1. Czy w opisanym przypadku można zastosować art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od (...)

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu xx maja 2007 r. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy. Wartość pojazdu została ustalona z kupującym i zapisana w umowie kupna-sprzedaży, wyniosła ona 10.500 zł. Cena za samochód nie była wysoka, ponieważ samochód był uszkodzony, co również zostało zapisane w umowie. Wnioskodawca jest w posiadaniu zdjęcia tego samochodu z dnia jego zakupu.

Aby samochód doprowadzić do stanu używalności, Zainteresowany musiał zainwestować w niego spore pieniądze.

W lutym 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą i samochód ten wykorzystuje wyłącznie w celach zarobkowych. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i ustalono jego wartość rynkową. Wartość samochodu Wnioskodawca ustalił na podstawie podobnych samochodów wystawionych na sprzedaż w komisach lub u dealerów samochodów używanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym przypadku można zastosować art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia...
2. Czy Wnioskodawca może zastosować art. 22g ust. 1 pkt 8, w sytuacji gdy w samochód uszkodzony zainwestował pieniądze (naprawa) i później wprowadził do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym przypadku powinien mieć zastosowanie art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych (wkład w ten samochód) lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji - wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Zainteresowany kupił ten samochód za kwotę 10.500 zł, ale w międzyczasie sporo w niego zainwestował i w dniu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych samochód był sprawny, dobrze wyglądający, a tym samym więcej wart niż w momencie jego zakupu.

Według Wnioskodawcy, cena tego samochodu wg tabel jakimi posługują się ubezpieczeniowcy z grudnia roku 2007 roku wyniosłaby 26.200 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wartość początkowa to ustalona według określonych zasad podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku podatnika. Jednakże nie ma dowolności przy jej określaniu. Szczegółowe zasady ustalania wartości początkowej zawarte są w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie przepisem art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
   1. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust.
   14b, ustalona przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.
   
   

W przedmiotowej sprawie kwestią bezsporną jest fakt, iż przedmiotowy środek trwały ? samochód osobowy Wnioskodawca nabył w drodze kupna. Zatem należy rozważyć czy dla ustalenia jego wartości początkowej zastosowanie znajdzie przepis art. 22g ust. 3 ww. ustawy. Przepis ten stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu Wnioskodawca nabył w drodze kupna samochód osobowy jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej. Stan techniczny pojazdu wymagał nakładów na przystosowanie go do stanu używalności.

Obecnie Wnioskodawca samochód wykorzystuje w swojej działalności w celach zarobkowych i wprowadził go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zainteresowany uważa, iż za wartość początkową należy przyjąć wartość tego samego rodzaju środka trwałego z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia ? art. 22g ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego (samochodu osobowego) nie jest możliwe, gdyż cena zakupu tego samochodu jest znana. Wnioskodawca poniósł nakłady związane z przystosowaniem samochodu do użytkowania.

Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, mając na uwadze art. 22g ust. 3 ww. ustawy, w przedstawionej sytuacji wartość początkową środka trwałego będzie stawiła cena nabycia wynikająca z umowy kupna-sprzedaży powiększona o wartość wszystkich nakładów, które miały miejsce przed przekazaniem do używania nabytego samochodu, bowiem poniesione koszty są bezpośrednio związane z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22g ust. 8 cyt. ustawy - jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Dokonując wykładni ww. zapisów art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 i art. 22g ust. 8 ustawy, nie może być wątpliwości, iż zarówno ich treść, jak i usytuowanie wskazują, iż prawodawca przyjął pewną gradację metod ustalania wartości początkowej środków trwałych nabytych przez podatnika. Podstawowym jest przyjęcie, przy nabyciu w drodze kupna, ceny nabycia określonej w art. 22 ust. 3. Jedynie w sytuacji gdy nie jest możliwe ustalenie ceny nabytych środków trwałych, ich wartość ustala się w sposób określony w art. 22g ust. 8 ustawy. Ten szczególny sposób dopuszcza wycenę dokonaną przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych. Jest to jednak sposób szczególny, który może mieć zastosowania w sytuacji gdy faktycznie ustalenie ceny nabycia jest niemożliwe, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Należy również zauważyć, iż każdorazowo w przypadku gdy od dnia zakupu lub od dnia przystosowania środka trwałego do używania do dnia przekazania go na potrzeby najmu bądź potrzeby działalności gospodarczej upłynie określony przedział czasowy, to wartość tego środka trwałego wyrażona w cenie nabycia powiększonej o koszty związane z przystosowaniem go do używania, nie odpowiada wartości rynkowej środka trwałego. Nie oznacza to jednak, iż zachodzi przesłanka wymieniona w art. 22g ust. 8 ww. ustawy, tzn. ?nie można ustalić ceny nabycia?. Cenę ustalić można, tylko jest ona nieadekwatna do wartości rynkowej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wartość początkową nabytego samochodu osobowego należy ustalić zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 22g ust. 3 ww. ustawy tj. wg ceny nabycia powiększonej o wydatki na jego przywrócenie do stanu używalności do dnia przyjęcia go do używania, a nie według wyceny. Nie można zatem zastosować do określenia wartości początkowej środka trwałego art. 22g ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.