Czy otrzymane w przyszłości kwoty ?dywidendy kumulatywnej? wypłacanej przez Spółkę z tytułu (...)

Czy otrzymane w przyszłości kwoty ?dywidendy kumulatywnej? wypłacanej przez Spółkę z tytułu posiadania przez Wnioskodawcę Akcji Uprzywilejowanych w kapitale zakładowym Spółki stanowić będzie ?dywidendę? w rozumieniu art. 10 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków do dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527 - dalej: ?Konwencja?), a co za tym idzie właściwą metodą unikania podwójnego opodatkowania otrzymanych dochodów zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji jest tzw. metoda wyłączenia z progresją?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2010 r. (data wpływu 14 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania udziałów w zysku spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 14 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania udziałów w zysku spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga.


Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 13 sierpnia 2010 r. nr ILPB1/415-693/10-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.


Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2010 r., natomiast w dniu 27 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 24 sierpnia 2010 r.).


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.


Wnioskodawca będzie jednym ze wspólników spółki kapitałowej z siedzibą w Luksemburgu (dalej ?Spółka).


Zainteresowany w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka podlegać będzie w Luksemburgu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. będzie rezydentem podatkowym Luksemburga.


Planowane jest, że poza akcjami zwykłymi w Spółce Wnioskodawca posiadać będzie Przymusowo Umarzalne Akcje Uprzywilejowane (ang. Mandatory Redeemable Prefered Shares) (?Akcje Uprzywilejowane?).

Zgodnie z luksemburskim Prawem Spółek z dnia 10 sierpnia 1915 r. (?luksemburskie prawo spółek?), Akcje Uprzywilejowane, podobnie jak akcje zwykłe, reprezentują udział ich właściciela w kapitale zakładowym spółki, do pokrycia którego obejmujący je wspólnik, jest zobowiązany na takich samych zasadach jak w przypadku obejmowania akcji zwykłych. Akcje Uprzywilejowane nie mogą jednak stanowić więcej niż 50% kapitału spółki.


Akcje Uprzywilejowane podlegają przymusowemu umorzeniu w dacie określonej w umowie spółki lub na podstawie uchwały zarządu spółki przed tą datą.


Zgodnie z luksemburskim prawem spółek, termin i zasady umorzenia Akcji Uprzywilejowanych określone muszą być w akcie założycielskim spółki. Umorzenie Akcji Uprzywilejowanych, co do zasady, powoduje obniżenie kapitału zakładowego spółki.


Akcje Uprzywilejowane zasadniczo nie dają prawa głosu, niemniej istnieje sfera zdarzeń korporacyjnych od głosowania przy których Akcje Uprzywilejowane wyłączone być nie mogą. Należy tu wymienić uchwały:

  • o rozwiązaniu spółki przed upływem okresu na jaki została zawiązana,
  • o wysokości dywidendy,
  • o emisji nowych Akcji Uprzywilejowanych,
  • o przekształceniu Akcji Uprzywilejowanych w akcje zwykłe,
  • o zmianie formy prawnej spółki.


Akcje Uprzywilejowane są akcjami o szczególnych uprawnieniach, a uprzywilejowanie to dotyczy prawa do dywidendy.


Dywidenda przysługująca właścicielowi Akcji Uprzywilejowanych może składać się z dwóch elementów:

  • tzw. ?kumulatywnej dywidendy?, której wysokość jest ustalana w oparciu o nominalną wartość objętych Akcji Uprzywilejowanych oraz
  • kwoty zysku przypadającego do podziału między akcjonariuszy.

Wspomniana powyżej ?kumulatywna dywidenda? zgodnie z prawem luksemburskim stanowi uprzywilejowany zwrot z kapitału akcyjnego przysługujący właścicielowi Akcji Uprzywilejowanych w proporcji do posiadanego udziału w tym kapitale. Ze względu na uprzywilejowanie Akcji Uprzywilejowanych w stosunku do akcji zwykłych, ?kumulatywna dywidenda? obliczana jest w pierwszej kolejności i pomniejsza kwotę zysku do podziału pomiędzy akcjonariuszy na zasadach ogólnych. ?Dywidenda kumulatywna? naliczana jest na bazie rocznej, niemniej wypłacana jest jedynie w sytuacji, w której spółka luksemburska osiągnie zyski i wyłącznie na podstawie uchwały akcjonariuszy o podziale tego zysku.


