Czy doliczając pracownikom w powyższych wysokościach świadczenie z tytułu postawienia do dyspozycji (...)

Czy doliczając pracownikom w powyższych wysokościach świadczenie z tytułu postawienia do dyspozycji pracowników możliwości skorzystania z pakietów medycznych spółka postępuje prawidłowo?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2010 r. (data wpływu 9 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zawarła umowę z wyspecjalizowanym podmiotem o świadczenie abonamentowych usług medycznych. Opłatę abonamentową za usługi medyczne ponosi Spółka. W umowie wysokość opłaty jest określona w sposób ryczałtowy, tj. jako iloczyn stawki miesięcznej w zależności od pakietu, za jedną zgłoszoną osobę oraz liczby osób zgłoszonych w danym miesiącu. Miesięczna składka wynosi:

  • w pakiecie indywidualnym 80 PLN za każdego ubezpieczonego pracownika,
  • w pakiecie rodzinnym 212 PLN za każdego ubezpieczonego pracownika oraz jego osoby bliskie. Z tego 80,00 PLN to składka należna za ubezpieczonego pracownika, a kwota 132 PLN to składka za osoby bliskie pracownika.

Jednocześnie umowa grupowego ubezpieczenia wyraźnie wskazuje, iż miesięczna składka za pracownika ubezpieczonego w pakiecie indywidualnym lub rodzinnym (czyli 80 PLN) ulega następującemu podziałowi: kwota 50 PLN obejmuje świadczenia związane z medycyną pracy a kwota 30 PLN obejmuje pozostałe świadczenia oferowane w ramach wybranego wariantu. Na podstawie abonamentu pracownik jest uprawniony do korzystania z usług medycznych na podstawie indywidualnej karty. Opłata nie jest w żaden sposób uzależniona od liczby osób faktycznie korzystających ze świadczeń medycznych w danym miesiącu, co również, oznacza, że jej wysokość nie odpowiada rzeczywistej wartości wykonywanych usług. Spółka jako płatnik dolicza pracownikom do przychodu ze stosunku pracy część miesięcznej składki w następujących wysokościach:

  • dla pracownika w pakiecie indywidualnym 30 PLN (część nie obejmująca medycy pracy),
  • natomiast dla pracowników, którzy dla siebie i dla swoich rodzin wybrali pakiet rodzinny, kwotę w wysokości 162 PLN (30 PLN ? część nieobejmująca medycy pracy plus 132 PLN za ubezpieczenie pozostałych członków rodziny).

Kwoty te w powyższych wysokościach jako część przychodu ze stosunku pracy są zatem doliczane do wynagrodzenia brutto i w tej wysokości stanowią podstawę do ubezpieczeń społecznych oraz w dalszej kolejności z uwzględnieniem powyższych kwot obliczana jest zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy doliczając pracownikom w powyższych wysokościach świadczenie z tytułu postawienia do dyspozycji pracowników możliwości skorzystania z pakietów medycznych spółka postępuje prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy. Potwierdza to uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10.

Wyjątek stanowią świadczenia, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu pracy. Zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z wyrokiem NSA o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej lecz samo otrzymanie przez pracownika pakietu medycznego. Przy czym w przypadku pakietów (abonamentów) medycznych, otrzymaniem świadczenia jest samo zagwarantowanie pracownikowi możliwości korzystania ? w razie takiej potrzeby ? z ochrony zdrowotnej w zakresie wykupionym przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych, a nie faktyczne ich skonsumowanie. Przychodem pracownika jest zatem wartość świadczenia przez niego uzyskanego w postaci prawa do korzystania z określonych usług medycznych, a nie wartość faktycznie skonsumowanych usług medycznych (zabiegów, konsultacji medycznych. itp.). Istotny wymiar finansowy posiada bowiem sama możliwość nieodpłatnego skorzystania z usług medycznych wykupionych przez pracodawcę. Pod pojęciem świadczeń w naturze należy rozumieć wszelkie przychody o charakterze rzeczowym uzyskiwane w formie innej niż pieniądze i wartości pieniężne.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców ? jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, innych niż przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość pieniężną ?innych nieodpłatnych świadczeń? lub ?świadczeń częściowo odpłatnych? ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2, 2a i 2b, a więc zgodnie z art. 11 ust 2a pkt 2 ustawy jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione przez pracodawcę ? według cen zakupu, czyli w wartości nominalnej ? takiej, jaką pracodawca za usługę zapłacił, bez potrzeby uaktualniania tego świadczenia na dzień przekazania go pracownikowi.

Zainteresowany powołuje stanowisko zawarte w interpretacji Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie (1472/DPC/415-24/07/PK): ?Nieodpłatnym świadczeniem spółki na rzecz jej pracowników w tym przypadku nie jest korzystanie przez tych pracowników z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. W związku z tym przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług?. Dalej urząd wyjaśnia: ?przychodem każdego z pracowników będzie cena zakupu usługi objęcia go opieką medyczną?.

