych zajęciach, a ewentualne nieobecności na nich winny być przez niego usprawiedliwione.

Po odbyciu niektórych szkoleń (w szczególności szkoleń xxx lub dotyczących uprawnień elektryków) pracownicy przystępują do egzaminów potwierdzających zdobytą wiedzę. Egzaminy te mają dwojaki walor - po pierwsze, pozwalają one pracodawcy na rzetelną weryfikację efektywności samego szkolenia i umiejętności zdobytych podczas szkoleń, a ponadto - w przypadku szkoleń dotyczących uprawnień elektrycznych, umożliwiają uzyskanie uprawnień niezbędnych do wykonywania niektórych prac związanych z działalnością podatnika. Zdarza się, że Spółka finansuje lub współfinansuje koszty tego egzaminu, o ile uzyskanie tych uprawnień lub potwierdzenie wiedzy danego pracownika jest celowe i przydatne z ww. powodów.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.


Czy wysokość dofinansowania lub finansowania przez Wnioskodawcę szkoleń lub egzaminów potwierdzających zdobytą wiedzę dla pracowników stanowi dla nich przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych tj. czy mieści się w zakresie art. 12 oraz art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z regulacją art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za świadczenia ze stosunku pracy uznać należy wszelkiego rodzaju przysporzenia majątkowe, jakie pracodawca czyni na rzecz pracownika. Wobec powyższego zdaniem podatnika, opłaty za szkolenia związane ściśle z pracą wykonywaną w danym momencie lub planowaną dla danego pracownika - o których mowa w pkt 1, 2, 3a) i 3c) - jako ponoszone w wyłącznym interesie pracodawcy, nie mogą zostać uznane za przychód pracownika.

W przypadku pozostałych szkoleń objętych niniejszym wnioskiem tj. wymienionych w pkt 3b), należy przyjąć, że dochodzi do powstania przychodu ze stosunku pracy. W tym zakresie należy jednak odnieść się do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiącym, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podstawie odrębnych przepisów na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 października 2003 roku w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych w § 9 przewiduje, że pracownikowi odbywającemu szkolenie w formie pozaszkolnej na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje zwrot kosztów uczestnictwa w tym szkoleniu.

Szkolenia objęte mniejszym zapytaniem, a nie związane ściśle z pracą, tj. studia podyplomowe, menadżerskie, kursy językowe, czy aplikacyjne, winny zostać zakwalifikowane właśnie jako szkolenia w formach pozaszkolnych, mające na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych danego pracownika. Skierowanie pracownika na szkolenie odbywa się w sformalizowanej formie, za pośrednictwem systemu elektronicznego. Przy podejmowaniu decyzji o skierowaniu, podejmowana jest równocześnie decyzja o pokryciu kosztów uczestnictwa w danym szkoleniu. W takim stanie rzeczy należy uznać, że wysokość kosztów uczestnictwa w szkoleniu sfinansowana przez pracodawcę mieści się w granicach zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na marginesie należy jeszcze zaznaczyć, że zgodnie z interpretacją Ministra Finansów z 30 kwietnia 2008 roku (DD3/033/10/KDJ/08/173) na przeszkodzie zaliczeniu opłat za uczestnictwo w szkoleniach do przychodów zwolnionych z opodatkowania nie stoi rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 roku (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572). Dotyczy to w szczególności braku akredytacji, o której mowa w przepisach o systemie oświaty. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów, podzielanym też przez podatnika, brak uzasadnienia do uzależniania zwolnienia z podatku od spełnienia wymagań wskazanych w powyższym rozporządzeniu wynika z tego, że rozporządzenie to dotyczy wyłącznie tych szkoleń, które odbywają się na podstawie przepisów o systemie oświaty.


Wobec powyższego, uznać należy, że w związku z finansowaniem przez podatnika kosztów szkoleń pracowników, nie powstanie przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie pracowników.

Analogicznie jak szkolenia należy, w ocenie podatnika, traktować finansowane przez podatnika egzaminy dotyczące danego szkolenia. Konsekwentnie, finansowanie przez podatnika egzaminów, do których pracownik przystępuje na polecenie pracodawcy - w celu uzyskania przez niego potwierdzenia umiejętności pracownika lub ze względu na celowość uzyskania przez pracownika określonych uprawnień, nie stanowi dla niego przychodu podlegającego opodatkowaniu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 94 pkt 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany w szczególności zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.


Wspomniane we wniosku szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również inne szkolenia, do realizacji których Wnioskodawca zobowiązany jest przepisami prawa nie stanowią dla pracowników przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartości świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz z nim związane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).


Uprawnienia i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy, zależą od formy kształcenia oraz od tego czy kształcenie odbywa się na podstawie skierowania zakładu pracy, czy też bez takiego skierowania.

W świetle § 9 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej, zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.


W związku z tym, należy uznać, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli świadczenia te przyznano zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia.


Natomiast na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

  1. kurs;
  2. kurs zawodowy;
  3. seminarium;
  4. praktyka zawodowa.


Z powołanego przepisu wynika, że takie formy kształcenia jak kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa kwalifikowane są jako kształcenie w formach pozaszkolnych.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia kurs zawodowy jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.


Przepis § 9 cyt. rozporządzenia stanowi, iż kursy zawodowe mogą prowadzić:

  1. publiczne i niepubliczne placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, posiadające akredytację przyznaną na podstawie art. 68b ustawy,
  2. osoby prawne i fizyczne, prowadzące działalność oświatową wymienioną w art. 83a ust. 2 ustawy, obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych, dla której uzyskały akredytację, o której mowa w art. 68b ustawy,

jeżeli zakres kursu zawodowego jest zgodny z zakresem kształcenia, dla którego została przyznana akredytacja.


Z powyższego wynika, że brak akredytacji nie wpływa na zwolnienie od podatku.

Ustawodawca na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnił od podatku, z pewnymi wyjątkami, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę m.in. na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika w formach pozaszkolnych. Nie uzależnił jednak stosowania tego zwolnienia podatkowego od posiadania akredytacji przez organizatora szkoleń. Dlatego posiadanie bądź brak akredytacji przez organizatora szkolenia, nie ma wpływu na prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń przyznanych pracownikowi na podstawie odrębnych przepisów w związku z jego dokształcaniem.

Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych, nie reguluje kwestii świadczeń przysługujących pracownikom z omawianego tytułu. Unormowało ono jedynie tę kwestię wyłącznie w zakresie ustawy o systemie oświaty, gdyż wykonuje przepisy tej ustawy. Zawarte w nim regulacje określają zarówno funkcjonujące w ramach systemu oświaty rodzaje pozaszkolnych form kształcenia, jak również organizatorów kształcenia, wśród których mogą występować także podmioty obowiązane do posiadania akredytacji.


Istnieje cała gama organizatorów szkoleń prowadzących swoją działalność w oparciu o inne niż system oświaty regulacje oraz oferujących dokształcanie w zakresie wykraczającym poza system oświaty. Podmioty te nie mają możliwości otrzymania akredytacji.


W związku z tym wartość świadczenia dotyczącego szkolenia prowadzonego przez organizatora kształcenia nie posiadającego akredytacji, o której mowa w art. 68b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, podlega zwolnieniu od podatku i nie stanowi przychodu dla pracownika.


Reasumując, przedmiotowe szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również inne szkolenia, do realizacji których Wnioskodawca zobowiązany jest przepisami prawa nie stanowią dla pracowników przychodu.

Natomiast dofinansowanie lub finansowanie w pozostałym zakresie przez Wnioskodawcę szkoleń lub egzaminów potwierdzających zdobytą wiedzę dla pracowników stanowi dla nich przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych został rozstrzygnięty pismem z dnia 13 listopada 2008 r. nr ILPB1/415-627/08-5/RP, zaś w zakresie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

DD3/033/10/KDJ/08/173, interpretacja ogólna

ILPB1/415-627/08-5/RP, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika