1. W jaki sposób naliczany będzie podatek od uzyskanego przez Wnioskodawcę dochodu ze sprzedaży mieszkania, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 19 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 stycznia 2012 r. nr ILPB2/415-1079/11-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 stycznia 2012 r., skutecznie doręczono w dniu 16 stycznia 2012 r.

W dniu 19 stycznia 2012 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ? 17 stycznia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 marca 2010 r. został sporządzony - przez matkę Wnioskodawcy ? testament, na podstawie którego Zainteresowany został powołany do całości spadku. W skład spadku wchodziło mieszkanie. W testamencie Wnioskodawca został zobowiązany do przekazania 1/3 kwoty ze sprzedaży mieszkania na rzecz wnuczki spadkodawczyni, a bratanicy Zainteresowanego.

Matka Wnioskodawcy zmarła w dniu 10 listopada 2010 r. W dniu 30 listopada 2010 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku. Następnie w dniu 24 maja 2011 r. odbyło się posiedzenie sądu w sprawie z wniosku Zainteresowanego o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłej matce.

W dniu 16 czerwca 2011 r. został otwarty i ogłoszony testament złożony w dniu 24 maja 2011 r.

Odziedziczone ? po zmarłej matce ? mieszkanie Wnioskodawca był zmuszony - w lipcu 2011 r. - sprzedać. Zgodnie z ostatnią wolą matki, co zostało także potwierdzone przed sądem w postępowaniu spadkowym, Zainteresowany jest zobowiązany do przekazania swojej bratanicy 1/3 kwoty wartości sprzedanego mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób naliczany będzie podatek od uzyskanego przez Wnioskodawcę dochodu ze sprzedaży mieszkania, które odziedziczył po zmarłej matce...
2. Czy Wnioskodawca zostanie zwolniony w 1/3 z podatku z tytułu sprzedaży powyższego mieszkania...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając mieszkanie przed upływem pięciu lat traci ulgę podatkową od pozyskanego w spadku mieszkania. Uzyskanych ze sprzedaży mieszkania pieniędzy Zainteresowany nie przeznaczy też w ciągu dwóch lat na zakup innego domu, mieszkania czy innej nieruchomości. Tak więc - w opinii Wnioskodawcy - podatek od uzyskanego w spadku mieszkania jest zobowiązany zapłacić. Zainteresowany uważa jednak, że podatek powinien być naliczony od tzw. czystej wartości rzeczy, czyli w Jego przypadku powinien być pomniejszony o kwotę, którą jest zobowiązany testamentem i postanowieniem sądu przekazać wnuczce spadkodawczyni, a swojej bratanicy, tj. 1/3 sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania.

Bratanica Wnioskodawcy otrzymując od Niego 1/3 kwoty uzyskanej ze sprzedaży, jako obdarowana przez członków najbliższej rodziny ma sześć miesięcy na zgłoszenie tego faktu w urzędzie skarbowym. Tak więc zdaniem Zainteresowanego, fakt przekazania 1/3 sumy pochodzącej ze sprzedaży mieszkania nie będzie tylko uprawdopodobniony, ale stanie się faktem formalno-prawnym.

Zainteresowany dodatkowo nadmienił, że bratanica swoją część odziedziczoną po babci, a uzyskaną ze sprzedaży mieszkania przeznaczy w ciągu dwóch lat w całości na zakup nieruchomości mieszkalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

? jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, dla określenia właściwej podstawy prawnej normującej zasady opodatkowania przychodu uzyskanego z jej zbycia, istotne jest z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości otrzymanej w drodze dziedziczenia testamentowego jest data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego prawomocne postanowienie sądu stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę.

Dodatkowo, w myśl art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Z działu III Księgi IV ustawy Kodeks cywilny ? Zapis i polecenie, wynika, że oprócz powołania spadkobiercy, spadkodawca może również zobowiązać spadkobiercę do spełnienia określonego świadczenia majątkowego lub do określonego działania.

Stosownie do art. 968 § 1 Kodeksu cywilnego spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby (zapis).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przyszłego wynika, że matka Wnioskodawcy zmarła w dniu 10 listopada 2010 r. Na podstawie testamentu Zainteresowany nabył mieszkanie.

Dokonując więc oceny skutków podatkowych sprzedaży należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), złożonym we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 30 kwietnia następującego po roku podatkowym, wykazać:

• dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
• dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
  
  

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w tym samym terminie, tj. do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Z przestawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w lipcu 2011 r. Wnioskodawca sprzedał nabyte w drodze spadku po zmarłej matce mieszkanie. Zainteresowany zamierza wykonać ciążący na Nim zapis testamentowy poprzez spłatę 1/3 wartości mieszkania na rzecz swojej bratanicy. Zainteresowany uważa, że kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania winna być pomniejszona o kwotę wypłaconą w wyniku wykonania zapisu testamentowego.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania może zostać pomniejszony o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów).

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku.

Natomiast w myśl wyżej cytowanego art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób zaliczane są:

• udokumentowane nakłady na tę nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku. Kwota wypłacona w wyniku wykonania zapisu testamentowego nie stanowi udokumentowanego nakładu zwiększającego wartość przedmiotowej nieruchomości, a powołany przepis nie daje możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innego rodzaju wydatków niż wymienione w tym przepisem. Brak więc jest podstaw prawnych, aby ten wymieniony przez Wnioskodawcę wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stwierdzić należy, iż dokonana w 2011 r. sprzedaż mieszkania stanowi dla Wnioskodawcy źródło przychodów podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym. Poniesiony przez Zainteresowanego wydatek związany z wykonaniem ciążącego na Nim zapisu testamentowego nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6 d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota ta nie stanowi również kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 19 ww. ustawy, bowiem jej zapłata nie jest niezbędna, aby sprzedaż doszła do skutku.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty uzyskanej ze sprzedaży rzeczonego mieszkania, bez możliwości pomniejszenia jej o kwotę wynikającą z wykonania wskazanego zapisu testamentowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.