W świetle luksemburskich standardów rachunkowości Akcje Uprzywilejowane wykazywane są w bilansie spółki w pozycji kapitałów własnych.

W pewnych okolicznościach, ze względu na specyficzne cechy przypisane wyemitowanym Akcjom Uprzywilejowanym, wypłata ?dywidendy kumulatywnej?, a także wynagrodzenia z tytułu ich umorzenia, może być przez władze skarbowe w Luksemburgu traktowana na zasadach analogicznych do zapłaty odsetek i zwrotu kwoty głównej zadłużenia.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany zaznaczył, iż pyta o skutki podatkowe planowanych przedsięwzięć powstające wyłącznie na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Kwestia kwalifikacji wypłat otrzymywanych przez Wnioskodawcę z tytułu dywidendy kumulatywnej w świetle luksemburskich przepisów podatkowych nie jest przedmiotem rozważań w przedmiotowej sprawie i pozostaje bez znaczenia dla oceny polskich skutków podatkowych a w szczególności metody unikania podwójnego opodatkowania jaka powinna w Polsce zostać zastosowana do ww. kwot.

Przepis art. 10 ust. 3 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków do dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) (?Konwencja?), stanowi, że dywidenda oznacza dochody z akcji, akcji gratisowych lub prawa pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału z zyskach lub innych praw spółki, które wg prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendę ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji?. Analiza tej definicji wskazuje, że dochody z akcji, jako specyficznie wymienione w tej definicji, stanowią dywidendę w rozumieniu tej umowy niezależnie od zasad opodatkowania tego dochodu w państwie źródła. Odniesienie do zasad opodatkowania danych dochodów w państwie źródła dotyczy jedynie dochodów z ?innych praw spółki?, czyli dochodów z praw spółki innych niż szeroko rozumiane prawo do udziału w jej zyskach (reprezentowane przez akcje czy udziały). Szerokie uzasadnienie powyższego stanowiska, poparte stanowiskami przedstawicieli zarówno polskiej jak i międzynarodowej doktryny podatkowego prawa międzynarodowego, zostało przedstawione we wniosku.

Zainteresowany wskazał, iż w analizowanej sprawie bezsprzecznym jest, że dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z Akcji Uprzywilejowanych, będą stanowić dochody z akcji. Akcje Uprzywilejowane są bowiem, jak to zostało wskazane we wniosku, specyficznym typem akcji, tj. papierów wartościowych odzwierciedlających udział akcjonariusza w kapitale zakładowym spółki. Dają ich właścicielowi szczególne uprzywilejowanie w stosunku do pozostałych akcjonariuszy w zakresie udziału w zyskach spółki, ale nie zmienia przecież ich charakteru prawnego, w świetle luksemburskich przepisów korporacyjnych.

