Wyłączenie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do przychodu uzyskanego (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu sprzedaży pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na mocy umowy darowizny z dnia 07 października 2007 r., Wnioskodawczyni otrzymała od Swojego ojca samochód osobowy marki Seat Cordoba. Wartość przedmiotu darowizny została ustalona na 15 000 PLN. Następnie, w dniu 14 listopada 2007 r. powyższy pojazd Zainteresowana sprzedała za kwotę 15 000 zł firmie X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży pojazdu otrzymanego w drodze darowizny...

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do przychodów objętych ustawą o podatku od spadków i darowizn. W ocenie Zainteresowanej, przychód uzyskany z tytułu darowizny samochodu osobowego został zamieniony, poprzez sprzedaż, na przychód takiej samej wartości w postaci innego towaru, jakim jest pieniądz. W związku z tym Wnioskodawczyni uważa, że nie może być zastosowany w tym przypadku przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym nie powinna Ona zapłacić podatku.

W ocenie Zainteresowanej, za takim stanowiskiem, oprócz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przemawia także fakt, iż wskutek umowy darowizny weszła Ona w prawo własności pojazdu poprzedniego właściciela (ojca), który prawo to wykonywał przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Wnioskodawczyni uważa także, iż przedmiot darowizny, pomimo jego sprzedaży, jest nadal przychodem z tytułu darowizny i podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn, bo taki cel ma art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inna interpretacja stanu prawnego i faktycznego, według Zainteresowanej, prowadziłaby do tego, iż jeden przychód opodatkowany byłby podwójnie, co nie może mieć miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przepisów w niej zawartych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten należy interpretować w ten sposób, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie podlegają przychody wynikające w sposób bezpośredni ze zdarzeń powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. nr 142, poz. 1514 ze zm.), jednym z ww. zdarzeń jest nabycie własności rzeczy znajdujących się w kraju i praw majątkowych wykonywanych w kraju, w drodze spadku lub darowizny, przez osoby fizyczne.

Należy stwierdzić, że przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma na celu wyłączenie z opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodów, które podlegają podatkowi od spadków i darowizn. W przepisie tym ustawodawca wyraził wolę jednokrotnego opodatkowania tych przychodów podatkiem od spadków i darowizn. W przypadku braku tego przepisu przychody podlegające opodatkowaniu powyższym podatkiem podlegałyby również opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Do wyłączenia przychodów z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia lub darowizny. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca lub obdarowany w związku z tym majątkiem w okresie późniejszym uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym np. sprzedaje darowane mu składniki majątkowe.

W sytuacji tego rodzaju, przychody uzyskane przez podatnika podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli zdarzenie powodujące ich powstanie wymienione jest w katalogu źródeł przychodów zawartym w art. 10 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie rzeczy (innych niż wymienione w lit. a)-c) powyższego przepisu), jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowana sprzedała stanowiący przedmiot darowizny pojazd, przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie. W związku z tym, mając na uwadze ww. przepisy, należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu sprzedaży otrzymanego w darowiźnie pojazdu, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Dochód uzyskany z odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej.

Uzyskany z ww. tytułu dochód należy wykazać w wierszu ?Inne źródła? w zeznaniu rocznym (PIT-36) składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym dokonano zbycia rzeczy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.