Czy wartością początkową prawa do znaku towarowego będzie jego wartość rynkowa?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego, oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od prawa ochronnego do znaku towarowego.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 października 2013 r., znak ILPB1/415-893/13-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 18 października 2013 r., a w dniu 23 października 2013 r. wniosek uzupełniono o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pani X (dalej: Wnioskodawczyni) prowadzi działalność gospodarczą. Małżonek Wnioskodawczyni, który również prowadzi działalność gospodarczą wytworzył i jest właścicielem znaku towarowego, objętego od dnia 21 września 2004 r. prawem ochronnym X na podstawie Świadectwa Ochronnego Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, na którego udziela licencji Spółce z grupy V. Prawo na ten znak towarowy nie jest wpisane do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych (dalej: wnip) jego przedsiębiorstwa.

Małżonek Wnioskodawczyni umową darowizny daruje prawo do znaku Zainteresowanej, a Wnioskodawczyni dokona wyceny wartości rynkowej tego prawa do znaku na dzień darowizny, w rezultacie czego określona zostanie jego wartość rynkowa na dzień darowizny. Następnie Wnioskodawczyni używać będzie prawa do tego znaku we własnej działalności gospodarczej (będzie udzielać na niniejszy znak licencji Spółce z grupy V), wprowadzi je do ewidencji wnip i rozpocznie jego amortyzację.

Przewidywany przez Wnioskodawczynię okres używania prawa do znaku towarowego wynosi dłużej niż rok, przewidywana wartość prawa do znaku towarowego przekroczy 3.500 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartością początkową prawa do znaku towarowego będzie jego wartość rynkowa?
2. Czy odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego obejmującego znak towarowy stanowić będą dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, dotyczące ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego. Natomiast w odniesieniu do pytania nr 2 dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od prawa ochronnego do znaku towarowego w dniu 5 listopada 2013 r. wydano odrębną interpretację indywidualną nr ILPB1/415-893/13-5/AA.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartością początkową prawa do znaku towarowego będzie jego wartość rynkowa, a odpisy amortyzacyjne od prawa do znaku towarowego stanowić będą dla Zainteresowanej koszty uzyskania przychodu.

Ad. 1

Przepis art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. 2012, poz. 361 z późn. zm.; dalej: ustawa o PIT) stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Instytucja znaku towarowego została uregulowana w przepisach ww. ustawy - Prawo własności przemysłowej. I tak, zgodnie z art. 120 ust. 1 tej ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Przepis art. 121 ww. ustawy stanowi zaś, że na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Znak towarowy będący przedmiotem wniosku jest natomiast objęty prawem ochronnym na podstawie Świadectwa Ochronnego Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym spełnia on dyspozycję cytowanego wyżej przepisu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Zgodnie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT zaś, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W związku z tak ukształtowaną regulacją, wartość początkową prawa do znaku towarowego, przekazanego Wnioskodawczyni w drodze darowizny od małżonka, stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia.

Powyższe potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. ILPB1/415-851/08-3/AA, w której stwierdzono, że: ?Zatem, wartość początkową znaku towarowego, otrzymanego przez Wnioskodawczynię w formie darowizny od ojca, stanowi wartość rynkowa z dnia nabycia.? Ponadto przywołać można jeszcze interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r., sygn. IPPB1/415-1020/11-2/EC.

Ad. 2

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 22 ust. 8 stanowi natomiast, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o PIT stanowi natomiast, że za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

W związku z faktem, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię prawa do znaku towarowego nastąpiło w drodze darowizny, a prawo do znaku towarowego stanowi wartość niematerialną i prawną na gruncie art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (w związku z art. 120 i 121 ustawy - Prawo własności przemysłowej), odpisy amortyzacyjne od tego prawa do znaku stanowić będą dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. ILPB1/415-851/08-2/AA, w której stwierdzono: ?Biorąc powyższe pod uwagę, otrzymany przez Wnioskodawczynię w formie darowizny znak towarowy posiada prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji. (...) W związku z powyższym Wnioskodawczyni mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego znaku towarowego, oraz zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów.?

Możliwość amortyzacji prawa ochronnego do znaku towarowego potwierdzają także: interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2012 r. sygn. IPPB1/415-1020/11-2/EC, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 627/09, wyrok NSA z dnia 9 października 2012 r., sygn. akt II FSK 465/11.

Podsumowując, wartością początkową prawa ochronnego do znaku towarowego będzie jego wartość rynkowa, a odpisy amortyzacyjne od prawa do znaku towarowego stanowić będą dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Z kolei zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w formie darowizny od swojego małżonka znak towarowy zgłoszony w Urzędzie Patentowym, na który udzielone jest prawo ochronne i wprowadzi go do własnej ewidencji środków niematerialnych i prawnych.

Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania był dłuższy niż rok, a wartość jego przekroczyła 3.500 zł.

Reasumując, wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny - w myśl uprzednio cytowanego art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stanowi wartość rynkowa tego prawa do znaku na dzień darowizny, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Ponadto należy wskazać, że wydając niniejszą interpretację organ podatkowy odniósł się do kwestii będących przedmiotem zapytania w kontekście stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określających sposób ustalenia wartości początkowej prawa do znaku towarowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.