Czy bank jako płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń (...)

29.6.2010

Czy bank jako płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rentowych przekazywanych z niemieckiej ubezpieczalni rentowej i niemieckiego zakładu ubezpieczeń społecznych, gdy osoba uprawniona do tych świadczeń na stale mieszka w Polsce?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2010 r. (data wpływu 15 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych jest:

prawidłowe ? w części dotyczącej opodatkowania renty otrzymywanej z x,

nieprawidłowe ? w części dotyczącej opodatkowania renty otrzymywanej z x.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 czerwca 2010 r. nr ILPB2/415-431/10-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Pouczono również Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 czerwca 2010 r. (skutecznie doręczono dnia 11 czerwca 2010 r.), zaś w dniu 15 czerwca 2010 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ? 12 czerwca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje rentę x.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż był zatrudniony w teatrze państwowym na stanowisku kierownik pracowni kostiumów.

Pracownicy teatrów państwowych są objęci obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym dla ?ludzi teatru? x, która jest odpowiednikiem emerytury z systemu powszechnego ubezpieczenia socjalnego państwa niemieckiego x. Dlatego Wnioskodawca jest uprawniony do pobierania obu świadczeń emerytalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bank jako płatnik bezprawnie pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rentowych przekazywanych z Niemieckiej Ubezpieczalni rentowej i Niemieckiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zainteresowany uważa, że od Niego jako osoby uprawnionej do tych obowiązkowych świadczeń rentowych na stałe mieszkającej w Polsce bank nie powinien pobierać żadnych zaliczek z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe ? w części dotyczącej opodatkowania renty otrzymywanej z x,

nieprawidłowe ? w części dotyczącej opodatkowania renty otrzymywanej z x.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż emerytura otrzymywana z Niemiec, wypłacana osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy, stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,
ustawowe ubezpieczenie emerytalne,
ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,
ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz
ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

Zatem renta wypłacana Zainteresowanemu z x jest świadczeniem z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, natomiast renta otrzymywana przez Wnioskodawcę z x nie jest rentą z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego. Zainteresowany wskazał bowiem, iż renta wypłacana przez x jest odpowiednikiem emerytury z systemu powszechnego ubezpieczenia socjalnego państwa niemieckiego x.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż renta wypłacana Wnioskodawcy z x jako świadczenie z niemieckiego ustawowego ubezpieczenia socjalnego, zgodnie z powołanym art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast otrzymywana przez Zainteresowanego renta z x nie jest wypłacana z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech. Wobec tego ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 1 ww. umowy zawartej miedzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, czyli świadczenie otrzymywane z Niemiec podlega opodatkowaniu w Polsce.

W związku z tym, polski bank (płatnik) postępuje prawidłowo pobierając - zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - od tych należności pieniężnych zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.