Podobnie uważa Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie (1471/DPF/415-84/06/ML) gdzie czytamy ?pracodawca nie powinien mieć problemów z przypisaniem świadczenia do konkretnej osoby. To, że otrzymała pakiet medyczny, potwierdza umieszczenie jej w wykazie osób uprawnionych do świadczeń. Oczywiście może w danym miesiącu w ogóle nie skorzystać z usługi, może też przekroczyć faktycznie przypadającą na nią część ryczałtu. Nie wpływa to jednak na wysokość świadczenia, które otrzymuje od pracodawcy. Jest to stała kwota, ponoszona za gotowość do leczenia konkretnego pracownika?. Jak czytamy w interpretacji: ?wobec ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania bądź nieskorzystania przez pracownika z usługi pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. Pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie w miesiącu, za który spółka wykupiła dla niego pakiet usług medycznych. Opłata za pakiet jest bowiem formą zapłaty za te usługi?.

Urzędy nie chcą natomiast podatku od obowiązkowych świadczeń medycznych. Czyli takich, do których zobowiązuje Kodeks pracy oraz inne przepisy. Pisało o tym Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach z dnia 7 stycznia 1998 r.: ?wydatki pracodawców związane z obowiązkowymi badaniami lekarskimi pracowników, które musi ponieść pracodawca, nie mogą być uznane za świadczenia, o których mowa w art. 12 ust. 1 updof?. Potwierdzeniem takiej interpretacji jest orzeczenie Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. (sygn. II FPS 1/10).

Tak jak wskazano w skład takiego pakietu wchodzić będzie możliwość wykonywania badań wstępnych, okresowych i kontrolnych, do ponoszenia których zobowiązany jest Wnioskodawca na mocy przepisów Kodeksu pracy oraz innych ustaw, świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej dla pracownika, a także świadczenia profilaktycznej opieki zdrowotnej dla członków rodziny pracownika.

W konsekwencji wartość pozostałego świadczenia zdrowotnego (z wyłączeniem świadczeń związanych z medycyną pracy) opłaconego przez pracodawcę na rzecz pracownika oraz całość świadczenia na rzecz członków rodziny pracowników podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy pracownika, natomiast Spółka, jako pracodawca ma obowiązek doliczyć wartość tego świadczenia do przychodu osiągniętego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w analizowanym przypadku pracownik, korzystający z pakietu indywidualnego powinien mieć doliczoną do przychodu kwotę w wysokości 30 PLN miesięcznie, natomiast pracownik korzystający z pakietu rodzinnego powinien mieć doliczoną do przychodu kwotę w wysokości 162 PLN miesięcznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednocześnie, na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychód pracownika powstaje z chwilą otrzymania lub postawienia do jego dyspozycji pieniędzy, wartości pieniężnych i wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, których wartość, w przypadku zakupu, ustala się według ceny zakupu (art. 11 ust. 1 i ust. 2a pkt 2 cyt. ustawy).

W konsekwencji, w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych, uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, wartość pakietu stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie w kontekście przedstawionych we wniosku informacji należy podkreślić, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo opłacenie przez pracodawcę prawa pracownika do korzystania z pakietu medycznego o określonej wartości pieniężnej, dającego dostęp do określonych usług medycznych.

Skoro pracodawca nie opłaca za pracownika poszczególnych badań czy wizyt lekarskich, a wykupuje kompleksową opiekę medyczną, to nieodpłatnym świadczeniem otrzymanym przez pracownika jest przypadająca na niego wartość tej opieki ustalona według cen zakupu. Przy czym należy podkreślić, że ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z objęciem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że miesięczna odpłatność, ponoszona przez Wnioskodawcę, ustalona jest jako iloczyn liczby pracowników objętych usługami medycznymi oraz stałej kwoty miesięcznej należności, przypadającej na jednego pracownika. W przedmiotowej sprawie ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników jest sprawą oczywistą, bowiem umowa określa jednostkowe ceny pakietu medycznego z podziałem na świadczenia związane z medycyną pracy oraz dobrowolne świadczenia.

Jednocześnie zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że w ramach opłaconego przez Wnioskodawcę ryczałtu pracownicy mają również prawo do bezpłatnego korzystania z badań w zakresie medycyny pracy, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika ? co w przedmiotowej sprawie ma miejsce.

W sytuacji zakupu przez Wnioskodawcę usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących np. wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym ? na zasadach określonych w art. 32 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? podlega jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia (część opłaty), która przypada na dobrowolne specjalistyczne usługi medyczne.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż ustalając po stronie pracowników przychód ze stosunku pracy z tytułu postawienia do ich dyspozycji możliwości skorzystania z nieodpłatnych pakietów medycznych Spółka postępuje prawidłowo.

Tutejszy organ informuje, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie oblicza wysokości należnego podatku, w związku z tym nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę obliczeń.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych, tut. organ informuje, że dotyczą one indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Wniosek w przedmiocie stanu faktycznego w dniu 9 sierpnia 2010 r. został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-896/10-2/TW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB1/415-896/10-2/TW, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika