Zbycie nieruchomości. sygn: ILPB2/415-1177/13-2/WM

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli w 2000 r. w formie współwłasności udział wynoszący 50% prawa do nieruchomości. Przedmiotową nieruchomość stanowiła działka wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym (budowa została zakończona dnia 19 kwietnia 2007 r.).

W 2011 r., wskutek postanowienia sądu, została zniesiona współwłasność ww. nieruchomości bez spłat i dopłat. Wartość nieruchomości należącej do małżonków po zniesieniu współwłasności nie przekroczyła udziału przysługującego wcześniej wyżej wymienionym.

Następnie dnia 18 października 2013 r. małżonkowie zbyli odpłatnie nieruchomość, o której mowa powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne zbycie ww. nieruchomości rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielem w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Zainteresowany zauważa, że w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. za datę nabycia nieruchomości, w analizowanym przypadku przyjmuje się datę nabycia nieruchomości, tj. 2000 r.

Wobec powyższego, w opinii Wnioskodawcy, zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Ponadto, Zainteresowany stanął na stanowisku, że 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową i stałą. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, ww. termin należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto grunt. Data wybudowania budynku nie ma znaczenia.

Reasumując, Zainteresowany wyraził pogląd, w myśl którego odpłatne zbycie ww. nieruchomości nie rodzi po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.v

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy w kontekście ustalenia obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, istotne jest ustalenie momentu nabycia przez Zainteresowanego prawa do przedmiotowej nieruchomości.

Z zaistniałego stanu faktycznego wynika, że w 2000 r. małżonkowie w ramach ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej nabyli wynoszący 50% udział w prawie własności nieruchomości. Następnie w 2011 r. dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości, bez spłat i dopłat, w ten sposób, że wartość przyznanej małżonkom nieruchomości po zniesieniu współwłasności nie przekroczyła przysługującego im wcześniej udziału we współwłasności. Dnia 18 października 2013 r. przedmiotowa nieruchomość została odpłatnie zbyta przez małżonków.

Wskazać należy, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (t.j. z dnia 17 grudnia 2013 r.; Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie zaś z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału, jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

Skoro, jak wskazano powyżej, w wyniku dokonanego w 2011 r. zniesienia współwłasności wartość przyznanej małżonkom nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał im pierwotnie w ramach współwłasności ? nie można mówić o nowym nabyciu. Tym samym, stwierdzić należy, że datą nabycia nieruchomości, sprzedanej dnia 18 października 2013 r., jest 2000 r.

Zgodzić należy się również z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w przypadku zbycia budynku mieszkalnego wybudowanego w 2007 r. na przedmiotowym gruncie ? pięcioletni termin, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od daty nabycia prawa własności gruntu, co w realiach badanej sprawy miało miejsce w 2000 r.

Zauważyć bowiem należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. Ustalenie znaczenia tego pojęcia wymaga zastosowania definicji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym.

Reasumując, stwierdzić należy, że dokonane w 2013 r. odpłatne zbycie gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym ? w części przypadającej na Zainteresowanego ? nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu wskazanego w tym przepisie, który winien być liczony od 2000 r.

W świetle powyższego, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dokumenty dołączone przez Zainteresowanego do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy ? Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wskazać należy, że z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawcę ? jednego ze współwłaścicieli zbytej dnia 18 października 2013 r. nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego ze współwłaścicieli, tj. żony Wnioskodawcy.

Żona Zainteresowanego, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.