1. Czy odsetki wyszczególnione na fakturze od faktora są kosztem uzyskania przychodów w momencie zapłaty (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 19 sierpnia 2011 r. oraz w dniu 31 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 oraz § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. znak ILPB1/415-718/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 sierpnia 2011 r., a w dniu 19 sierpnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej następnego dnia przypadającego po dniu wolnym od pracy, przypadającym na ostatni dzień terminu do nadania uzupełnienia, tj. w dniu 16 sierpnia 2011 r.). Uzupełnienie wpłynęło również w dniu 31 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Jedną z form finansowania działalności spółki jest faktoring odwrotny, polegający na tym, że faktor (bank) nabywa wierzytelności wobec spółki w drodze ich spłaty w celu wstąpienia w prawa wierzyciela. Przedmiotem nabycia są wierzytelności przysługujące od spółki jej dostawcom. Faktor dokonuje spłaty wierzytelności dostawcom w terminach wskazanych przez spółkę. Spółka zobowiązana jest do spłaty nabytych przez faktora wierzytelności w ciągu 60 dni oraz do zapłaty na rzecz faktora opłat, prowizji i odsetek za okres od dnia zapłaty dostawcy do dnia spłaty zobowiązania wobec faktora.

Za usługi finansowe faktor (bank) wystawia na koniec każdego miesiąca fakturę z następującymi pozycjami: odsetki za okres finansowania, opłata administracyjna, opłata za realizację przelewu, prowizja, odsetki za opóźnienie. Termin płatności za fakturę wynosi 14 dni i przypada zawsze na następny miesiąc.

W spółce przyjęto, że odsetki za usługi i odsetki za opóźnienia w spłacie są kosztem uzyskania przychodu w momencie zapłaty, czyli w następnym miesiącu po otrzymaniu faktury. Natomiast prowizje i opłaty stanowią koszt podatkowy w chwili księgowania faktury tj. na koniec każdego miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki wyszczególnione na fakturze od faktora są kosztem uzyskania przychodów w momencie zapłaty zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o pdof, co oznacza, że są kosztem podatkowym w miesiącu następnym po otrzymaniu faktury ? zgodnie z terminem płatności...
2. Czy też z uwagi na to, że są to koszty pośrednie niepozostające w związku z konkretnym przychodem, uznane zostaną za koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, a więc w dniu zaksięgowania faktury tj. na koniec każdego miesiąca, w którym otrzymano fakturę (art. 22 ust. 5c,5d ustawy o pdof)...

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki za usługi faktora oraz odsetki za opóźnienia w spłacie zobowiązań wobec faktora stanowią koszt uzyskania przychodu w momencie dokonania faktycznej zapłaty, co jest zgodne z art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o pdof. Natomiast w sprawie momentu uznania za koszt podatkowy prowizji i opłat Wnioskodawca uważa, kierując się art. 22 ust. 5c, 5d ustawy o pdof, że powyższe koszty należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w chwili ich poniesienia (dzień księgowania faktury), ponieważ są to koszty pośrednio związane z przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zauważyć jednocześnie należy, iż określone wydatki jeśli spełniają warunki, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne w zależności od tego na jakie cele wydatki te zostały przeznaczone. Ponadto poniesione w związku z działalnością gospodarczą koszty dzieli się na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z osiąganymi przychodami.

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej opodatkowanej na zasadach ogólnych, gdzie ewidencja księgowa prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Jedną z form finansowania działalności spółki jest faktoring odwrotny, polegający na tym, że faktor (bank) nabywa wierzytelności wobec spółki w drodze ich spłaty w celu wstąpienia w prawa wierzyciela. Przedmiotem nabycia są wierzytelności przysługujące od spółki jej dostawcom. Faktor dokonuje spłaty wierzytelności dostawcom w terminach wskazanych przez spółkę. Spółka zobowiązana jest do spłaty nabytych przez faktora wierzytelności w ciągu 60 dni oraz do zapłaty na rzecz faktora opłat, prowizji i odsetek za okres od dnia zapłaty dostawcy do dnia spłaty zobowiązania wobec faktora.

Za usługi finansowe faktor (bank) wystawia na koniec każdego miesiąca fakturę z następującymi pozycjami: odsetki za okres finansowania, opłata administracyjna, opłata za realizację przelewu, prowizja, odsetki za opóźnienie. Termin płatności za fakturę wynosi 14 dni i przypada zawsze na następny miesiąc. Przyjęto, że odsetki za usługi i odsetki za opóźnienia w spłacie są kosztem uzyskania przychodu w momencie zapłaty, czyli w następnym miesiącu po otrzymaniu faktury.

Mając na uwadze przedstawione informacje należy stwierdzić, iż uiszczone w związku z uruchomionym factoringiem odwrotnym odsetki mają zdecydowanie charakter pośrednio związany z uzyskanymi przez spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem przychodami.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 5d powołanej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Koszty wynagrodzenia dla banku, wynikające z zawartej umowy faktoringu, spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodu. Wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki działalności gospodarczej. Nie zostały przy tym wymienione wśród wydatków enumeratywnie wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ww. ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek kredytów. Przepis art. 23 ust. 1 nie wyłącza zatem z kosztów uzyskania przychodu zapłaconych odsetek. Uzyskanie środków pieniężnych kosztem zapłaty odsetek w przypadku faktoringu sprowadza się w istocie do zaciągnięcia kredytu. Kredyt ten, wykorzystany w działalności gospodarczej podatnika jest czynnikiem mogącym służyć uzyskaniu przychodów z działalności, a zatem odsetki za usługę oraz odsetki za opóźnienie w spłacie zobowiązania, jako poniesione w celu osiągnięcia przychodu, mogą być zaliczone do kosztów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Odsetki są wydatkami pośrednio wpływającymi na przychody. Ich zaliczenie do kosztów nie jest uzależnione od wystąpienia ściśle określonego przychodu, ale jedynie od ich faktycznego poniesienia czyli zapłaty.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż odsetki wyszczególnione na fakturze od faktora, tj. odsetki za usługi faktora oraz odsetki za opóźnienia w spłacie zobowiązań wobec faktora, są kosztem uzyskania przychodów w momencie zapłaty zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 powołanej ustawy, co oznacza, że w przedmiotowej sprawie są kosztem podatkowym w miesiącu następnym po otrzymaniu faktury ? zgodnie z terminem płatności.

Tut. organ informuje, iż w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowizji i opłat, albowiem zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.