Czy do odliczenia od podatku 7,75% składki zdrowotnej stosujemy przepisy art. 81 ust. 6 ustawy o świadczeniach (...)

Czy do odliczenia od podatku 7,75% składki zdrowotnej stosujemy przepisy art. 81 ust. 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czy stosujemy podstawę wymiaru bez pomniejszania o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne zgodnie z zasadami obowiązującymi w Niemczech?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, polski przedsiębiorca, zatrudnia pracowników, którzy wykonują pracę w Niemczech. Pracownicy zatrudniani przez Wnioskodawcę, zostali zgłoszeni do niemieckiego systemu ubezpieczeń, gdzie odprowadzają składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne według przepisów obowiązujących w Niemczech. Podatek dochodowy opłacany jest w Polsce, gdyż pracownicy nie przebywają za granicą dłużej niż 183 dni w 12-miesięcznym okresie rozliczeniowym.

W trakcie obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników, Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku dochodowego o składki zapłacone na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27b ust. 2 wspomnianej powyżej ustawy, wysokość kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek dochodowy nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi na terenie Polski, art. 81 ust 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia zdrowotne pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe. Inaczej obliczana jest podstawa do ubezpieczenia zdrowotnego w Niemczech, gdyż zgodnie z obowiązującymi tam przepisami, podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne jest wynagrodzenie brutto pracownika bez zmniejszania jej o kwoty składek na ubezpieczenie społeczne.

Biorąc pod uwagę, iż pracownicy Wnioskodawcy, podlegają pod system ubezpieczeń społecznych w Niemczech, Wnioskodawca oblicza wysokość podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, zgodnie z przepisami niemieckimi, czyli bez pomniejszania podstawy (wynagrodzenia brutto pracownika) o kwoty składki na ubezpieczenia społeczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do odliczenia od podatku 7,75% składki zdrowotnej stosujemy przepisy art. 81 ust. 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czy stosujemy podstawę wymiaru bez pomniejszania o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne zgodnie z zasadami obowiązującymi w Niemczech...

Zdaniem Wnioskodawcy, zatrudnieni przez Niego pracownicy z uwagi na opłacanie wszystkich składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w Niemczech, nie podlegają pod zapisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, która obowiązuje w Polsce.

Pracownicy Wnioskodawcy, zostali zgłoszeni do niemieckiego systemu ubezpieczeń społecznych, gdzie opłacają wszystkie składki na ubezpieczenie zgodnie z obowiązującymi w Niemczech przepisami. Pracownicy Wnioskodawcy nie opłacają w Polsce żadnych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, iż podstawą do obliczenia wysokości składek na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek dochodowy od osób fizycznych jest kwota brutto wynagrodzenia pracownika bez pomniejszania jej o składki na ubezpieczenie społeczne, gdyż taki system obliczania wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne obowiązuje w Niemczech.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy, iż do zatrudnianych przez Niego pracowników nie stosuje się zapisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przemawia również fakt, iż ustawę tą stosuje się do ubezpieczonych podlegających chociaż jednemu z ubezpieczeń społecznych, o których mowa w art. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Należy tutaj ponownie podkreślić, iż pracownicy Wnioskodawcy są zgłoszeni do niemieckiego systemu ubezpieczeń, gdzie opłacają wszystkie składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne, w związku z czym nie podlegają pod jakiekolwiek ubezpieczenie społeczne w Polsce. W związku z czym nie można stosować do tych pracowników przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Niestosowanie przepisów wspomnianej ustawy oznacza, iż nie stosuje się do tych pracowników również art. 81 ust. 6 ustawy, w związku z czym podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne nie pomniejsza się o kwoty składek na ubezpieczenie społeczne.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy podstawą do obliczenia wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne jest wartość brutto wynagrodzenia pracownika bez pomniejszania jej o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, zgodnie z obowiązującymi w Niemczech przepisami o ubezpieczeniach zdrowotnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust.

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Zgodnie z treścią art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie? oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. polsko-niemieckiej umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

  1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
  2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
  3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.


W związku z powyższym w stosunku do pracowników, którzy osiągnęli dochód z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Niemiec, a także przebywali w Niemczech przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, należna zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych powinna być odprowadzana w Polsce. W tym przypadku będą spełnione warunki zawarte w przepisie art. 15 ust. 1 umowy podpisanej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze przedstawione informacje należy wskazać, że na Wnioskodawcy ciąży ? wynikający z ww. art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? obowiązek obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych wynagrodzeń.

W aspekcie składek na ubezpieczenie zdrowotne należy stwierdzić, iż możliwość odliczania tych składek reguluje art. 27b ww. ustawy.

Art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z treścią art. 27b ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl art. 27b ust. 2 powołanej ustawy, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, polski przedsiębiorca, zatrudnia pracowników, którzy wykonują pracę w Niemczech. Pracownicy zatrudniani przez Wnioskodawcę, zostali zgłoszeni do niemieckiego systemu ubezpieczeń, gdzie odprowadzają składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne według przepisów obowiązujących w Niemczech. Podatek dochodowy opłacany jest w Polsce.

W trakcie obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników, Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku dochodowego o składki zapłacone na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany do odliczenia od podatku 7,75% składki zdrowotnej zastosował podstawę wymiaru bez pomniejszania o kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, zgodnie z zasadami obowiązującymi w Niemczech.

W związku z powołanymi przepisami prawa należy stwierdzić, iż potrącone przez niemiecki system ubezpieczeniowy składki na ubezpieczenie zdrowotne, co do zasady mogą podlegać odliczeniu od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak wskazać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii co stanowi podstawę składki na ubezpieczenie zdrowotne. Natomiast literalne brzmienie art. 27b ust. 2 ww. ustawy wskazuje, iż kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75 % podstawy wymiaru tej składki.

W związku z powyższym, do odliczenia od podatku 7,75% składki zdrowotnej Wnioskodawca powinien zastosować tę podstawę, od której były naliczane składki na ubezpieczenie zdrowotne, tj. w przedmiotowej sprawie ustaloną zgodnie z zasadami obowiązującymi w Niemczech, a więc bez pomniejszania o kwoty składek na ubezpieczenie społeczne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika