Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku wartości świadczeń ponoszonych (...)

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 12 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Decyzją Komendanta Głównego Policji z dnia 1 grudnia 2009 r. została powołana grupa operacyjno-procesowa, w skład której wszedł Wnioskodawca jako funkcjonariusz Policji. W związku z powyższym, rozkazem personalnym, na podstawie art. 36 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, od dnia 1 stycznia 2010 r. Zainteresowany został oddelegowany z urzędu do czasowego pełnienia służby w Zarządzie (?). Ponieważ Wnioskodawca na stałe jest funkcjonariuszem Policji zarówno zamieszkałym w ?A?, jak i pełniącym służbę w siedzibie Komendy Wojewódzkiej Policji w tym mieście, z uwagi na dużą odległość od nowego miejsca służby w ?B?, decyzją Komendanta Głównego Policji, na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 z późn. zm.), art. 96 ust. 5 i art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w związku z par. 10 ust. 1 i 2, oraz par. 14 ust. 1 pkt 2 lit. a) Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych (Dz. U. Nr 105, poz. 884 z późn. zm.) przydzielono Wnioskodawcy kwaterę tymczasową znajdującą się w zasobach Komendy Policji. Poza Zainteresowanym, ta sama kwatera została przydzielona trzem innym policjantom Komendy Głównej Policji na zasadzie współnajemców.

Wnioskodawca otrzymał informację, iż Komenda Główna Policji przekazała kwartalnie trzy pisma do Wydziału Finansów Komendy Wojewódzkiej Policji w ?A?, z poleceniem doliczenia do przychodów Zainteresowanego łącznej kwoty 1 810,43 zł z tytułu poniesienia przez Komendę Główną Policji kosztów na wynajem kwatery tymczasowej, za okres od dnia 22 stycznia 2010 r. do 13 września 2010 r. Kwota ta stanowi 1/4 faktycznych kosztów utrzymania kwatery tymczasowej, gdyż pozostałe 3/4 obciąża pozostałych trzech współnajemców. Wnioskodawca podaje, iż nie jest to cała kwota, gdyż oddelegowanie kończy się 31 grudnia 2010 r. i należności za październik, listopad i grudzień zostaną doliczone w terminie późniejszym. Tym samym koszt wynajmu kwatery tymczasowej przypadający na jednego policjanta jest niższy niż 500 zł miesięcznie.

Wnioskodawca nadmienia, iż nie korzysta z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt utrzymania udostępnionej funkcjonariuszowi w czasie podróży służbowych i oddelegowania kwatery tymczasowej stanowiącej własność innej jednostki Policji, stanowi dla niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, udostępnienie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszom korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W opinii Zainteresowanego, zbiorowe zakwaterowanie to system, w którym jeden lokal udostępniony jest wielu pracownikom/funkcjonariuszom. Tak też ? zdaniem Wnioskodawcy ? jest w prezentowanym przypadku. Na poparcie swojego stanowiska Zainteresowany wskazuje, iż nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że miejsce Jego zamieszkania jest położone poza miejscowością, gdzie znajduje się przedmiotowa kwatera, zaś wartość świadczenia nie przekracza kwoty 500 zł miesięcznie. Przedmiotowa kwatera tymczasowa spełnia wymogi określenia ?kwatera prywatna?, gdyż jest w zasobach Komendy Policji w ?B? i nie jest własnością pracodawcy Zainteresowanego, tj. Komendy Głównej Policji.

Końcowo, Wnioskodawca akcentuje, iż z Komendą Policji w ?B?, która posiada odrębną osobowość prawną, nie łączy Go żaden stosunek służbowy, czy prawny ? poza korzystaniem z przedmiotowej kwatery.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników, z zastrzeżeniem ust. 14, w:

  1. hotelach pracowniczych,
  2. kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania ? do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.


Zgodnie z art. 21 ust. 14 ww. ustawy, powyższe zwolnienie ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4, tj. podwyższonych kosztów uzyskania przychodów stosowanych w jednym, bądź więcej niż jednym zakładzie pracy.

Ustawodawca uzależnił prawo do zwolnienia od rezygnacji podatnika ze stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Powyższa rezygnacja dotyczy zarówno stosowania podwyższonych kosztów uzyskania w trakcie roku, jak i w rozliczeniu rocznym.

Zastosowanie w zeznaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów wymaga od pracownika ujęcia w przychodach podlegających opodatkowaniu wartości świadczenia polegającego na zapewnieniu mu zakwaterowania w hotelu pracowniczym.

Nie każdy rodzaj zakwaterowania korzysta ze zwolnienia. Uprawnienie to obejmuje wyłącznie zakwaterowanie polegające na udostępnieniu miejsca w hotelu robotniczym lub w kwaterze prywatnej wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania.

Użyte we wskazanym przepisie określenie ?kwatera prywatna wynajmowana na cele zbiorowego zakwaterowania? oznacza lokal, który przeznaczony jest do jednoczesnego korzystania w tym samym czasie przez więcej niż jednego pracownika. W odniesieniu zaś do samego pojęcia ?kwatera prywatna?, rozstrzygającym powinno być kryterium tytułu prawnego przysługującego osobie, która dysponuje lokalami przeznaczonymi na zbiorowe zakwaterowanie. Sformułowanie to odnosi się bowiem do lokali, które należą do innych niż pracodawca osób i które wynajmują je dla pracowników danego pracodawcy.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawca został oddelegowany ? w drodze rozkazu personalnego ? do czasowego pełnienia służby poza miejscowością, w której znajduje się Jego zakład pracy. Ponadto, Zainteresowany nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty zakwaterowania w kwaterze prywatnej ? wynajmowanej na cele zbiorowego zakwaterowania ? ponoszone są przez pracodawcę Wnioskodawcy.

Reasumując stwierdzić należy, iż wartość otrzymanego przez Zainteresowanego świadczenia z tytułu zakwaterowania w kwaterze prywatnej stanowi dla Niego źródło przychodu ze stosunku pracy. Jednakże, z uwagi na przepis art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczenie to korzysta ze zwolnienia od opodatkowania ? do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika