Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

22.3.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu: 24 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką z o.o., złożył wniosek o udzielenie interpretacji co do stosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% z tytułu wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym na stanowiskach programistów, programistów-konsultantów kierowników, członków zarządu, wykonujących częściowo prace mające charakter pracy twórczej w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

W postanowieniu z dnia 25 kwietnia 2006 r. wydanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego na podstawie wniosku Podatnika z dnia 27 stycznia 2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu oraz sposobu zastosowania prawa podatkowego, stwierdzono, że prawidłowe jest stanowisko Podatnika co do zasadności stosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodów z tytułu prac twórczych wykonywanych przez pracowników Podatnika zatrudnionych na stanowiskach programistów, programistów -konsultantów, kierowników filii i członków zarządu. Podatnik do dnia dzisiejszego kieruje się tym postanowieniem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2011 r. wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na podstawie wniosku Podatnika z dnia 3 czerwca 2011 r. w sprawie zawartych umów z pracownikami oraz tabelarycznych zestawień projektów oprogramowania zawierających informacje o realizowanych projektach, stwierdzono, że prawidłowe jest stanowisko Podatnika w zakresie udokumentowania pod kątem 50% kosztów uzyskania przychodów faktu tworzenia przez pracowników utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim. Podatnik do dnia dzisiejszego kieruje się tym postanowieniem.

Spółka zatrudnia na umowę o pracę pracowników na stanowiskach programistów, programistów-konsultantów, kierowników filii, członków zarządu, wykonujących częściowo prace mające charakter pracy twórczej w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, pracownicy ci w ramach stosunku pracy wykonują także inne obowiązki, które nie mają charakteru pracy twórczej, np.: prace administracyjne, konsultacyjne, konserwacyjne, serwisowe, itp. W umowach o pracę zawieranych przez Podatnika zawarte jest postanowienie, że ?za wykonaną pracę pracownik Podatnika otrzymuje wynagrodzenie miesięczne obejmujące wynagrodzenie zasadnicze oraz wynagrodzenie z tytułu przejścia na Pracodawcę autorskich praw majątkowych w zryczałtowanej wysokości niezależnie od ilości i rodzaju utworów?. Powyższa zasada znajduje swoje odzwierciedlenie w stosownych zarządzeniach obowiązujących u Pracodawcy. W umowach o pracę zawarty jest również zapis o następującej treści: ?Pracodawca nabywa, z chwilą przyjęcia, autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów i na wszystkich polach eksploatacji, stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania przez pracownika obowiązków ze stosunku pracy. Z chwilą przyjęcia utworu Pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono. W razie dokonania przez pracownika wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez pracownika obowiązków ze stosunku pracy, Pracodawcy przysługują prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawo do uzyskania prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawo do uzyskania prawa z rejestracji wzoru przemysłowego?. W przepisach organizacyjnych Podatnika (zarządzeniach) zawarty jest wykaz stanowisk pracy z podziałem wynagrodzeń na grupy pracownicze.

W każdym miesiącu kalendarzowym Wnioskodawca tworzy tabelaryczne zestawienie projektów oprogramowania zawierające informację o realizowanych projektach oraz o pracownikach, którzy je realizują.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego pracownikom na stanowiskach programistów, programistów-konsultantów, kierowników filii, członków zarządu ? zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 roku ? koszty uzyskania przychodu powinny być ustalone w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tytułu przenoszenia na pracodawcę autorskich praw majątkowych?
Czy w świetle powyższego stanu faktycznego oraz interpretacji podatkowej zawarte umowy z pracownikami oraz tabelaryczne zestawienia projektów oprogramowania zawierające informacje o realizowanych projektach i pracownikach, którzy je realizują są wystarczające dla udokumentowania pod kątem 50% kosztów uzyskania przychodów ? zgodnie z dyspozycją art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 roku ? faktu tworzenia przez pracowników utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższego stanu faktycznego oraz interpretacji podatkowej, pracownikom na stanowiskach programistów, programistów-konsultantów, kierowników filii, członków zarządu zgodnie z dyspozycją art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. ? koszty uzyskania przychodu powinny być ustalone w wysokości 50% uzyskanego przychodu z tytułu przenoszenia na pracodawcę autorskich praw majątkowych.

W świetle powyższego stanu faktycznego oraz interpretacji podatkowej, Zainteresowany stoi na stanowisku, że zawarte umowy z pracownikami oraz tabelaryczne zestawienia projektów oprogramowania zawierające informacje o realizowanych projektach i pracownikach, którzy je realizują są wystarczające dla udokumentowania pod katem 50% kosztów uzyskania przychodów ? zgodnie z dyspozycją art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 roku ? faktu tworzenia przez pracowników utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednak jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust.

9 pkt 3 ww. ustawy podatkowej, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód;

Przy tym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na pracodawcę lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej lub innego stosownego dokumentu powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac ? utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, natomiast wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę lub innego dokumentu winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracowników na stanowiskach programistów, programistów-konsultantów, kierowników filii, członków zarządu, wykonujących częściowo prace mające charakter pracy twórczej w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, pracownicy ci w ramach stosunku pracy wykonują także inne obowiązki, które nie mają charakteru pracy twórczej, np.: prace administracyjne, konsultacyjne, konserwacyjne, serwisowe, itp. W umowach o pracę zawieranych przez Podatnika zawarte jest postanowienie, że ?za wykonaną pracę pracownik Podatnika otrzymuje wynagrodzenie miesięczne obejmujące wynagrodzenie zasadnicze oraz wynagrodzenie z tytułu przejścia na Pracodawcę autorskich praw majątkowych w zryczałtowanej wysokości niezależnie od ilości i rodzaju utworów?. Powyższa zasada znajduje swoje odzwierciedlenie w stosownych zarządzeniach obowiązujących u Pracodawcy. W umowach o pracę zawarty jest również zapis o następującej treści: ?Pracodawca nabywa, z chwilą przyjęcia, autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów i na wszystkich polach eksploatacji, stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania przez pracownika obowiązków ze stosunku pracy. Z chwilą przyjęcia utworu Pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono. W razie dokonania przez pracownika wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez pracownika obowiązków ze stosunku pracy, Pracodawcy przysługują prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawo do uzyskania prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawo do uzyskania prawa z rejestracji wzoru przemysłowego?. W przepisach organizacyjnych Podatnika (zarządzeniach) zawarty jest wykaz stanowisk pracy z podziałem wynagrodzeń na grupy pracownicze. W każdym miesiącu kalendarzowym Wnioskodawca tworzy tabelaryczne zestawienie projektów oprogramowania zawierające informację o realizowanych projektach oraz o pracownikach, którzy je realizują.

W tym miejscu należy wskazać, iż konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe zróżnicowanie musi wynikać z umowy o pracę lub innego stosownego dokumntu, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika ? twórcy. Fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien więc wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Zatem, tylko wówczas gdy:

praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
umowa o pracę lub inny dokument przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika,

do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez Wnioskodawcę (pracodawcę) ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie.

Należy wyjaśnić, że obowiązek ten spoczywa na Zainteresowanym (płatniku), bowiem tylko wówczas, gdy pracodawca dopełnia swoich obowiązków nałożonych przez ustawodawcę, istnieje możliwość prawidłowego zastosowania przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, iż do części wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy, stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na rzecz Zainteresowanego praw autorskich twórcy do utworów, pracownikom tym należy zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tejże ustawy.

Dla zastosowania tak określonych kosztów konieczne jest jednak, aby z treści umowy o pracę lub innego dokumentu wynikało, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a przedmiotowa, wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Dokumentem, w którym widnieją stosowne zapisy, nie musi być wyłącznie umowa o pracę, bowiem brak takich zapisów w umowie o pracę nie pozbawi możliwości zastosowania rzeczonych kosztów, o ile fakty takie będą podlegały udowodnieniu innym niż umowa o pracę dokumentem, np. ? jak ma to miejsce w analizowanej sytuacji ? odpowiednim zestawieniem.

W konsekwencji, przyjęty u Wnioskodawcy sposób ewidencji pracy twórczej jego pracowników (w postaci odpowiednich zapisów w umowach o pracę oraz comiesięcznych tabelarycznych zestawień dotyczących projektów oprogramowania) należy uznać za prawidłowy, a co za tym idzie ? wystarczający dla udokumentowania stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże, należy mieć na uwadze, że przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy tut. Organ odniósł się wyłącznie do przedstawionego we wniosku sposobu dokumentowania pracy twórczej pracowników Wnioskodawcy pod kątem stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, nie zaś do konkretnych dokumentów będących w Jego posiadaniu. Wyjaśnić bowiem należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie przeprowadza postępowania dowodowego, a tylko w ramach takiego postępowania można dokonać oceny ww. dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanych przez Zainteresowanego rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.