Czy Wnioskodawca może dokonywać rocznej amortyzacji (zastosować roczne stawki odpisów amortyzacyjnych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego oraz w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług agencyjnych, opłaca podatek dochodowy na zasadach ogólnych, jest na podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz jest podatnikiem podatku VAT. W 2008 roku otrzymał w darowiźnie dom mieszkalny, na który posiada akt notarialny (w akcie notarialnym określona jest wartość budynku łącznie z gruntem). Zainteresowany poczynił pierwsze nakłady remontowe z myślą o zamieszkaniu w nim. W 2010 roku podjął decyzje wykorzystania tej nieruchomości w działalności gospodarczej. W czerwcu br. dokonał wyceny nieruchomości przez biegłego rzeczoznawcę. Operat szacunkowy obejmuje wartość rynkową budynku i działki (wyszczególnione są wartości oddzielnie dla budynku i gruntu).

Z dniem 1 lipca 2010 r. Zainteresowany rozszerzył swoją działalność na adres ww. budynku i podjął decyzję o wprowadzeniu powyższego obiektu do ewidencji środków trwałych w swojej działalności. W trakcie użytkowania będzie dokonywał modernizacji ww. nieruchomości. Zamierza zbierać faktury zakupu i odliczać podatek VAT naliczony w działalności. Po zakończeniu modernizacji poniesione nakłady podwyższą wartość początkową nieruchomości wprowadzonej do ewidencji środków trwałych na podstawie wyceny biegłego. Koszty remontu nieruchomości będą na bieżąco obciążać koszty działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie odpisów amortyzacyjnych.

Czy Wnioskodawca może dokonywać rocznej amortyzacji (zastosować roczne stawki odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22h ust. 4 u.p.d.o.f.) przyjmując wartość początkową środka trwałego na podstawie operatu szacunkowego doliczając nakłady poniesione na modernizacje po wprowadzeniu budynku do ewidencji środków trwałych w działalności...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22h ust. 4 u.p.d.o.f. może dokonywać jednorazowej amortyzacji na koniec roku podatkowego środka trwałego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych na podstawie wyceny biegłego podwyższonego o poniesione nakłady na modernizację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z kolei w myśl art. 22h ust. 4 cyt. ustawy podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane uregulowania prawne uznać należy, iż Zainteresowany będzie mógł dokonywać jednorazowo na koniec roku podatkowego odpisów amortyzacyjnych w myśl art. 22h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. organ podkreśla, że nin. interpretacja odnosi się jedynie do terminów dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Natomiast kwestia ustalenia wysokości podstawy odliczania odpisów amortyzacyjnych została rozstrzygnięta w dniu 26 sierpnia 2010 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-966/10-2/TW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB1/415-966/10-2/TW, interpretacja indywidualna