Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 czerwca 2012 r., nr ILPB2/415-341/12-2/ES, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 19 czerwca 2012 r., skutecznie doręczono w dniu 22 czerwca 2012 r., natomiast w dniu 27 czerwca 2012 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Syn Wnioskodawcy ma zdiagnozowany Zespół A. Jest to zaburzenie ze spektrum autyzmu. Choroba odznacza się wieloma zaburzeniami, m.in. trudnościami w funkcjonowaniu społeczno-emocjonalnym, problemami z komunikacją i występowaniu obsesyjnych zainteresowań. Występują również zaburzenia neurologiczne i nadwrażliwość sensoryczna na bodźce zewnętrzne m.in. światło, zapachy, dźwięki, problemy z odżywianiem, spaniem itp.

Syn ma orzeczoną niepełnosprawność na podstawie decyzji Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia .. czerwca 2010 r.

Chłopiec nie może uczęszczać do szkoły z uwagi na swoją nadwrażliwość sensoryczną, ma ponadprzeciętny iloraz inteligencji, ale naukę szkolną może realizować jedynie w formie indywidualnego nauczania w domu. W swoim pokoju ma już zainstalowaną klimatyzację, zaciemnione i wyciszone okno, specjalne łóżko oraz naturalne meble, co pozwala choć częściowo zapewnić dziecku lepsze warunki bytowania i zminimalizować cierpienia związane z chorobą.

W miarę możliwości, aby zapewnić dziecku warunki do rehabilitacji oraz ułatwić życie w domu, w 2011 r. zakupione zostały kolejne urządzenia, sprzęt i literatura, umożliwiające rozwój intelektualny dziecka i pomagające przygotować do wykonywania samodzielnie czynności życiowych przez syna w przyszłości. Także lekarz psychiatra prowadzący syna potwierdza w wydanym zaświadczeniu, że dokonane zakupy sprzętu i literatury wspierają rehabilitację i stymulują rozwój syna.

W związku ze zbliżającym się terminem rozliczeń podatkowych Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Skarbowego z pytaniem, czy może poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne odliczyć od dochodu. Uzyskał jedynie informację, że nie może odliczyć wydatków na sprzęt gospodarstwa domowego, który również został zakupiony dla potrzeb syna, a zakaz wynika bezpośrednio z ustawy. Na pytanie czy Zainteresowany może odliczyć koszty pozostałego sprzętu, nie otrzymał jednoznacznej odpowiedzi, a doradzono Mu by wystąpił o indywidualną interpretację w tej sprawie a ewentualne odliczenia uwzględni w korekcie do zeznania podatkowego.

Zainteresowany wnioskuje o wydanie takiej interpretacji w możliwie szybkim terminie, bowiem uzyskany zwrot będzie przeznaczony na dalszą rehabilitację syna, przygotowującą go do samodzielnej egzystencji w dorosłym życiu.

W uzupełnieniu do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił co następuje.

1. Syn Zainteresowanego w 2011 r. nie osiągnął dochodu, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekraczającego kwotę 9 120 zł;
2. Wydatki wymienione we wniosku o interpretację, poniesione przez Niego w 2011 r. dla potrzeb niepełnosprawnego syna nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych ani ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponadto Wnioskodawca nadmienił, że poniesione przez Niego wydatki z tytułu zakupu urządzeń i literatury nie zostały Mu zwrócone w jakiejkolwiek formie. Zakup ich sfinansował w całości z własnych dochodów;
3. Syn nie prowadził w 2011 r. działalności gospodarczej ani nie był udziałowcem żadnego podmiotu gospodarczego. W związku z tym wydatki z tytułu zakupu urządzeń i literatury wymienione we wniosku, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów a także nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. W związku z powyższym poniesione wydatki nie zostały Mu zwrócone w jakiejkolwiek formie.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu wydatki poniesione w 2011 r. na zakup nw. urządzeń i literatury dla potrzeb niepełnosprawnego syna, jako wydatki na cele rehabilitacyjne:

1. Oczyszczacz powietrza z jonizatorem;
2. Nawilżacz powietrza;
3. Karta dźwiękowa zewnętrzna do komputera;
4. Zasilacz do komputera przenośnego;
5. Specjalistyczny komputer stacjonarny z części, do programów specjalistycznych;
6. Oprogramowanie do komputera;
7. Literatura do nauki j. angielskiego z CD?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy art. 26 ust. 7a pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają Mu prawo do odliczenia poniesionych wydatków na zakup ww. urządzeń i literatury. Urządzenia te i przedmioty są niezbędne i bardzo pomocne synowi dla jego rozwoju intelektualnego oraz poprawy stanu zdrowia i mają bezpośredni związek z jego niepełnosprawnością i zaburzeniami rozwojowymi.

Dodał On, że przedstawione zakupy to tylko niewielka część innych wydatków, aby zapewnić dziecku prawidłowy rozwój intelektualny oraz zminimalizować uciążliwości sensoryczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się m.in. wydatki poniesione na:

• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (pkt 3),
• zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (pkt 4).
  
  

Wydatki, o których mowa powyżej, zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą z jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę
   szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na
   podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9 120 zł.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz.721 ze zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytych przedmiotów a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupy poczynione tytułem niezbędności w rehabilitacji muszą być wykorzystywane (używane) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dany przedmiot jest niezbędny w rehabilitacji oraz będzie ułatwiał wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić, np. w wydanym zaświadczeniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany ma na utrzymaniu niepełnosprawnego syna, który w 2011 r. nie osiągnął dochodu, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekraczającego kwotę 9 120 zł. Wnioskodawca poniósł w 2011 r. na zakup: oczyszczacza powietrza z jonizatorem, nawilżacza powietrza, karty dźwiękowej zewnętrznej NuForce do komputera, zasilacza do komputera przenośnego, specjalistycznego komputera stacjonarnego z części, do programów specjalistycznych, oprogramowania do komputera (Windows 7), literatury do nauki j. angielskiego z CD. Wydatki na ww. przedmioty lekarz specjalista uznał za niezbędne, ponieważ wspierają rehabilitację i stymulują rozwój syna, co potwierdzone jest stosownym zaświadczeniem.

Można zatem więc stwierdzić, że powyższe noszą znamiona rzeczy, które są wykorzystywane stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na wskazane we wniosku przedmioty w ramach ulgi rehabilitacyjnej, w rozumieniu art. 26 ust. 7a pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem uznane one przez lekarza specjalistę jako niezbędne w rehabilitacji i stymulujące rozwój syna są wykorzystywane stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył trzy dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.