Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2012 r. (data wpływu: 20 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu: 20 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 1, § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 czerwca 2012 r., nr ILPB2/415-308/12-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 12 czerwca 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 15 czerwca 2012 r.), zaś w dniu 20 czerwca 2012 r. (data nadania: 19 czerwca 2012 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni przejęła po rodzicach zabudowania mieszkalne i gospodarcze. W budynku tym mieszka od powojennych lat wuj Zainteresowanej wraz z małżonką. Zajmują oni i użytkują jeden pokój wraz z kuchnią, pomieszczenie piwniczne, strychowe oraz gospodarcze w postaci dwóch szop i garażu, a nadto użytkują ogródek działkowy o powierzchni 2,5 ara.

Zgodnie z protokołem umowy, wuj Wnioskodawczyni płaci Zainteresowanej kwotę 500 zł. Otrzymaną kwotę Wnioskodawczyni przeznacza na wspólne:

• ubezpieczenie budynku, w którym wspólnie mieszkają,
• okresowe przeglądy kominiarskie, opłaty za używanie gruntu (podatek),
• bieżące naprawy i konserwację dachu, elewacji i ocieplenia budynku, w tym drzwi i okien,
• utrzymanie w drożności przepustów i kanalizacji.
  
  

W związku z powyższym, wezwano Wnioskodawczynię m.in. do uzupełnienia opisanego we wniosku stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie:

1. Statusu cywilnoprawnego przedmiotowej umowy (np. czy jest to umowa najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, inna umowa o podobnym charakterze).
2. Czy zgodnie z przedmiotową umową, opisane we wniosku wydatki (opłaty) winny być ponoszone przez Wnioskodawczynię, czy przez opisanego we wniosku wuja z małżonką.
3. Czy przedmiotowa umowa została zawarta przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.)
4. Wybranej przez Wnioskodawczynię formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przedmiotowej kwoty (np. zasady ogólne, podatek liniowy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych).
   
   

Uzupełniając wniosek, Zainteresowana wskazała, co następuje.

Na podstawie ugody (z czego wynika, iż nie została zawarta żadna z przykładowo wymienionych w wezwaniu umów) złożonej przed sądem rejonowym w dniu 20 maja 2008 r., wuj Wnioskodawczyni i Jego małżonka mają prawo w zajmowanym lokalu zamieszkiwać do śmierci każdego z nich.

W umowie ugody wuj Wnioskodawczyni i Jego małżonka zobowiązali się do płacenia kwoty 500 (pięćset) złotych rocznie tytułem wyrównania przez Zainteresowaną ponoszonych wydatków na podatek gruntowy, ubezpieczenie mieszkania i gruntów, a także za usługi kominiarskie.

W przedmiotowej sprawie ugoda nie była zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Żadna forma opodatkowania nie jest stosowana i nie jest zgłoszona do miejscowego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od tej kwoty 500 złotych dochodu rocznego ma płacić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota 500 złotych, jaką otrzymuje, jest w całości przeznaczona na prawidłowe funkcjonowanie budynków i zagrody, a Ona sama nie posiada żadnego dochodu, więc nie powinna płacić podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), źródłami przychodów są: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami ? w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy ? z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z tytułów określonych w ww. art. 10 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy podatkowej, a więc tytułów niestanowiących pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, w myśl art. 693 § 1 tejże ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wskazała Zainteresowana w analizowanym wniosku, przejęła Ona po rodzicach zabudowania mieszkalne i gospodarcze. W budynku tym mieszka od powojennych lat wuj Zainteresowanej wraz z małżonką. Na podstawie ugody złożonej przed sądem rejonowym w dniu 20 maja 2008 r., wuj Wnioskodawczyni i Jego małżonka mają prawo w zajmowanym lokalu zamieszkiwać do śmierci każdego z nich.

Uzupełniając opisany we wniosku stan faktyczny, Zainteresowana doprecyzowała natomiast, iż w umowie ugody wuj Wnioskodawczyni i Jego małżonka zobowiązali się do płacenia kwoty 500 (pięćset) złotych rocznie, jednakże ? co ma istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ? tytułem wyrównania przez Zainteresowaną ponoszonych wydatków.

Z doprecyzowania przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika zatem, iż przedmiotowa ugoda, pomimo, iż nosi cechy zbliżone do umowy najmu, przez pryzmat, której mogłoby być rozpatrywane opodatkowanie rzeczonej kwoty podatkiem dochodowym, to nie zawiera jednak elementu odpłatności. Wskazana bowiem kwota ? co wynika z tegoż doprecyzowania ? nie stanowi w istocie czynszu za używanie nieruchomości należącej do Zainteresowanej, tylko stanowi zwrot ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków związanych z zamieszkiwaniem w tejże nieruchomości przez Jej wuja z małżonką ? czyli wydatków ponoszonych niejako na ich rzecz ? który jest obojętny z punktu widzenia obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do osiągnięcia przez Zainteresowaną przychodu podatkowego, gdyż nie dochodzi po Jej stronie do przysporzenia majątkowego.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie po stronie Wnioskodawczyni nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Zainteresowanej nie ciąży z rzeczonego tytułu obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź też zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.