Jak o tym była mowa we wniosku, ?dywidenda kumulatywna? stanowi część wynagrodzenia wypłacanego właścicielowi Akcji Uprzywilejowanych w związku z podziałem zysku spółki. Odmienna nazwa na określenie tej części dywidendy wynika z typu akcji i nie zmienia natury i charakteru prawnego tej płatności. Natury i charakteru dywidendy, w tym ?dywidendy kumulatywnej? nie zmieniają też luksemburskie konsekwencje podatkowe takiej płatności. W szczególności bez znaczenia jest tu fakt, iż w pewnych okolicznościach płatność dywidendy z tytułu posiadania Akcji Uprzywilejowanych może w Luksemburgu rodzić konsekwencje podatkowe tożsame z płatnością odsetek. Taka kwalifikacja podatkowa nie wynika bowiem z odmiennego statusu prawnego płatności dywidendy, a jedynie z różnic w jej rachunkowym ujęciu, w świetle Luksemburskich standardów rachunkowości. Zarówno w ujęciu ekonomicznym, jak i w rozumieniu luksemburskiego prawa spółek, cała dywidenda wypłacana akcjonariuszowi posiadającemu Akcje Uprzywilejowane, w tym także ?dywidenda kumulatywna? stanowi podział zysku i dochód z akcji. Należy bowiem pamiętać, że celem wyodrębnienia, w ramach pełnej kwoty zysku do podziału, kwoty przypadającej na ?dywidendę kumulatywną? jest uprzywilejowanie akcjonariuszy posiadających Akcje Uprzywilejowane w zakresie wysokości otrzymywanej dywidendy (otrzymują oni bowiem ?dywidendę kumulatywną? oraz kwotę wynikającą z podziału pozostałej części zysku, gdy tymczasem zwykli akcjonariusze mają prawo jedynie do tej drugiej kwoty).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wskazanie, czy kwoty otrzymywane w związku z wypłatą ?dywidendy kumulatywnej?, będą na gruncie przepisów podatkowych w Luksemburgu zrównane z wypłatą dywidendy, pozostaje bez wpływu na ocenę zasadności stanowiska przedstawionego we wniosku. ?Dywidenda kumulatywna?, jako dochód z akcji, stanowi bowiem dywidendę w rozumieniu art. 10 Konwencji bez żadnych dodatkowych warunków do spełnienia. W tej sytuacji dla oceny prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę metody unikania podwójnego opodatkowania w przypadku wypłaty dywidendy kumulatywnej, nie ma znaczenia, czy jest ona dla celów podatkowych w Luksemburgu zrównana z wpływami z akcji czy też nie.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że żądane przez tutejszy organ jednoznaczne określenie kwalifikacji podatkowej otrzymywanych wypłat z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? możliwe byłoby po uzyskaniu luksemburskiego odpowiednika wiążącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanego w oparciu m.in. o analizę stosownych zapisów umowy spółki luksemburskiej. Wnioskodawca dopiero planuje utworzenie spółki luksemburskiej i objęcie w niej Akcji Uprzywilejowanych, w związku z czym nie istnieją jeszcze postanowienia umowne, które miałyby być przedmiotem oceny przez władze luksemburskie. Kierując się więc rachunkiem ekonomicznym oraz przesłankami przedstawionymi we wniosku i niniejszym piśmie, tj. uznając, że kwalifikacja podatkowa na gruncie prawa luksemburskiego nie jest istotna dla sprawy. Wnioskodawca nie występował póki co ze stosownym wnioskiem w Luksemburgu. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest w stanie przedstawić, żądanego przez organ, jednoznacznego, tj. popartego stanowiskiem lokalnych władz skarbowych, wskazania czy otrzymane przezeń w przyszłości płatności zrównane będą z wpływami z akcji.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane w przyszłości kwoty ?dywidendy kumulatywnej? wypłacanej przez Spółkę z tytułu posiadania przez Wnioskodawcę Akcji Uprzywilejowanych w kapitale zakładowym Spółki stanowić będzie ?dywidendę? w rozumieniu art. 10 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków do dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527 - dalej: ?Konwencja?), a co za tym idzie właściwą metodą unikania podwójnego opodatkowania otrzymanych dochodów zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji jest tzw. metoda wyłączenia z progresją...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty otrzymywane z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? związanej z posiadaniem Akcji Uprzywilejowanych w kapitale zakładowym X mieszczą się w definicji ?dywidendy? przewidzianej art. 10 ust. 3 Konwencji, a co z tym idzie stanowią dochód, który na podstawie art. 10 ust. 2 podlegać może opodatkowaniu w Luksemburgu.

W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanego, zgodnie z art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji, dochód taki otrzymany przez Niego podlega zwolnieniu z opodatkowania w Polsce, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu, Wnioskodawca zobowiązany będzie stosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód powyższy nie był w taki właśnie sposób zwolniony od opodatkowania.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).


Stosownie natomiast do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis powyższy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.


W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji, dywidendy wypłacane przez spółkę, mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie, osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji, dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę (w niniejszej sprawie w Luksemburgu), ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:

  1. 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (inna niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
  2. 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.


Stosownie do art. 10 ust. 3 Konwencji, określenie ?dywidendy? oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.

Jak się podkreśla w doktrynie prawa: ?podstawowym celem definicji zawartej w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD (?Modelowa Konwencja?) jest określenie, czy do danego źródła dochodu znajduje zastosowanie art. 10 Modelowej Konwencji. Definicja zawarta w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji ma charakter autonomiczny i z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to przewidziane w samej definicji zawartej w takiej umowie nie jest możliwe modyfikowanie (uzupełnianie) zakresu definicji traktatowej o dodatkowe kategorie dochodów poprzez odwołanie się do ustawodawstwa państwa stosującego umowę. Nie ma więc zastosowania regulacja przewidziana w art. 3 ust. 2 Modelowej Konwencji. W zakresie interpretacji przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, definicja pojęcia dywidendy zawarta w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji ma bowiem pierwszeństwo przed definicjami zawartymi w wewnętrznym prawie państw umawiających się. Art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji wyznacza kategorie dochodów, które mogą stanowić dywidendę - i to tworzy definicję dywidendy - autonomiczną na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.? (K. Szydłowska, Model Konwencji OECD. Komentarz pod red. B. Brzezińskiego, 2010 r.).

Zgodnie z przytoczoną powyżej definicją z art. 10 ust. 3 Konwencji, dochód z akcji klasyfikowany jest na gruncie Konwencji jako dywidenda. Oznacza to, że dywidendą dla celów Konwencji jest każdy dochód, którego podstawą otrzymania są prawa udziałowe w spółce kapitałowej.

W świetle postanowień luksemburskiego Prawa Spółek przysporzenie, którego spodziewa się Wnioskodawca, stanowi dywidendę, a podstawą do jego otrzymania jest wyłącznie fakt posiadania Akcji Uprzywilejowanych stanowiących część kapitału zakładowego Spółki. Wypłata ta stanowi zatem ?pożytek?, który Zainteresowany otrzymuje z tytułu posiadania Akcji Uprzywilejowanych i wynika tylko i wyłącznie z faktu bycia akcjonariuszem w Spółce w związku z posiadanymi Akcjami Uprzywilejowanymi. Wypłata jest dokonywana na podstawie uchwały wspólników o wypłacie dywidend, a brak takiej uchwały powoduje, że przysporzenie to nie zostanie wypłacone na rzecz akcjonariusza. W rezultacie, fakt jej otrzymania wynika z realizacji uprawnień posiadanych przez Wnioskodawcę wobec Spółki wynikających z faktu posiadania Akcji Uprzywilejowanych w jej kapitale zakładowym.

Zgodzić się przy tym należy ze stanowiskiem prezentowanym również w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, że przy rozstrzyganiu, czy dane przysporzenie należy uznać za dywidendę rozumianą jako prawo do udziału w zysku, czy też za wierzytelność, której wartość określona jest udziałem w zysku, należy brać pod uwagę przede wszystkim nasypujące czynniki:

  1. skalę ponoszonego ryzyka gospodarczego związanego z uzyskiwaniem przedmiotowych dochodów (w tym, czy ponoszone ryzyko daje szansę na udział w wartości majątku spółki),
  2. relacje w spółce pomiędzy zobowiązaniem do wypłaty a rezultatem prowadzonej przez tę spółkę działalności,
  3. czy wypłata pomniejsza kapitały własne spółki.


W przypadku Akcji Uprzywilejowanych wszystkie powyższe testy należy uznać za zaliczone:


Ad. (I) - Akcje Uprzywilejowane podlegają przymusowemu umorzeniu (moment i zasady umorzenia określone są statutem spółki), a wynagrodzenie z tytułu umorzenia jest, co do zasady, uzależnione od aktualnej wartości ekonomicznej spółki - jakkolwiek więc właściciel takich akcji nie uczestniczy w podziale likwidacyjnym, ponosi jednak, w pełnym zakresie gospodarcze ryzyko dewaluacji majątku spółki przypadającego na jego akcje;


Ad. (II) - Dywidenda kumulatywna wypłacana jest jedynie, jeżeli w spółce są zyski podlegające podziałowi i dystrybucji pomiędzy akcjonariuszy - możliwość otrzymania wypłaty uzależniona jest więc od rezultatów prowadzonej przez spółkę działalności;


Ad (III) - Dywidenda kumulatywna kalkulowana jest w pierwszej kolejności (przed dywidendą zwykłą) i pomniejsza kwoty zysków przypadających na akcje zwykłe, co znajduje stosowne odzwierciedlenie w kapitałach własnych spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno przy tym być wątpliwości, że do wypłat dokonywanych w związku z posiadaniem Akcji Uprzywilejowanych, w tym dywidendy kumulatywnej, nie mogą mieć zastosowania przepisy art. 11 Konwencji regulującego zasady opodatkowania przychodów z odsetek powstających w umawiających się państwach. Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 5 Konwencji, użyte w tym artykule określenie ?odsetki? oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Jak podnosi się w doktrynie prawa podatkowego, powyższa definicja tworzy zamknięty katalog dochodów. W odróżnieniu od ujętej w ust. 3 art. 10 Konwencji definicji dywidend, nie zawiera ona odesłania do rozumienia definiowanego pojęcia w prawie wewnętrznym umawiających się państw. Odesłanie takie zawierała wersja Modelowej Konwencji OECD z 1963 r., gdzie za dochód z odsetek uważano również dochody, które zgodnie z prawem wewnętrznym państwa źródła uważane są za dochód z odsetek i opodatkowane tak jak odsetki (K. Vogel, ?On Double Taxation Conventions, 1997 r.). Konwencja zawarta pomiędzy Polską a Luksemburgiem stworzona została w oparciu o Modelową Konwencję OECD z 1977 roku, w której usunięto powyższą kategorię dochodów z definicji odsetek.

Należy jednocześnie podkreślić, że również na gruncie przepisów art. 10 Konwencji, na traktowanie podatkowe dywidendy otrzymanej przez Wnioskującego od Spółki nie może mieć wpływu ewentualna klasyfikacja tego przysporzenia dokonana w Luksemburgu dla tamtejszych celów podatkowych (jak wskazano w stanie faktycznym, w pewnych okolicznościach przysporzenie takie przez tamtejsze władze skarbowe może być traktowane jako odsetki).

Analiza definicji zawartej w art. 10 ust. 3 Konwencji wskazuje bowiem, że traktowanie podatkowe przez państwo źródła ma znaczenie jedynie w odniesieniu do dochodów wynikających z ?innych praw spółki? niż te, które zostały bezpośrednio wymienione w art. 10 ust. 3 Konwencji. Wskazuje na to w szczególności sformułowanie ?jak również? rozpoczynające ten człon definicji, w którym dochodzi do odesłania do krajowego porządku prawnego.

Podejście takie potwierdza międzynarodowa doktryna prawa podatkowego: ?(...) odwołanie do prawa krajowego państwa źródła odnosi się wyłącznie do trzeciej części definicji? (K. Vogel, ?On Double Taxation Conventions?, 1997 r.). K. Vogel podzielił definicję zawartą w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku na trzy części:

  • dochody z akcji,
  • dochody z innych praw do udziału w zyskach, oraz
  • dochody z innych praw spółki, które w państwie źródła opodatkowane są jak dywidendy.

Powyższe konkluzje K. Vogela dotyczą Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, nie zaś bezpośrednio Konwencji pomiędzy Polską i Luksemburgiem. Biorąc jednak pod uwagę, iż Polska jest krajem członkowskim OECD, zaś Konwencja pomiędzy Polską i Luksemburgiem została sformułowana w oparciu o Konwencję Modelową OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, nie ulega wątpliwości, że poglądy K. Vogela sformułowane powyżej mają zastosowanie również do Konwencji pomiędzy Polską i Luksemburgiem.

