Czy wszystkie wymienione wyżej czynności związane z wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2007 r. (data wpływu 24 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca określił, iż od 1 kwietnia 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą, jest płatnikiem podatku VAT i rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 18 maja 2007 r. nabył w Niemczech, dla celów wykonywania czynności zawodowych, używany samochód osobowy. W umowie kupna-sprzedaży, jako kupujący widnieje E. Nieruchomości R. H-P. Cena zakupu przedmiotowego samochodu wynosiła 100,00 euro. Zakupiony samochód miał uszkodzoną instalację elektryczną i w związku z tym został sprowadzony do Polski na lawecie. Uszkodzoną instalację naprawił małżonek Wnioskodawcy, nie ponosząc przy tym żadnych kosztów. Wnioskodawca dokonał wszelkich czynności niezbędnych do zarejestrowania sprowadzonego samochodu, co wiązało się z następującymi kosztami:

1. badanie techniczne pojazdu dopuszczające pojazd do ruchu,
2. zaświadczenie Urzędu Skarbowego z 11 czerwca 2007 r. zwalniające z obowiązku uiszczenia podatku VAT z tytułu nabycia środka transportu ? koszt w wysokości 160,00 złotych,
3. opłata skarbowa za akcyzę ? koszt 12,00 złotych,
4. opłata komunikacyjna ? koszt 242,50 złotych,
5. opłata ewidencyjna ? koszt 5,00 złotych,
6. opłata recyklingowa ? koszt 500,00 złotych,
7. ubezpieczenie OC ? koszt 597,00 złotych,
8. ubezpieczenie AC ? koszt 323,00 złotych (zgodnie z tabelą ubezpieczyciela).

Wnioskodawca podał, że samochód został zarejestrowany w Wydziale Komunikacji w dniu 15 czerwca 2007 r. na nazwisko Wnioskodawcy.

Po zarejestrowaniu pojazdu Wnioskodawca wprowadził przedmiotowy pojazd do ewidencji środków trwałych i wpisał następujące dane:

• data nabycia: 18 maja 2007 r.
• data przyjęcia do używania: 18 czerwca 2007 r. (dzień opłacenia polisy OC)
• wartość początkowa: 379,09 złotych (zgodnie ze średnim kursem NBP na dzień zakupu).

Natomiast wydatki ? wykazane w pozycji 2-8 ? w łącznej kwocie 1839,50 zł, wprowadzono do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w dniu 30 czerwca 2007 r. zbiorczym dowodem wewnętrznym jako koszty prowadzonej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wszystkie wymienione wyżej czynności zostały wykonane poprawnie i w jaki sposób, przy tak niskiej cenie zakupu, amortyzować przedmiotowy środek trwały...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie czynności wykonał zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, a samochód z uwagi na niską cenę zakupu może amortyzować jednorazowo i wprowadzić jako koszt prowadzenia działalności do księgi przychodów i rozchodów zaraz po otrzymaniu odpowiedzi na niniejszy wniosek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

  - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uważa się w razie nabycia w drodze kupna ? cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 przytoczonej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek od importu składników majątku.

W przypadku poniesienia kosztu w walucie obcej ? w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy ? koszty przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 22g ust. 5 powołanej ustawy, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Różnice kursowe naliczane są w chwili ich realizacji, tj. w dniu zapłaty zobowiązania w walucie obcej, gdy kurs waluty z tego dnia jest różny od kursu z dnia zarachowania kosztu.

Z cytowanego wyżej zapisu art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż amortyzacji podlegają kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki transportu. Przepisy podatkowe nie określają pojęcia ?kompletne i zdatne?. Natomiast z przepisu art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), która reguluje m.in. zasady rejestracji pojazdów i dopuszczania ich do ruchu wynika, że dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Samochód jest dopuszczony do ruchu, jeżeli spełnia warunki techniczne oraz jest zarejestrowany i zaopatrzony w zalegalizowane tablice rejestracyjne, a w przypadku pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.

Nie można uznać za samochód zdatny i kompletny do używania, który nie jest zarejestrowany i nie jest dopuszczony do ruchu. Zatem opłaty ponoszone przy rejestracji samochodu dotyczące dowodu rejestracyjnego, tablic rejestracyjnych, karty pojazdu, nalepki kontrolnej i innych kosztów są składową wartości początkowej tego samochodu.

Natomiast wydatki poniesione na ubezpieczenie samochodu, który został zarejestrowany i dopuszczony do ruchu drogowego, a więc który w momencie rejestracji został uznany za przedmiot kompletny i zdatny do użytku, nie zwiększają jego wartości początkowej. Wydatki na ubezpieczenie samochodu nie są bowiem związane z zakupem samochodu, ale z jego eksploatacją, a zatem można je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują szczególny sposób uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na ich nabycie nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio, lecz poprzez dokonywanie przez podatnika odpisów amortyzacyjnych, ustalonych zgodnie z przepisami art. 22a-22o tej ustawy, z uwzględnieniem art. 23.

Jednakże zgodnie z treścią art. 22d ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.