Czy pracownik socjalny świadczący pracę socjalną w środowisku, otrzymujący ryczałtowy zwrot kosztów (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 17 listopada 2008 r., znak ILPB1/415-902/08-2/AK, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 listopada 2008 r., a w dniu 25 listopada 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest zatrudniona w Urzędzie Gminy w Ośrodku Pomocy Społecznej na stanowisku pracownika socjalnego. Do zadań Zainteresowanej należy m.in. świadczenie pracy socjalnej w środowisku (poza siedzibą pracodawcy, w skład gminy wchodzi 16 sołectw, które są od siebie oddalone w znacznych odległościach).

Na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r., pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Wnioskodawczyni podaje, że został Jej przyznany ryczałtowy zwrot kosztów za używanie do celów służbowych własnego pojazdu w wysokości 250,74 zł brutto (z tego pracodawca potrąca kwotę 48 zł na podatek dochodowy) ? jest to limit na 300 km.

Wnioskodawczyni decyzję pracodawcy uważa za krzywdzącą, ponieważ nie osiąga Ona żadnego dochodu z tego tytułu. Faktycznie całkowicie nie opłaca się używanie własnego samochodu do celów służbowych.

Wnioskodawczyni podaje, iż jeździ po bardzo złych drogach wiejskich, ponosi koszty związane z naprawą samochodu, a opłata OC wynosi 456 zł rocznie.

Zainteresowana powołuje się na dwie interpretacje indywidualne, tj. Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 lipca 2007 r. nr IBPB2/415-705/08/MK (KAN 3696/04/08) i Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz informację ustną uzyskaną w Urzędzie Skarbowym w Krośnie Odrz., z których wynika, iż zwrot kosztów przejazdów w formie ryczałtu samochodowego dla pracowników socjalnych z tytułu używania przez nich własnych pojazdów samochodowych do wykonywania czynności zawodowych jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracownik socjalny świadczący pracę socjalną w środowisku, otrzymujący ryczałtowy zwrot kosztów za używanie do celów służbowych pojazdu stanowiącego jego własność, może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia takich kosztów przez zakład pracy, albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych.

W przypadku Wnioskodawczyni tym odrębnym przepisem jest ustawa o pomocy społecznej, która stanowi, że pracownikowi socjalnemu (na takim stanowisku Zainteresowana jest zatrudniona), do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsca wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zainteresowana informuje, że jest pracownikiem socjalnym, jeździ po terenie gminy (w skład której wchodzi 16 wsi) własnym samochodem. Otrzymuje zwrot kosztów do wysokości miesięcznego ryczałtu (300 km x stawka za 1km 0,8358 = 250,74 zł i od tej kwoty potrącany jest podatek w wysokości 19%, tj. 48 zł). Przejazdy mają charakter jazd lokalnych.

Wnioskodawczyni uważa, że od kwoty wypłacanego ryczałtu nie należy pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni podaje, że ryczałt samochodowy otrzymuje od 1995 r. na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z urzędem gminy.

W związku ze zmianą przepisów (chyba w 2005 r.) przez pracodawcę jest pobierany podatek dochodowy od ryczałtu. Kwota ryczałtu wykazywana jest w całości przez pracodawcę w PIT-11 jako źródło przychodów z osobiście wykonywanej działalności.

Wnioskodawczyni podaje, iż nie prowadzi żadnej działalności, a ryczałt nie jest Jej dochodem, jest to jedynie zwrot kosztów związanych z dojazdem do podopiecznych Ośrodka Pomocy Społecznej.

Zainteresowana dodaje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis ten normuje tzw. zasadę powszechności opodatkowania.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw ? do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku, jeżeli samochód stanowi własność pracownika i jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

W związku z tym jednym z warunków pozwalających na skorzystanie z ww. zwolnienia jest używanie dla potrzeb pracodawcy przez pracownika pojazdu stanowiącego własność pracownika.

Na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) - pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz ustawy - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 179, poz. 1487) z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2006 roku.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej przewiduje możliwość przyznania pracownikowi socjalnemu zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych, w sytuacji gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić jednakże należy, iż omawiany przepis ustawy o pomocy społecznej dotyczy tylko pracowników socjalnych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż pracodawca Wnioskodawczyni, zatrudnionej na stanowisku pracownika socjalnego zwraca koszty przejazdów prywatnym samochodem osobowym z miejsca pracy do miejsc wykonywania czynności zawodowych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż ? o ile pojęcie ?prywatny samochód? użyte przez Wnioskodawczynię oznacza samochód stanowiący Jej własność ? przyznany na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej zwrot kosztów używania pojazdów stanowiących własność pracownika, korzysta ze zwolnienia podatkowego w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

IBPB2/415-705/08/MK, interpretacja indywidualna