Stanowisko powyższe podziela również polska doktryna międzynarodowego prawa podatkowego: ?Pojęcia użyte w pierwszej i drugiej części definicji (art. 10 ust. 3 - przyp. własny), należy interpretować autonomicznie. Są to bowiem pojęcia prawa międzynarodowego, pojawiają się również w KM-OECD, a do Umowy są jedynie recypowane. Są wiążące dla umawiających się państw w tym sensie, że mają pierwszeństwo przed definicjami zawartymi w wewnętrznym prawie tych państw.? (A. Kunc w: Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, pod redakcją M. Jamrożego oraz A. Cloer, Warszawa 2007). Stanowisko powyższe zostało sformułowane w oparciu o art. 10 ust. 3 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 Nr 12, poz. 90). Ponieważ jednak umowa ta, podobnie jak Konwencje, opiera się na Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, konkluzje sformułowane w oparciu o tę umowę powinny mieć charakter uniwersalny i odnosić się również do Konwencji pomiędzy Polską i Luksemburgiem.

Z art. 10 ust. 3 Konwencji wynika zatem, że każdy dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie z akcji w spółce kapitałowej z siedzibą w drugim umawiającym się państwie stanowi dywidendę, niezależnie od tego, jak dochód taki jest klasyfikowany przez prawo wewnętrzne zarówno państwa źródła, jak i państwa rezydencji podatkowej podmiotu, który dochód taki uzyskuje. Jedynie w przypadku dochodów z innych praw w spółce (tj. innych niż dochód z akcji) Konwencja przewiduje odesłanie do prawa wewnętrznego państwa źródła (tj. państwa, gdzie siedzibę ma spółka wypłacająca taki dochód) celem ustalenia, czy dochód ten może być na gruncie Konwencji traktowany jak dywidenda.


W związku z powyższym przyjąć należy, że dochód z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? zawiera się w definicji dywidendy, o której mowa w art. 10 ust. 3 Konwencji.

Ponieważ dochód z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? wypłacanej przez spółkę kapitałową z siedzibą w Luksemburgu klasyfikowany jest dla celów Konwencji jako dywidenda, należy ustalić, któremu z umawiających się państwa (Polska, Luksemburg) przysługuje kompetencja do opodatkowania tego dochodu. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 10 ust. 1 w powiązaniu z art. 10 ust. 2 Konwencji, prawo do opodatkowania tego dochodu przysługuje zarówno państwu źródła, tj. Luksemburgowi, jak i państwu rezydencji otrzymującego dochód, tj. Polsce. Ponieważ jednak przyznanie kompetencji do opodatkowania tego samego dochodu jednocześnie w państwie źródła oraz państwie rezydencji prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tego dochodu, niezbędne jest odwołanie się do art. 24 Konwencji regulującego zasady unikania podwójnego opodatkowania. Zgodnie z tym artykułem, w Polsce podwójnego opodatkowania unika się w ten sposób, że jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni (z wyjątkiem dochodów z odsetek oraz należności licencyjnych) taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób zwolniony od opodatkowania. Opisana w tym przepisie metoda unikania podwójnego opodatkowania w doktrynie prawa podatkowego określana jest jako wyłączenie z progresją.

Ponieważ dochód z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? stanowi dywidendę w rozumieniu art. 10 ust. 3 Konwencji, a jednocześnie dywidenda może zgodnie z Konwencją podlegać opodatkowaniu w Luksemburgu, to Polska zobowiązana jest na podstawie art. 24 Konwencji, zwolnić ten dochód z opodatkowania w Polsce. W konsekwencji, dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tego tytułu, na podstawie art. 10 ust. 1 i 2 w związku z art. 24 Konwencji będzie podlegał wyłączeniu z opodatkowania w Polsce (chociaż może on wpływać na wysokość podatku płaconego przez Wnioskodawcę od innych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 10 ust. 1 Konwencji z dnia 14 czerwca 1995 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527) dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji, dywidendy te mogą być opodatkowane także w Umawiającym się Państwie i według prawa tego Państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę (w niniejszej sprawie w Luksemburgu), ale jeżeli odbiorca dywidend jest ich właścicielem, podatek ten nie może przekroczyć:

  1. 5 procent kwoty dywidend brutto, jeżeli odbiorcą dywidend jest spółka (inna niż spółka osobowa), której udział w kapitale spółki wypłacającej dywidendy wynosi co najmniej 25 procent,
  2. 15 procent kwoty dywidend brutto we wszystkich pozostałych przypadkach.


Stosownie do art. 10 ust. 3 Konwencji, określenie ?dywidendy? oznacza dochód z akcji, akcji gratisowych lub prawa do pobierania korzyści, akcji w kopalnictwie, akcji członków założycieli lub innych praw, z wyjątkiem wierzytelności, do udziału w zyskach, jak również dochód z innych praw spółki, które według prawa podatkowego Państwa, w którym spółka wydzielająca dywidendy ma siedzibę, zrównane są z wpływami z akcji.


W ww. art. 10 ust. 3 Konwencji użyto sformułowania ?z wyjątkiem wierzytelności?, co dowodzi tezy, iż art. 10 Konwencji nie ma zastosowania do dochodów określonych w art. 11 tej Konwencji.

W myśl art. 11 ust. 1 i 2 Konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia.

Przy czym, zgodnie z art. 11 ust. 5 Konwencji, użyte w tym artykule określenie ?odsetki? oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie dla opodatkowania dochodów wypłacanych z Luksemburga z tytułu ?dywidendy kumulatywnej? ma fakt, czy dochód ten objęty jest zakresem definicji ?dywidendy? zawartej w powyżej cytowanym art. 10 ust. 3 Konwencji czy też ?odsetek? zawartej w art. 11 ust. 5 Konwencji. Oba pojęcia zdefiniowane w art. 10 ust. 3 oraz art. 11 ust. 5 Konwencji należy interpretować autonomicznie. Podkreślenia wymaga okoliczność, iż pojęcia ?dywidend? i ?odsetek? są zaczerpnięte z prawa międzynarodowego, stanowią implementację Konwencji Modelowej OECD.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Polska, jako państwo członkowskie OECD, przestrzega zasad i zaleceń wypracowanych w ramach Komitetu Podatkowego tej Organizacji. W Komentarzu do art. 10 ust. 3 (pkt 28 Komentarza) wyraźnie stwierdzono, iż: ?Za dywidendy uważa się nie tylko podział zysków uchwalany każdego roku przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, lecz także inne zyski wyrażone w pieniądzu, takie jak premie w postaci udziałów, premie, zyski z likwidacji i ukryty podział zysków. Przewidziane w artykule ulgi mają zastosowanie o tyle, o ile państwo, którego rezydentem jest spółka wypłacająca, opodatkowuje wymienione świadczenia jako dywidendy?.

Z powyższego wynika, iż Komentarz do Modelowej Konwencji OECD rozszerza zakres przedmiotowy pojęcia dywidend i obok dochodów wymienionych w art. 10 ust. 3 Modelowej Konwencji OECD, jako dywidendę traktuje nie tylko podział zysków uchwalany każdego roku przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, lecz także inne zyski wyrażone w pieniądzu, takie jak premie w postaci udziałów, premie, zyski z likwidacji i ukryty podział zysków. Jednakże w stosunku do tych dochodów Komentarz do Modelowej Konwencji OECD przewiduje zastrzeżenie, że ulgi w stosunku do tych dochodów stosuje się o ile państwo, w którym spółka ma siedzibę zrównuje taki dochód z wpływami z akcji.


Jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, dochody uzyskiwane przez Zainteresowanego z Akcji Uprzywilejowanych, będą stanowić dochody z akcji.

W związku z powyższym należy uznać, iż przedmiotowe przysporzenie będzie uznane za dywidendę w rozumieniu art. 10 ust. 3 Konwencji. W konsekwencji będzie miał zastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji, w myśl którego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Luksemburgu, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień zawartych pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób zwolniony od opodatkowania.

Reasumując, dochód z Akcji Uprzywilejowanych w postaci ?dywidendy kumulatywnej? osiągany przez Wnioskodawcę, stosownie do art. 10 ust. 1 i 2 Konwencji, może być opodatkowany zarówno w Polsce jak i w Luksemburgu. Jednak, stosownie do art. 24 ust. 1 lit. a) Konwencji, taki dochód będzie w Polsce zwolniony z opodatkowania, jednak z możliwością zastosowania przewidzianej w Konwencji metody unikania podwójnego opodatkowania - wyłączenia z progresją.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika