Wybranej metody amortyzacji nie należy zmieniac w trakcie trwania amortyzacji.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1994 roku Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, którą wykonuje w dzierżawionych pomieszczeniach. W 2005 r. pomieszczenia te wykupił na własność, nadal prowadzi w nich działalność gospodarczą. Z chwilą zakupu ww. obiekt został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W bieżącym roku Wnioskodawca rozpoczął przebudowę istniejącego budynku handlowo-usługowego z warsztatem. W związku z powyższym chce skorzystać uprawnień wynikających z przepisu art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosować 10-letni okres amortyzacji przebudowanego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może skorzystać z uprawnień wynikających z przepisu art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% w odniesieniu do przebudowanego budynku...

Zdaniem Wnioskodawcy w tym przypadku nie ma przeszkód do zastosowania 10% stawki amortyzacyjnej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Generalna zasada, określona w art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Jednakże w takim przypadku tak ustalony okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z powołanego wyżej przepisu art. 22j ust. 1 wynika, że zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest możliwe, jednak pod warunkiem, że środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji podatnika.

Wnioskodawca w swoim zapytaniu zawarł informację, że środki trwałe będące przedmiotem zapytania były już przez niego amortyzowane. Zatem wprowadzenie środków trwałych do ewidencji już nastąpiło, a Wnioskodawca dokonał już wyboru sposobu amortyzacji, w związku z czym zgodnie z przepisem art. 22h ust. 2 ww. ustawy wybrany sposób powinien stosować do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie ma możliwości indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.