Koszt uzyskania przychodów. sygn: ILPB1/415-808/14-2/AN

Koszt uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych - usługi medyczne. W ubiegłym miesiącu Zainteresowany wynajął samochód osobowy w celu wykorzystywania go w działalności gospodarczej. Nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Co miesiąc Wnioskodawca otrzymuje fakturę za najem. W celu uproszczenia sobie formalności dokumentacyjnych Zainteresowany nie bierze żadnych faktur za paliwo i inne koszty związane z eksploatacja tego samochodu, W koszty zalicza tylko fakturę za najem. Z art. 23 ust 1 pkt 46 ustawy o pdof wynika że koszty używania niewprowadzonego do środków trwałych samochodu osobowego należy rozliczać prowadząc jednocześnie ewidencję przebiegu pojazdu (kilometrówkę). Jednocześnie 12 marca 2013 roku WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 126/13) stwierdził, że koszt wynajęcia samochodu osobowego nie jest kosztem limitowanym ewidencji przebiegu pojazdu i stanowi koszt sam w sobie (koszt uzyskania możliwości użytkowania takiego samochodu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć koszt z faktury za najem samochodu osobowego wykorzystywanego tylko w działalności gospodarczej do kosztu uzyskania przychodu, nie rozliczając go w ramach ewidencji przebiegu pojazdu?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on koszt najmu samochodu osobowego zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu nie prowadząc ewidencji przebiegu pojazdu uznając, że nie jest to koszt eksploatacji samochodu a koszt uzyskania możliwości użytkowania go w ogóle.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Fakt, czy samochód osobowy stanowi środek trwały ma wpływ na kwalifikowanie wydatków związanych z jego używaniem do kosztów uzyskania przychodów. Koszty ponoszone z tytułu używania samochodów na potrzeby działalności gospodarczej zasadniczo są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Uznanie tych kosztów za koszty podatkowe jest jednak ograniczone w przypadku samochodów osobowych, których nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika ? w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie do samochodów niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Z cytowanych uprzednio przepisów wynika, że ? co do zasady ? w przypadku używania przez podatnika w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochodów osobowych, będących własnością osób trzecich, na podstawie umowy najmu, wysokość wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej działalności ograniczona jest do wysokości wynikającej z prowadzonej dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku braku tej ewidencji, wydatki poniesione w związku z używaniem ww. samochodów w ogóle nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy jednak zwrócić uwagę, że przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi o wykorzystywaniu samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z ww. przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej nie są ograniczone limitem określone w tym przepisie. Przedmiotowe wydatki nie mieszczą się bowiem w kategorii wydatków, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy PIT. Koszty związane z używaniem samochodu osobowego to koszty posługiwania się tym samochodem, wykorzystywania go. Koszty te nie obejmują kosztów związanych z uzyskaniem możliwości używania takiego samochodu. Oznacza to, że do kosztów z tytułu używania wynajętego samochodu osobowego dla potrzeb działalności gospodarczej zaliczane są wszelkiego rodzaju wydatki eksploatacyjne. Wydatkami o charakterze eksploatacyjnym nie są wydatki z tytułu czynszu najmu samochodu osobowego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Są to wydatki na uzyskanie samego tytułu prawnego umożliwiającego używanie samochodu, a zatem są kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodu.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że Wnioskodawca może koszty wynajmu samochodu osobowego, wykorzystywanego w działalności gospodarczej zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności, bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika