Czy sprzedając mieszkanie Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni podaje, iż dnia 6 października 2009 r. w kancelarii notarialnej dokonała wraz z małżonkiem rozdzielności majątkowej. W wyniku tego podziału, Zainteresowanej przypadł lokal mieszkalny o powierzchni 49,56 m², który został nabyty dnia 8 lipca 2004 r. w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

W akcie notarialnym o rozdzielności majątkowej małżonkowie oświadczyli, że udziały są równe.

Ponadto, Zainteresowana wskazuje, iż zbycie przedmiotowego lokalu nie nastąpi w wyniku działalności gospodarczej. Lokal stanowi własność prywatną. Ww. mieszkanie nie stanowiło i nie stanowi składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, jak również Jej męża.

Wartość otrzymanego na wyłączną własność lokalu mieszkalnego, w wyniku podziału majątku małżeńskiego, nie przekracza udziału w majątku wspólnym. Powyższe potwierdza stosowny zapis w umowie o podział majątku wspólnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając mieszkanie Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna zapłacić podatku od sprzedaży. Na potwierdzenie prawidłowości przywołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oz. w Gdańsku z dnia 28 stycznia 1998 r., sygn. I Sa/Gd 208/96 oraz wyrok NSA oz. w Krakowie z dnia 9 kwietnia 1997 r. sygn. I SA/Kr 35/97.

Zainteresowana stoi na stanowisku, iż, nie powinna po sprzedaży przedmiotowego mieszkania płacić podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż byłoby to nadmiernym fiskalizmem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2004 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła do wspólnoty majątkowej małżeńskiej własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie, w 2009 r. małżonkowie zawarli umowę o rozdzielności majątkowej z podziałem majątku małżeńskiego. W związku z powyższym podziałem, Zainteresowana nabyła prawo do przedmiotowego mieszkania na wyłączną własność.

Wskazać należy, iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Stosownie do art. 47 § 1 ww. ustawy, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej (art. 47 § 2 ww. ustawy).

Wskazać należy, iż współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV, Tytułu I, Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

Z analizy wniosku wynika, że wartość otrzymanego przez Zainteresowaną w wyniku podziału majątku małżeńskiego prawa do lokalu mieszkalnego mieści się z udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności. Ponadto, zbycie przedmiotowego mieszkania nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż sprzedaż własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, nabytego w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej w 2004 r. ? nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego wartość otrzymanej przez Zainteresowaną ? w wyniku podziału majątkowego małżeńskiego dokonanego w 2009 r. ? prawa do ww. mieszkania mieści się w udziale, jaki przysługiwał Jej w majątku dorobkowym małżeńskim. Zatem za datę nabycia tego lokalu należy przyjąć rok 2004.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia ww. mieszkania z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Końcowo, należy wskazać, iż powołane w treści wniosku wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.