Czy prawidłowo postąpiono obciążając wszystkich pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych (...)

Czy prawidłowo postąpiono obciążając wszystkich pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych od nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu czerwcu 2010 roku Wnioskodawca zorganizował imprezę integracyjną dla pracowników. Impreza miała charakter otwarty. Ustalono poniesione koszty w związku ze zorganizowaniem spotkania integracyjnego i potraktowano je jako ?nieodpłatne świadczenie?. W dniu 28 czerwca 2010 r. przy sporządzaniu listy płac za miesiąc czerwiec potrącono każdemu pracownikowi, bez względu na to czy brał udział w spotkaniu, czy nie, podatek dochodowy od ww. świadczenia.

Zainteresowany podał, iż impreza integracyjna dla pracowników została sfinansowana ze środków obrotowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo postąpiono obciążając wszystkich pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych od nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. zorganizowaną imprezę integracyjną potraktował jako ?nieodpłatne świadczenie? podlegające podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Zainteresowany podał, że w Przeglądzie Podatku Dochodowego z dnia 1 czerwca 2010 r. nr 11 na stronie 14 zawarto interpretacją, iż ?o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych oraz wszelkich atrakcji zapewnianych podczas tych imprez, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z imprez integracyjnych o określonej wartości pieniężnej?, którą podparto się obciążając każdego pracownika w ww. sprawie.

Wnioskodawca pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek na zasadach określonych w art. 32 i 38 u.p.d.o.f. w dniu 15 lipca 2010 r., opierając się na stwierdzeniu, iż czynnikiem decydującym o powstaniu u pracownika przychodu ze stosunku pracy jest zapewnienie przez pracodawcę możliwości skorzystania z ?nieodpłatnego świadczenia?, a nie sam fakt skorzystania z niego.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami obciążył każdego pracownika podatkiem dochodowym od postawionego mu do dyspozycji ?nieodpłatnego świadczenia?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty ? bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik miał możliwość skorzystania z udziału w spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę ? zostaną mu one postawione do dyspozycji.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż Zainteresowany, w oparciu o listę pracowników, którzy wyrazili chęć uczestnictwa w takiej imprezie integracyjnej (jeśli obowiązywałyby zgłoszenia lub zaproszenia), bądź tylko w oparciu o listę pracowników, do których oferta została skierowana (jeśli nie wymagano potwierdzeń obecności bądź nie wystawiono zaproszeń) winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdego z nich, bez względu na to, który pracownik wziął udział w spotkaniu. Wartości takiego świadczenia nie należało natomiast ustalać w odniesieniu do pracowników, którzy nie wyrazili akcesu uczestnictwa w przedmiotowej imprezie.

Reasumując, Zainteresowany nieprawidłowo postąpił obciążając wszystkich pracowników podatkiem dochodowym od osób fizycznych od nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym, bowiem jako płatnik zobowiązany był do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zorganizowanego spotkania integracyjnego jedynie w odniesieniu do osób, które wyraziły akces uczestnictwa w spotkaniu integracyjnym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika