Czy w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 17 lipca 2009 r. (Dz. (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako pracodawca tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (zwany dalej ZFŚS). W oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r., Nr 70, poz. 335 z późn. zmianami) został stworzony Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wprowadzony w życie na podstawie zarządzenia.

Regulamin ZFŚS ustała zasady przyznawania środków z Funduszu Socjalnego na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określonej w tymże Regulaminie oraz warunki korzystania ze świadczeń przez osoby uprawnione.

Zgodnie z Regulaminem ZFŚS, środki funduszu przeznacza się na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu a w szczególności na:

1. dofinansowanie różnych form wypoczynku a w szczególności wypoczynku dzieci i młodzieży oraz dofinansowanie do urlopów pracowniczych, tzw. wczasy pod gruszą,
2. udzielenie pomocy materialnej,
3. działalność kulturalno-oświatową i sportowo-rekreacyjną,
4. udzielenie pożyczek na cele mieszkaniowe,
5. świadczenia rzeczowe w postaci paczek świątecznych oraz bonów towarowych,
6. inne rodzaje działalności socjalnej.

Zgodnie z Regulaminem ZFŚS, do korzystania z funduszu są uprawnieni:

1. pracownicy Wnioskodawcy,
2. emeryci i renciści, byli pracownicy Zainteresowanego,
3. X, którzy przeszli w stan spoczynku.
4. członkowie rodzin osób wymienionych w pkt 1-3.

Świadczenia, w tym dofinansowanie do urlopów pracowników (tzw. wczasy pod gruszą) przyznawane są biorąc pod uwagę sytuację rodzinną, życiową i materialną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 17 lipca 2009 roku (Dz. U. z 2009 r., Nr 125, poz.1037), dofinansowanie do wypoczynku pracowników (tzw. wczasy pod gruszą), jako świadczenie finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych do 380 zł rocznie...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych wypłata z ZFŚS w formie dofinansowania do wypoczynku ma formę pomocy materialnej kierowanej do pracowników, którzy samodzielnie nie byliby w stanie sfinansować sobie wypoczynku.

W Regulaminie ZFŚS zastosowano kryteria socjalne i w zależności od tegoż kryterium został zróżnicowany poziom przyznawanego dofinansowania.

Przyznawane i wypłacane z ZFŚS przez Zainteresowanego, dofinansowanie do urlopu pracowników (wczasy pod gruszą) uzależnione jest od sytuacji materialnej, rodzinnej i życiowej pracownika.

Zwolnienie podatkowe w kwocie 380 zł odnosi się łącznie do świadczeń pieniężnych i rzeczowych wypłacanych w ZFŚS, tak więc w rzeczywistości może się okazać, że dofinansowanie do wypoczynku nie mieści się w limicie zwolnienia podatkowego i podlega opodatkowaniu w całości lub w części.

Zwolnieniem jest objęta wartość otrzymanego świadczenia, nieprzekraczająca w roku podatkowym kwoty 380 zł. Zainteresowany kwotę faktycznie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych wyliczał i wylicza w 2010 roku z uwzględnieniem nowelizacji, a zatem bez wliczenia do podstawy opodatkowania, kwot wypłaconych pracownikowi w roku 2009 do wysokości 380 zł. Zatem limit zwolnienia z podatku w wysokości 380 zł dla świadczeń z funduszu socjalnego jest stosowany łącznie dla świadczeń pieniężnych i rzeczowych (w tym również dofinansowanie do wypoczynku pracowników, czyli wsparcie gotówkowe).

Zatem Wnioskodawca stwierdza, że z literalnego brzmienia nowej treści art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, limit 380 zł odnosi się do wszystkich świadczeń łącznie rzeczowych (z wyjątkiem bonów talonów i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary bądź usługi ), jak i pieniężnych wypłacanych z ZFŚS.

Jeżeli pracownik w roku podatkowym (2010 r.) nie otrzymał żadnych kwot (środków pieniężnych ze środków ZFŚS lub funduszu związków zawodowych wydatkowanych na cele działalności socjalnej, wówczas limit 380 zł będzie mógł wykorzystać w całości na zwolnienia dotyczące środków rzeczowych i odwrotnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku służbowego zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku służbowym z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku służbowego zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r. ? zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Podkreślić należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania ? przy warunkach przewidzianych ustawą ? również wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

• wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi w danym roku podatkowym podlega sumowaniu. W sytuacji jednak gdy wystąpi nadwyżka powyżej kwoty 380 zł, wówczas różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu i odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Ponadto należy dodać, iż zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej ? rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w oparciu o przepisy art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych stworzył Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, który został wprowadzony w życie na podstawie zarządzenia.

Regulamin ZFŚS ustala zasady przyznawania środków z Funduszu Socjalnego na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określonej w tymże Regulaminie oraz warunki korzystania ze świadczeń przez osoby uprawnione.

Świadczenia, w tym dofinansowanie do urlopów pracowników (tzw. wczasy pod gruszą) przyznawane są biorąc pod uwagę sytuację rodzinną, życiową i materialną.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów należy stwierdzić, że wypłacone z ZFŚS kwoty do wysokości 380 zł jako dofinansowanie do wypoczynku dla pracowników w ramach wczasów pod gruszą są świadczeniami pieniężnymi, które korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.