Opodatkowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 10 lipca 2008 r. nr ILPB2/415-323/08-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego oraz wskazanie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 lipca 2008 r., a w dniu 16 lipca 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 lipca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 12 stycznia 1999 r. Wnioskodawca wraz małżonką otrzymał w drodze darowizny od swojego ojca udział #189; części w lokalu mieszkalnym. Pozostałą część nieruchomości po śmierci ojca odziedziczył brat Zainteresowanego. Dnia 21 września 2007 r. w formie aktu notarialnego została zawarta umowa zniesienia współwłasności ww. lokalu zgodnie, z którą powstały dwa samodzielne lokale mieszkalne. Wnioskodawca wskazuje, że zarówno przed jak i po podziale całego mieszkania jego udział w częściach wspólnych nieruchomości nie uległ zmianie i wynosił 19,20%. Natomiast w wyniku dokonanej czynności Zainteresowany otrzymał lokal mieszkalny z udziałem wynoszącym 9,50% a Jego brat 9,70%. Powyższa różnica wynikła z braku fizycznych możliwości przy podziale mieszkania i została wyceniona przez strony na kwotę 200 zł. W dniu 21 marca 2008 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży swojej nieruchomości, w której mieszkał i był zameldowany od 2003 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w wyniku zniesienia współwłasności i wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali mieszkalnych, Wnioskodawca stał się nabywcą...

Czy Zainteresowany jest zobowiązany do zapłaty 19% podatku od wzrostu wartości...

Zdaniem Wnioskodawcy, na tle przedstawionego stanu faktycznego nie można nazwać Go nabywcą nieruchomości, gdyż była ona Jego własnością od 9 lat, natomiast zniesienie współwłasności było stricte fizycznym podziałem.

Ustosunkowując się do drugiego z pytań, Zainteresowany twierdzi, że swoją część lokalu nabył w drodze darowizny w 1999 r. a wyniku zniesienia współwłasności nie osiągnął żadnego dochodu ponieważ nie zwiększył się Jego udział w przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

W związku z powyższym przychody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Istotna dla rozpatrywanej sprawy jest kwestia, od kiedy należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zatem ustalić moment nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwana dalej k.c., własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Stosownie do treści art. 196 § 1 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Na podstawie art. 210 zd. 1 k.c. każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo żądania zniesienia współwłasności. Co do zasady zgodnie z art. 211 k.c. zniesienie współwłasności może nastąpić m.in. przez podział rzeczy wspólnej.

Za datę nabycia nieruchomości, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która przypadła danej osobie w wyniku podziału rzeczy wspólnej, należy przyjąć datę jej nabycia na współwłasność, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku jej podziału mieści się w udziale, jaki danej osobie przysługiwał w majątku wspólnym.

Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę nieruchomości przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza Jego udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano jego podziału.

Z analizy wniosku wynika, iż w dniu 12 stycznia 1999 r. Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną w drodze umowy darowizny udział #189; części w lokalu mieszkalnym. Natomiast pozostałą część tego lokalu nabył brat Zainteresowanego w drodze spadku po ich ojcu. W dniu 21 września 2007 r. w formie aktu notarialnego właściciele dokonali zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości, w następstwie którego każdy z Nich stał się właścicielem samodzielnego lokalu mieszkalnego. Otrzymane przez Wnioskodawcę w drodze zniesienia współwłasności mieszkanie nie odpowiadało Jego udziałowi we współwłasności stąd otrzymał On spłatę w wysokości 200 zł.

Z powyższego wynika, że wartość mieszkania otrzymanego przez Wnioskodawcę, w wyniku podziału rzeczy wspólnej, nie przekracza udziału jaki Mu przysługiwał w majątku wspólnym. Należy zatem stwierdzić, iż w 2007 roku nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wartość otrzymanej nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał Zainteresowanemu w wyniku nabycia darowizny.

Biorąc powyższe pod uwagę za datę nabycia nieruchomości przyjmuje się datę nabycia w drodze darowizny, tj. 21 stycznia 1999 r. W związku, z tym bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 1999 roku.

Reasumując, w związku z tym, iż sprzedaż ww. nieruchomości nastąpiła w dniu 21 marca 2008 r. tj. po upływie pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki pochodzące ze sprzedaży nieruchomości nie będą stanowiły przychodu w rozumieniu ww. ustawy.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), został złożony przez jednego ze współwłaścicieli mieszkania zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich tj. żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.