Czy istnieje obowiązek opodatkowania 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych tych pożyczek, pomimo, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki E.P. Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2007r. (data wpływu 11.09.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność poligraficzną. Spółka zgłosiła również do KRS-u prowadzenie działalności sklasyfikowanej wg PKD pod numerem 65.21 i 65.23. Nie dokonano jednak zgłoszenia działalności pod nr 65.22. Kilka razy w roku Spółka udziela pracownikom z własnych środków obrotowych oprocentowanych pożyczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek opodatkowania 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych tych pożyczek, pomimo, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 09.09.2000r. (tj. Dz. U. z 2007r. Nr 68 poz. 450) udzielane przez Wnioskodawcę pożyczki nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a otrzymane odsetki od tych pożyczek podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, są zwolnione z tego podatku na podstawie art. 43 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tj. Dz. U. z 2007r., Nr 68 poz. 450 ) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki.

Równocześnie na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona, z wyjątkiem:

• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem są nieruchomości lub ich części albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
• umowy spółki i jej zmiany,
• umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, udzielenie odpłatnych pożyczek wypełnia dyspozycję przepisu art. 5 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 ze zm.) i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na ogólnych zasadach.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zwolnieniu od tego podatku podlegają usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, w którym pod poz. nr 3 wymieniono usługi w zakresie pośrednictwa finansowego ? a zatem również udzielanie pożyczek.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż udzielenie pożyczki pracownikom przez Wnioskodawcę jest kwalifikowane jako usługa finansowa podlegająca regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku, a zatem zgodnie z art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.