Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, powstał u Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu?

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, powstał u Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2011 r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Profil działalności Spółki ?A? Sp. z o.o. stanowi sprzedaż elementów instalacji ciepłej i zimnej wody z tworzyw sztucznych. Przy remoncie instalacji wodnej Wnioskodawczyni wykorzystała produkty ww. firmy. Niestety po roku nastąpiło zalanie domu, co spowodowało poniesienie przez Zainteresowaną znacznych strat. Przyczyną awarii okazały się wadliwe kolanka i złączki instalacji wodnej. Wady technologiczne ww. elementów uznali eksperci ?A? Sp. z o.o. w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w Kodeksie cywilnym i opisanej w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej.

Postępowanie reklamacyjne, poprzedzone zostało przedstawieniem dokumentów potwierdzających nabycie feralnych produktów oraz zgłoszeniem reklamacyjnym zawierającym opis wad i dokumentację z wizji lokalnej przeprowadzonej przez rzeczoznawcę firmy, następnie Spółce dostarczone zostały wadliwe wyroby.

Reklamacja została uznana przez Spółkę za słuszną, a jej następstwem okazała się ugoda i rekompensata poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej, wolnej od wad oraz przywrócenia pierwotnego stanu domu na podstawie kosztorysu sporządzonego przez rzeczoznawcę Spółki. Spółka podpisując ugodę dot. zakresu robót określonych kosztorysem oraz wysokości rekompensaty wynikającej z tej rekompensaty poinformowała Wnioskodawczynię o konieczności wystawienia informacji do urzędu skarbowego PIT-8C.

Osoby pokrzywdzone w wyniku zaistniałej sytuacji, w tym Wnioskodawczyni, twierdzą że otrzymana kwota rekompensaty nie stanowi dla nich przychodu, gdyż nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy również odwołać się do treści przepisu art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z brzmieniem przytoczonego artykułu, jeżeli towar jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenie go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa lub wymiana są niemożliwe i wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Z treści art. 8 ust. 2 przytaczanej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Zainteresowana wskazuje, iż Spółka była zobowiązana do świadczenia na podstawie zawartej ugody, według której zobowiązała się do pokrycia strat związanych z demontażem starej i montażem nowej instalacji. Wadliwy towar został wydany ok. 5 lat temu. Zgodnie z art. ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, kupujący może żądać doprowadzenia towaru niezgodnego z umową do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy. Oznacza to, że na skutek pozytywnie rozpatrzonej reklamacji nie powstaje przychód u konsumenta, a jedynie doprowadzenie nabytego wcześniej towaru do właściwego stanu. Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że przedmiotem reklamacji były towary, których okres użytkowania przewidziany jest na kilkanaście-kilkadziesiąt lat.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi sprzedaży konsumenckiej, które określają, że kupujący w ściśle określonych warunkach może żądać od sprzedającego wymiany towaru niezgodnego z umową na nowy oraz że sprzedawca ma obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu i ponownego uruchomienia, należy stwierdzić, że okoliczności te nie skutkują powstaniem u konsumenta przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, powstał u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółka nie powinna sporządzać oraz wysyłać informacji PIT-8C, ponieważ kwota otrzymana na drodze ugody nie stanowi przychodu dla Zainteresowanej (jako osoby reklamującej). Kwota ta stanowi jedynie rekompensatę za poniesione już wydatki na wadliwe wyroby i odtworzenie stanu pierwotnego, sprzed awarii. Z racji tego, że kwota ta nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trudno uznać jest zasadność wystawienia informacji PIT-8C. Sytuacja podobna miała miejsce w interpretacjach indywidualnych, które opublikowane zostały na stronie Ministerstwa Finansów (m.in. IPPB/415-671/09-5/MG z dnia 26 stycznia 2010 r.).

Zdaniem Wnioskodawczyni spółka nie powinna była sporządzać i wysyłać do Urzędu Skarbowego PIT-8C, ponieważ kwota którą otrzymała Zainteresowana nie stanowi dla Niej przychodów. Uzyskana kwota nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie zwiększyła ona stanu posiadania Wnioskodawczyni, a jedynie służyła pokryciu strat, jakie poniesiono w związku z wadami instalacji wynikającymi z winy Spółki ?A?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie ?w szczególności? dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 powołanej ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Zainteresowana poniosła straty w wyniku zalania domu. Zdarzenie to nastąpiło po upływie ok. 5 lat od momentu wydania towaru przez Spółkę. Przyczyną awarii okazały się wadliwe kolanka i złączki instalacji wodnej. Wnioskodawczyni złożyła reklamację na wyroby Spółki zgodnie z przepisami rękojmi wynikającej z Kodeksu cywilnego i opisanej w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Reklamacja została uznana przez Spółkę za słuszną, a jej następstwem okazała się ugoda i rekompensata poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej, wolnej od wad oraz przywrócenia pierwotnego stanu domu na podstawie kosztorysu sporządzonego przez rzeczoznawcę Spółki.

W związku z analizą treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż otrzymana przez Nią - po upływie ok. 5 lat od momentu wydania towaru przez Spółkę - kwota z tytułu rekompensaty w sytuacji, gdy reklamacja jest niezasadna - nie stanowi przychodu, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ pragnie bowiem wskazać, iż w przypadku reklamacji zasadnych, a więc takich, do których ubiegania się klient ma prawo uzasadnione jest odwołanie się do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.), zgodnie z którym, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści art. 8 ust. 2 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Jednakże odwołanie się w tym miejscu do przepisu art. 8 powołanej ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie daje podstaw do uznania, iż wypłacane rekompensaty, w sytuacji, gdy reklamacja jest niezasadna, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy reklamacja wyrobów Spółki jest niezasadna, tj. upłynął termin rękojmi, wypłacana rekompensata kosztów poniesionych przez kupującego związanych z reklamowanym wyrobem, dokonywana przez Spółkę, skutkuje powstaniem u klienta Spółki przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wynika z treści powołanego powyżej art. 10 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, Spółka obowiązku takiego nie ma, ponieważ termin przewidziany ustawą upłynął, a tym samym klient - osoba fizyczna uzyskuje korzyść majątkową.

Ponadto należy wskazać, iż w opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni podała, iż przedmiotowe świadczenie otrzymane w następstwie ugody dotyczyło nie tylko rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej, wolnej od wad, ale także przywrócenia pierwotnego stanu domu na podstawie kosztorysu sporządzonego przez rzeczoznawcę Spółki. W związku z powołanymi wyższej przepisami ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie są to świadczenia otrzymane w następstwie rękojmi.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, otrzymana przez Wnioskodawczynię rekompensata stanowi dla Niej przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w oparciu o informację PIT-8C otrzymaną przez Zainteresowaną. Podkreślić bowiem należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy po stronie Wnioskodawczyni nastąpiło konkretne przysporzenie majątkowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych osób pokrzywdzonych w wyniku zaistniałej sytuacji, które chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinny wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika