Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu: 14 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 2 i 3 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 2 i 3 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. u. Nr 125, poz. 1037) art. 21 ust. 1 pkt 67 otrzymał nowe brzmienie:

67) wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Firma zamierza wypłacić z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ? zgodnie z regulaminem przyznawania tych świadczeń ? świadczenie pieniężne pod nazwą wczasy pod gruszą, dla osób korzystających z urlopu wypoczynkowego w wymiarze 14 dni w wysokości nieprzekraczającej kwoty 380 zł. Nadto z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych udzielane będą również zapomogi, dopłaty do wypoczynku dla dzieci i młodzieży, zapomogi, finansowane są również bilety na cele kulturalne (teatr, kino) oraz rekreacji i sportu (basen, siłownia).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle nowego brzmienia art. 21 ust 1 pkt 67 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłaty z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych świadczeń pieniężnych dla korzystających z urlopu wypoczynkowego ? tzw. ?wczasy pod gruszą? ? do kwoty 380 zł są objęte zwolnieniem wymienionym w tym przepisie...
2. Czy wszystkie świadczenia pieniężne finansowane z zakładowego funduszu świadczeń pieniężnych zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych podlegają zwolnieniu wskazanemu w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez względu czy dotyczą świadczenia rzeczowego, czy nie...
3. Czy pracownik, który otrzymał świadczenie pieniężne (np. wczasy pod gruszą lub pieniądze na artykuły żywnościowe) w wysokości po 380 zł od dwu lub wielu pracodawców korzysta ze zwolnienia od opodatkowania w stosunku do wszystkich wypłaconych przez tych pracodawców kwot, przy założeniu, że każdy pracodawca wypłacił nie więcej niż 380 zł.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 67 objęto wyłącznie świadczenia rzeczowe oraz otrzymane przez podatnika w tym zakresie, tj. w zakresie świadczeń rzeczowych, świadczenia pieniężne sfinansowane w całości z funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych. Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowana przywołuje interpretacje indywidualne wydane w innych sprawach. Wnioskodawczyni podaje, iż w interpretacjach tych wskazano, że skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380zł.

Natomiast, jak podaje dalej Wnioskodawczyni, w innej interpretacji indywidualnej wskazano, że zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
• jest w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni:

• wypłata świadczenia pieniężnego dla korzystających z ?wczasów pod gruszą? nie stanowi świadczenia rzeczowego i nie jest objęta ww. zwolnieniem,
• zwolnieniem objęte są wyłącznie świadczenia rzeczowe oraz wypłacone pieniądze w zamian za te świadczenia,
• zwolnienie nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania innych świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 9, 9a, 26, 38, 78, 92 oraz uzyskania tego świadczenia od wielu pracodawców; kto otrzymał świadczenie pieniężne określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? niezależnie od ilu pracodawców ? korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie ?sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych? oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając, że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). z definicji zawartej w przepisie art. 45 ustawy Kodeks cywilny wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Świadczenie, według znaczenia ze słownika języka polskiego, to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można więc otrzymać lub ponosić.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym. Podkreślić przy tym należy, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy, ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np.: bilety wstępu do kina, teatru, karnety na basen, siłownię, fitness, paczki świąteczne.

Natomiast wypłacone w formie gotówki kwoty dofinansowania do wypoczynku dla pracowników i ich rodzin w ramach wczasów pod gruszą, jak również dla dzieci pracowników przebywających na zimowiskach, obozach, koloniach, są świadczeniami pieniężnymi, które korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, że przedmiotowe kwoty dofinansowań do wypoczynku, wypłacone w gotówce, w całości ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, są świadczeniami pieniężnymi i korzystają z ww. zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej 380 zł w roku podatkowym.

Z powyższego zwolnienia korzystają również świadczenia pieniężne w postaci m. in. refundacji wczasów, kolonii, obozów, wycieczek, wypoczynku w dni wolne od pracy, których koszty ponoszą pracownicy, a następnie ? zgodnie z zasadami zawartymi w treści regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązującego w danym zakładzie pracy ? są refundowane przez ten zakład pracy. Przy czym koniecznym jest podkreślenie, że aby zwolnienie mogło mieć zastosowanie, to musi być spełniony m. in. warunek dotyczący finansowania działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Ponadto, stwierdzić należy, iż wskazany limit 380 zł dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych z funduszy socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu zakładach pracy dana osoba jest zatrudniona i od ilu pracodawców otrzymuje świadczenia z ww. środków. Pracownik powinien sam kontrolować wysokość otrzymanych świadczeń i opodatkować je w zeznaniu podatkowym. Nie ma bowiem przepisu, który zobowiązywałby pracownika do złożenia odpowiedniego oświadczenia w tym zakresie u każdego pracodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowaną indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.