1. Czy od ?świadczenia kościelnego? Wnioskodawcę obowiązuje odprowadzanie podatku, a jeśli tak (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 30 września 2014 r. znak ILPB1/415-737/14-4/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 października 2014 r., wniosek uzupełniono w dniu 15 października 2014 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako proboszcz Parafii (?) uchwałą Konsystorza w Rzeczypospolitej Polskiej, z 28 maja 2013 r. został z dniem 29 maja 2013 roku zawieszony w czynnościach proboszcza PEA i zgodnie z żądaniem władz kościelnych przekazał parafię swojemu następcy.

W dniu 3 lipca 2013 r. Konsystorz KEA w RP poinformował Wnioskodawcę pismem (?) o powziętej na posiedzeniu w dniu 27 czerwca 2013 r., uchwale o wszczęciu wobec Wnioskodawcy postępowania dyscyplinarnego, oraz zawieszeniu z dniem 27 czerwca 2013 r., w wykonywaniu czynności duchownego (uchwała zobowiązuje jednocześnie do samodzielnego prowadzenia swoich spraw, m.in. w zakresie prawa podatkowego.

Dotychczas Wnioskodawca jako duchowny płacił zryczałtowany podatek od osób duchownych w naliczonej wysokości. Obecnie otrzymuje od Konsystorza kwotę określoną jako ?świadczenie kościelne?. Wnioskodawca jako zawieszony w czynnościach proboszcza i duchownego nie prowadzi działalności duszpasterskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od tego ?świadczenia kościelnego? Wnioskodawcę obowiązuje odprowadzanie podatku, a jeśli tak to na jakiej podstawie prawnej i w jakiej wysokości?
2. Czy Wnioskodawca ma płacić ryczałt podatkowy od przychodów z opłat otrzymanych w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim, jak postanawia Konsystorz KEA w RP?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wykonując obowiązków proboszcza oraz nie uzyskując przychodu w Parafii nie powinien płacić zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób duchownych.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że powinien odprowadzać podatek od otrzymanego świadczenia kościelnego.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy związane są z obowiązkiem opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób duchownych, w związku z jego zawieszeniem w czynnościach proboszcza i duchownego.

Wobec powyższego należy wyjaśnić, że zasady opodatkowania przychodów osób duchownych otrzymywanych w związku z pełnieniem funkcji duszpasterskich regulują przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r., Nr 144, poz. 930, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. osoby duchowne, prawnie uznanych wyznań, opłacają zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów osób duchownych.

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, osoby duchowne, osiągające przychody z opłat otrzymywanych w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim, opłacają od tych przychodów podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów osób duchownych, zwany dalej ?ryczałtem?.

Natomiast treść art. 48 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że w razie rozpoczęcia wykonywania funkcji w ciągu kwartału, stawkę ryczałtu za okres od dnia rozpoczęcia wykonywania funkcji do końca kwartału ustala się za każdy dzień w wysokości 1/90 części stawki kwartalnej.

Z kolei stosownie do treści art. 48 ust. 3 powołanej ustawy, w razie przerwy w wykonywaniu funkcji trwającej dłużej niż jeden miesiąc i zawiadomienia o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w ciągu trzech dni od dnia rozpoczęcia przerwy, kwartalną stawkę ryczałtu zmniejsza się w sposób określony w ust. 1 o każdy dzień przerwy trwającej ponad miesiąc.

W formie ryczałtu opodatkowane są przychody osób duchownych z opłat otrzymywanych w związku z pełnieniem funkcji o charakterze duszpasterskim. Są to wszelkie kwoty otrzymywane przez osobę duchowną w związku z pełnieniem posługi duszpasterskiej. Przychodów opodatkowanych w ten sposób nie łączy się z przychodami z innych źródeł podlegających opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że ?świadczenie kościelne?, które Wnioskodawca otrzymuje od Konsystorza, jako zawieszony w czynnościach proboszcza nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem od osób duchownych. Nie jest bowiem świadczeniem, otrzymanym z tytułu wykonywania czynności duchownego i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że źródła przychodów wymienione zostały w art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła.

Stosownie do przepisu art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania ?w szczególności?, definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

W świetle powyższego, na tle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w oparciu o obowiązujące regulacje prawne, stwierdzić należy, że otrzymywane przez Wnioskodawcę ?świadczenie kościelne? nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób duchownych.

?Świadczenie kościelne?, które Wnioskodawca otrzymuje od Konsystorza, jako zawieszony w czynnościach proboszcza i duchownego, należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako przychód z innych źródeł. Kwoty te nie mogą zatem zostać opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób duchownych, ponieważ powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.