Czy Wnioskodawca dobrze postąpił zaliczając pierwszą opłatę leasingową (tzw. czynsz inicjalny) (...)

Czy Wnioskodawca dobrze postąpił zaliczając pierwszą opłatę leasingową (tzw. czynsz inicjalny) przy umowie leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie jej poniesienia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2007 r. (data wpływu 31 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania wstępnej opłaty leasingowej do kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 października 2007 r. znak ILPB1/415-66/07-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków poprzez uszczegółowienie przedstawionego stanu faktycznego w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 16 października 2007 r., a w dniu 25 października 2007r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą obejmującą swoim zakresem szkołę nauki jazdy (PKD ?) oraz transport drogowy towarów pojazdami uniwersalnymi (PKD ?). Wnioskodawca rozlicza się za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów, gdzie przychody i rozchody ewidencjonuje zgodnie z metodą opisaną w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 200X r. Wnioskodawca zawarł cztery umowy leasingu:

  • w dniu 28 marca 200Xr. na korzystanie z samochodu ciężarowego, wykorzystywanego do transportu,
  • w dniu 29 maja 200Xr. na korzystanie z przyczepy do samochodu ciężarowego w celach transportowych,
  • w dniu 31 maja 200Xr. na korzystanie z samochodu osobowego, wykorzystywanego do prowadzenia szkoły nauki jazdy,
  • w dniu 21 czerwca 200Xr. na korzystanie z samochodu ciężaroweg.


Wnioskodawca określił, że umowy leasingowe spełniały następujące warunki:

  • zostały zawarte na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji przedmiotów leasingu,
  • suma ustalonych w umowach opłat pomniejszona o podatek dochodowy od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej środków, będących przedmiotami umów leasingowych.


Łączny wydatek na pierwsze opłaty leasingowe, uiszczone w związku z powyżej przedstawionymi umowami leasingowymi wyniósł (?) zł.

Wnioskodawca podał, że za każdym razem, wydatek poniesiony na pierwszą opłatę leasingową oraz opłatę przygotowawczą (określenia użyte przez wystawcę faktury) został zaliczony w koszty uzyskania przychodów w miesiącu wystawienia faktury.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo, zaliczając pierwsze opłaty leasingowe z tytułu zawartych w 2007 roku umów leasingowych do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Wnioskodawca uważa, iż jeżeli koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie można określić jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Wnioskodawca twierdzi, iż czynsz inicjalny, który ?inicjuje? zawarcie umowy leasingowej i jest warunkiem koniecznym do zaistnienia kontraktu, jest całkowicie niezależnym od trwania umowy.

Wnioskodawca powołuje się na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 12 marca 2007 r. nr 1471/DPR1/423-171/06/KK w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, z którego wynika, iż w przypadku spełnienia przez umowę przesłanek określonych w art. 17b ust 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poniesiona przez stronę opłata wstępna winna zostać zaliczona przez stronę do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia, zaś zmiany w przepisach prawnych, jakie miały miejsce z dniem 1 stycznia 2007 r. nie wniosły zmian w zakresie określenia momentu zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów opłaty wstępnej przy umowie leasingowej.

Wnioskodawca uważa, że mimo iż powyższe postanowienie dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, to identyczne przepisy w tym zakresie zawiera ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca twierdzi, iż prawidłowo postąpił zaliczając jednorazowo w koszty uzyskania przychodów cały wydatek poniesiony z związku z opłatą wstępną w momencie jej poniesienia.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 23b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:

  1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,
  2. suma ustalonych w umowie opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.


Przepis art. 23b ust. 2 stanowi, że opłaty ustalone w umowie leasingu stanowią koszt uzyskania przychodu korzystającego, jeżeli finansujący w dniu zawarcia mowy leasingu nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, przysługujących na podstawie przepisów wymienionych w tym artykule.

W związku z powyższym, jeżeli spełnione zostały wymienione warunki, korzystający ma prawo ujęcia w kosztach opłat ustalonych w umowie leasingu, w tym opłat inicjalnych. W świetle postanowień art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Powyższe oznacza, iż wydatki stanowią koszt w dacie ich poniesienia bez względu na fakt jakiego okresu dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 6b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Tak więc wydatki związane z uiszczeniem kosztów wynikających z wystawionych faktur, w tym także pierwszych opłat leasingowych, winien Pan zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Podkreślenia przy tym wymaga, iż zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6 ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wydatki zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na datę uzyskania przychodu. Nie stosuje Pan zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. W konsekwencji ? przy tej metodzie ewidencjonowania kosztów ? nie ma Pan obowiązku stosować się do dyspozycji przepisu art. 22 ust. 5c ww. ustawy, z którego wynika, że koszty pośrednie, jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 12 marca 2007 r., nr 1471/DPR1/423-171/06/KK co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika