Odliczenie od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne.

Odliczenie od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2012 r. (data wpływu 20 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r. (data wpływu 13 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. nr ILPB2/415-318/12 -2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 2 kwietnia 2012 r., skutecznie doręczono dnia 5 kwietnia 2012 r., zaś w dniu 13 kwietnia 2012 r. (data nadania 10 kwietnia 2012 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni obecnie jest na rencie i z tego tytułu osiąga dochody. W 2011 r. Zainteresowana dokonała zamknięcia i wypłaty środków z Pracowniczego Programu Emerytalnego, gdzie były pracodawca Wnioskodawczyni gromadził/wpłacał środki na Jej osobiste konto. Od tych środków Wnioskodawczyni sama opłacała podatek dochodowy. Ponieważ wypłata nastąpiła przed obowiązującym terminem (osiągnięciem odpowiedniego wieku) płatnik X umniejszył Wnioskodawczyni wypłatę o składki na ubezpieczenie społeczne i przekazał je do oddziału ZUS. Zainteresowana posiada stosowne potwierdzenie, iż składki na ubezpieczenie społeczne zostały potrącone i przekazane na konto ZUS z Funduszu IKE, który zlikwidowała w 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do odliczenia składek od dochodu osiągniętego w 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona prawo do odliczenia składek, każdy pracownik w danym roku podatkowym umniejsza dochód o zapłacone/potrącone składki na ubezpieczenie społeczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o indywidualnych kontach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1205 ze zm.), w przypadku gdy na IKE oszczędzającego przyjęto wypłatę transferową z programu emerytalnego, instytucja finansowa przed dokonaniem zwrotu, w ciągu 7 dni, licząc od dnia złożenia przez oszczędzającego wypowiedzenia, przekazuje na rachunek bankowy wskazany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości 30 % sumy składek podstawowych wpłaconych do programu emerytalnego.

Jak stanowi art. 37 ust. 5 ww. ustawy, informacja o kwocie, o której mowa w ust. 3, ewidencjonowana jest na koncie ubezpieczonego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, ze zm.), jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym kwota ta została przekazana do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), na koncie ubezpieczonego ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, z wyłączeniem składek podlegających odprowadzeniu do otwartego funduszu emerytalnego i zaewidencjonowaniu na subkoncie, o którym mowa w art. 40a:

  1. należnych - w przypadku ubezpieczonych niebędących płatnikami składek,
  2. wpłaconych - w przypadku ubezpieczonych będących płatnikami składek oraz osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wysokości składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe wyrażone są w formie stopy procentowej, jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych.

Przepis art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że stopy procentowe składek wynoszą:

  1. 19,52% podstawy wymiaru ? na ubezpieczenie emerytalne, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4;
  2. 6,00% podstawy wymiaru ? na ubezpieczenie rentowe;
  3. 2,45% podstawy wymiaru ? na ubezpieczenie chorobowe;
  4. od 0,40% do 8,12% podstawy wymiaru ? na ubezpieczenie wypadkowe.

Stosownie do art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy, składki na ubezpieczenie emerytalne:

  1. pracowników,
  2. osób wykonujących pracę nakładczą,
  3. członków spółdzielni,
  4. zleceniobiorców,
  5. posłów i senatorów,
  6. stypendystów sportowych
  7. pobierających stypendium słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej,
  8. osób wykonujących odpłatnie pracę, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,
  9. osób współpracujących ze zleceniobiorcami,
  10. funkcjonariuszy Służby Celnej,
  11. osób odbywających służbę zastępczą

   - finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

Natomiast, jak wskazuje zapis art. 16 ust. 4 ww. ustawy, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe:

  1. osób prowadzących pozarolniczą działalność,
  2. osób, o których mowa w art. 7 i 10,

   - finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 161 poz. 1106 ze zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwanych dalej "składkami", stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887), zwanej dalej "ustawą", oraz § 2.

Jak wynika z przepisu art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, użyte w ustawie określenie przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy.

Stosownie do przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 18a stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12.

Natomiast w myśl art. 18 ust. 8 ww. ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 (tj. osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz osobami z nimi współpracującymi) stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60 % prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 na dany rok kalendarzowy. Składka w nowej wysokości obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku.

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) możliwość odliczania składek na ubezpieczenie społeczne reguluje art. 26 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z powyższym przepisem, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

  1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
  2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

   - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Podatek dochodowy od osób fizycznych jest ? zgodnie ze swoją nazwą ? podatkiem o charakterze dochodowym. Obciąża on zatem dochód osoby fizycznej.


Suma dochodów podlegających opodatkowaniu poza dochodami (przychodami) opodatkowanymi w sposób zryczałtowany ? jest bazą do ustalenia wysokości podstawy obliczenia podatku. Baza ta podlega jeszcze obniżeniu o kwoty odliczane przez podatnika od dochodu w ramach przysługujących mu ulg podatkowych.

Ustawodawca pozwala na pomniejszenie podstawy opodatkowania o faktycznie poniesione przez podatnika wydatki związane ze sfinansowaniem składek emerytalno-rentowych. Odliczeniu podlegają zarówno składki emerytalno-rentowe zapłacone bezpośrednio przez podatnika, jak i składki, które zostały potrącone przez płatnika składek od dochodu podatnika.

Odliczenie od podatku dotyczy składek określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) dotyczy osób, które bezpośrednio finansują własne składki na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe. Są to przede wszystkim osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą oraz osoby objęte dobrowolnymi ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi (np. w związku z utratą pracy). Przepis art. 16 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi bowiem, że osoby te finansują w całości, z własnych środków, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

Natomiast przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) dotyczy odliczenia od podatku składek, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych przez płatnika ze środków podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny oraz przedstawione umocowania prawne należy stwierdzić, że przekazana kwota zaewidencjonowana na koncie ubezpieczonego, jako składka na ubezpieczenie emerytalne należna za miesiąc, w którym została wpłacona nie stanowi składki o której mowa w ww. art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowa wpłata stanowiąca 30% składek podstawowych wpłacanych do programu emerytalnego jest kwotą uzyskaną z tytułu zapłaconych i zgromadzonych przez podatnika składek na ubezpieczenie emerytalne wpłaconych na IKE, ale przekazaną przez instytucję finansową, tym samym ww. przepis nie ma do niej zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika