Czy Wnioskodawca może skorzystać z możliwości określonej w art. 22g ust. 9 u.p.d.o.f. i określić (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2010 r. (data wpływu 26 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego ? jest:

• prawidłowe w części dotyczącej podwyższenia wartości początkowej środka trwałego o nakłady poniesione na jego modernizację,
• nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego oraz w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług agencyjnych, opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych, jest na podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz jest podatnikiem podatku VAT. W 2008 roku otrzymał w darowiźnie dom mieszkalny, na który posiada akt notarialny (w akcie notarialnym określona jest wartość budynku łącznie z gruntem). Zainteresowany poczynił pierwsze nakłady remontowe z myślą o zamieszkaniu w nim. W 2010 roku podjął decyzje wykorzystania tej nieruchomości w działalności gospodarczej. W czerwcu br. dokonał wyceny nieruchomości przez biegłego rzeczoznawcę. Operat szacunkowy obejmuje wartość rynkową budynku i działki (wyszczególnione są wartości oddzielnie dla budynku i gruntu).

Z dniem 1 lipca 2010 r. Zainteresowany rozszerzył swoją działalność na adres ww. budynku i podjął decyzję o wprowadzeniu powyższego obiektu do ewidencji środków trwałych w swojej działalności. W trakcie użytkowania będzie dokonywał modernizacji ww. nieruchomości. Zamierza zbierać faktury zakupu i odliczać podatek VAT naliczony w działalności. Po zakończeniu modernizacji poniesione nakłady podwyższą wartość początkową nieruchomości wprowadzonej do ewidencji środków trwałych na podstawie wyceny biegłego. Koszty remontu nieruchomości będą na bieżąco obciążać koszty działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie wartości początkowej środka trwałego.

Czy Wnioskodawca może skorzystać z możliwości określonej w art. 22g ust. 9 u.p.d.o.f. i określić wartość początkową środka trwałego korzystając z wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę...

Zdaniem Wnioskodawcy, może skorzystać z możliwości wyceny budynku przez biegłego rzeczoznawcę w celu ustalenia wartości początkowej środka trwałego z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych z grudnia roku poprzedzającego na podstawie art. 22g ust. 9 u.p.d.o.f., ponieważ nie ma innej możliwości ustalenia kosztu wytworzenia ww. nieruchomości. Na podstawie faktur zakupu na modernizację budynku podwyższy wartość początkową środka trwałego wprowadzonego do ewidencji w swojej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej podwyższenia wartości początkowej środka trwałego o nakłady poniesione na jego modernizację,
• nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.
  
  

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób ? wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 powołanej ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, zastosowanie ma przepis art. 19.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający, o czym stanowi art. 19 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy.

Z kolei z treści art. 22g ust.

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w wyżej powołanym przepisie, tzn. musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu musi przekroczyć 3.500 zł w danym roku podatkowym.

W związku z powyższym nakłady poniesione na prowadzoną w 2010 r. modernizację budynku ? w przypadku jeśli przekraczą kwotę 3.500 zł ? zgodnie z cyt. art. 22g ust. 17 przedmiotowej ustawy powiększą wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, w roku przyjęcia do używania budynku Wnioskodawca będzie mógł ustalić jego wartość początkową w oparciu o art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość rynkową w dniu nabycia można ustalić na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego, aktualnego na dzień dokonania darowizny.

Nie znajdzie w tym przypadku zastosowania treść art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na który powołuje się Wnioskodawca. W myśl tego przepisu jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika. Jednakże, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkowa budynku nie może być ustalona na podstawie cyt. powyżej przepisu, bowiem dotyczy on wyłącznie sytuacji, w której środek trwały został wytworzony przez podatnika. Nie może zatem być stosowany w przypadku ustalania wartości początkowej środka trwałego nabytego w drodze darowizny.

W tej części zatem stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast ustaloną w przedmiotowy sposób wartość początkową będzie można powiększyć o sumę udokumentowanych wydatków poniesionych w 2010 r. na modernizację środka trwałego ? w przypadku jeśli suma ta przekracza kwotę 3.500 zł ? stosownie do treści art. 22g ust. 17 cyt. ustawy. W takim przypadku podstawą naliczania odpisów amortyzacyjnych będzie wartość budynku określona na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiększona o nakłady związane z jego modernizacją.

W tej zatem części uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Wniosek w zakresie odpisów amortyzacyjnych w dniu 26 sierpnia 2010 r. został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-966/10-3/TW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-966/10-3/TW, interpretacja indywidualna