Czy wycofanie lokalu użytkowego z majątku spółki jawnej w części odpowiadającej posiadanym udziałom (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej. Prowadzi działalność w formie apteki ogólnodostępnej. Jest to trzyosobowa spółka. Prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Spółka jest właścicielem lokalu użytkowego, który stanowi jej środek trwały. Lokal został nabyty w dniu (?) listopada 2002 r. aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza.

Lokal użytkowy został zakupiony ze środków spółki i wprowadzony do ewidencji środków trwałych w 2002 roku. Wartość nabycia wyniosła 370.500 zł i aktualnie dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Obecnie wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższy lokal wycofać ze spółki i przenieść jego własność na swoją rzecz, w efekcie staną się współwłaścicielami ww. lokalu.

Wycofanie lokalu odbędzie się na zasadzie nieodpłatnego przeniesienia jego własności z majątku spółki do majątku osobistego wspólników spółki jawnej (tj. do majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą wspólników), w ten sposób, wspólnicy nabędą udziały we współwłasności tego lokalu w podziale własności odpowiadającemu posiadanym przez nich udziałom w spółce jawnej. Spółka nadal będzie prowadzić działalność gospodarczą. Czynność ta będzie udokumentowana fakturą wewnętrzną i opodatkowana właściwą stawką VAT oraz poświadczone aktem notarialnym zawartym w celu dokonania zmian wpisów w odpowiednim dziale w księdze wieczystej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wycofanie lokalu użytkowego z majątku spółki jawnej w części odpowiadającej posiadanym udziałom w spółce do udziału w majątku osobistym spowoduje powstanie obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych... Jeśli tak to od jakiej kwoty, należy ten podatek zapłacić...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w omawianej sytuacji czynność ta nie spowoduje przesunięcia majątkowego pomiędzy podatnikami w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wycofanie wkładu jest dopuszczalne na podstawie art. 54 par. 1 kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z tymi przepisami można zmniejszyć udział kapitałowy w spółce jawnej za zgodą wszystkich wspólników. Zwykle zmniejszeniu wartości udziału kapitałowego towarzyszyć będzie zwrot wkładów (lub jego części) lub równowartości wkładu (lub jego części) wniesionego do spółki. Zatem w przypadku gdy nieruchomość stanowi część wkładu można za zgodą pozostałych wspólników dokonać jej wycofania ze spółki.

Wycofanie odbędzie się nieodpłatnie, wielkość udziałów we własności będzie odpowiadała ich udziałom w spółce. Faktyczne wycofanie nie może być traktowane jako zbycie. Wycofaniu temu nie można przepisać cech odpłatności.

Art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia jako przychód wycofania środków trwałych z działalności gospodarczej, dlatego czynność ta nie będzie skutkowało powstaniem jakiegokolwiek zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie, z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku będących środkami trwałymi ujętych w ewidencji środków trwałych oraz zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 odrębnymi źródłami przychodu są działalność gospodarcza i odpłatne zbycie nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania gruntów, jednak art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy wyłącza stosowanie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 w stosunku do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych aktualnie w działalności gospodarczej jak i przychody z odpłatnego zbycia tych środków trwałych, które zostały z tej działalności wycofane, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.

Nieodpłatne przekazanie środka trwałego na potrzeby własne wspólników spółki nie stanowi zbycia tego środka, a tym samym z chwilą przekazania części lokalu nie zostanie osiągnięty żaden przychód powodujący powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 8 § 2 i art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Z kolei, art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W świetle powyższych regulacji majątek spółki jawnej jest prawnie wydzielony.

Tym samym wyraźnie należy zaznaczyć, że wszelkie przesunięcia majątkowe pomiędzy spółką jawną a jej wspólnikami dotyczące rzeczy lub praw są odpowiednio zbyciem i nabyciem dla spółki i jej wspólników.

Z opisu zdarzenia wskazanego we wniosku wynika, że spółka jawna, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, nabyła z własnych środków w dniu (?) listopada 2002 r. aktem notarialnym sporządzonym przez notariusza lokal użytkowy. Obecnie wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższy lokal wycofać ze spółki i przenieść jego własność na swoją rzecz, w efekcie staną się współwłaścicielami ww. lokalu.

Wycofanie lokalu odbędzie się na zasadzie nieodpłatnego przeniesienia jego własności z majątku spółki do majątku osobistego wspólników spółki jawnej.

Zdarzenie to wymaga zanalizowana w kontekście regulacji traktujących o zbyciu składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ? tj. pozarolniczej działalności gospodarczej ? uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej, przychód z tytułu jego zbycia, stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie również jeżeli sprzedaż nastąpi w okresie sześciu lat po wycofaniu tego składnika.

Nieodpłatne przekazanie środka trwałego na potrzeby własne wspólników spółki nie stanowi zbycia tego środka.

Spółka jawna nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody osób fizycznych. Na gruncie przepisów ww. ustawy stanowi natomiast jedną z form organizacyjnych za pośrednictwem której osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W rezultacie, uzyskane przez spółkę osobową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce jawnej stanowi, dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla tego źródła.

Mając na względzie przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie przez spółkę jawną środka trwałego do majątku prywatnego wspólników, nie powoduje powstania u Wnioskodawczyni przychodu podatkowego. Nieodpłatne przekazanie środka trwałego nie stanowi zbycia i nie powoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawczyni jako wspólnika spółki, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.