Czy wydatkowanie na zakup i wyposażenie zakładowych obiektów socjalnych środki finansowe, zgromadzone (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego os osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo Budowlane Wnioskodawcy tworzy fundusz świadczeń socjalnych na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Odpisy roczne na ZFŚS, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności, przekazywane są w terminach określonych w przepisach na wyodrębniony rachunek funduszu.

W 2011 roku Pracodawca przeznaczył środki zgromadzone na wyodrębnionym rachunku Funduszu Świadczeń Socjalnych na zakup i wyposażenie zakładowego obiektu socjalnego ? dwóch apartamentów. Apartamenty te są udostępniane pracownikom uprawnionym do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jako baza wypoczynkowa. W regulaminie gospodarowania środkami ZFŚS określono zasady finansowania ze środków ZFŚS zakładowych obiektów socjalnych oraz zasady korzystania przez pracowników z tych obiektów. Została ustalona częściowa odpłatność pracowników za pobyt w obiektach socjalnych. Wysokość opłaty uzależniona jest od sytuacji materialnej pracownika określanej na podstawie dochodu na członka rodziny. Opłaty ponoszone przez pracowników będą zgodnie z regulaminem stanowiły przychody Funduszu Socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatkowanie na zakup i wyposażenie zakładowych obiektów socjalnych środki finansowe, zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym Funduszu Socjalnego, pochodzące z odpisu obciążającego koszty działalności pracodawcy, naliczone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym oraz przekazane w ustawowych terminach na odrębny rachunek Funduszu Socjalnego, będą traktowane jako koszt uzyskania przychodu w świetle art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pochodzące z odpisu na zakładowy fundusz socjalny, obciążające koszty działalności pracodawcy, zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym, przekazane w ustawowych terminach na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu Socjalnego, a przekazane na zakup i wyposażenie obiektów socjalnych, są kosztem uzyskania przychodów.

Stanowisko swoje Wnioskodawca opiera na zapisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b):

• odpis na zakładowy fundusz socjalny został naliczony w oparciu o ustawę o zakładowym funduszu socjalnym,
• środki pieniężne stanowiące równowartość odpisu zostały wypłacone w ustawowych terminach na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu Socjalnego,
• środki zgromadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym zostały wydatkowane na działalność socjalną w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu socjalnym, tj. zapewnienie pracownikom firmy bazy wypoczynkowej służącej zapewnieniu wypoczynku, zgodnie z regulaminem ZFŚS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
   
   

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 42, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zasady tworzenia i funkcjonowania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70 poz. 335 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 tego aktu, ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej 'Funduszem', i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 tej ustawy, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych (art. 5 ust. 1 ww. ustawy). Przy czym przepisy ww. ustawy przewidują także szereg zdarzeń i możliwości powodujących zwiększenie środków przekazywanych na ten fundusz.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym.

Z powyższych przepisów wynika, iż odpisy podstawowe oraz ich zwiększenia, dokonywane przez przedsiębiorcę na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące ich równowartość zostaną faktycznie przekazane na wyodrębniony rachunek bankowy tego funduszu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą; tworzy fundusz świadczeń socjalnych na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Odpisy roczne na ZFŚS, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności, przekazywane są w terminach określonych w przepisach na wyodrębniony rachunek funduszu. W 2011 roku Wnioskodawca przeznaczył środki zgromadzone na wyodrębnionym rachunku Funduszu Świadczeń Socjalnych na zakup i wyposażenie zakładowego obiektu socjalnego ? dwóch apartamentów.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dokonywane przez Wnioskodawcę odpisy na prowadzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej o ile środki pieniężne stanowiące ich równowartość zostały faktycznie przekazane na rachunek tego funduszu. Do kosztów tych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć zarówno odpisy podstawowe, jak i ich zwiększenia, jeżeli możliwość i zasady ich dokonania zgodne będą z przepisami cyt. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, nie będącej przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogącej być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Innymi słowy, możliwym jest zaliczenie ww. kwoty odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże wydatki na działalność socjalną pracodawcy, jak wskazano powyżej, zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy, nie mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Kwotę odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów, jednakże wydatki poniesione z tej kwoty i tego wydzielonego na ten cel rachunku bankowego funduszu socjalnego, poniesione na zakup i wyposażenie zakładowych obiektów socjalnych, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca bowiem ww. przepisem zapobiegł możliwości podwójnego zaliczenia wydatków ?socjalnych? do kosztów uzyskania przychodów, raz w momencie dokonania odpisu na fundusz i po raz drugi w momencie poniesienia wydatków z tego funduszu. Wyjątek stanowią jedynie kwoty świadczenia urlopowego, wypłacanego zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, odnosząc się do kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup i wyposażenie zakładowych obiektów socjalnych, pochodzących ze środków finansowych, zgromadzonych na odrębnym rachunku bankowym Funduszu Socjalnego, pochodzących z odpisu obciążającego koszty działalności pracodawcy, naliczonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym, stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.