Czy w 2008 r. Wnioskodawca może tylko skorzystać z ulgi wprowadzonej ustawą abolicyjną, o której (...)

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ?ulgi abolicyjnej?.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 lipca 2010 r. nr ILPB2/415-594/10-2/WS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 12 lipca 2010 r. (skutecznie doręczono dnia 14 lipca 2010 r.), zaś w dniu 19 lipca 2010 r. Zainteresowany uzupełnił ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego ? 16 lipca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podaje, iż w okresie od 18 lutego 2008 r. do 26 lipca 2008 r. pracował w Danii. Ze stosunku pracy w Danii osiągnął dochód w kwocie 52 072,82 zł oraz zapłacił w Danii podatek w kwocie 15 242,16 zł. Dodatkowo w Polsce Zainteresowany otrzymał zasiłek z Urzędu Pracy w kwocie 2 769,50 zł, od którego został odprowadzony podatek w kwocie 3,00 zł i składka zdrowotna w kwocie 184,34 zł.

Wnioskodawca dokonał rozliczenia na druku PIT-36 i PIT/ZG z zastosowaniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Danią.

Wypełniając PIT-36 nie skorzystał On z ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy PIT, lecz pomniejszył podatek do zapłaty w kwocie 10 971,85 zł o część podatku zapłaconego w Danii w kwocie 10 417,78 zł. Zainteresowany podaje, iż taki stan rozliczenia jest dla Niego niekorzystny w sytuacji otrzymania zwrotu podatku z Danii, gdyż musi odliczony ? w zeznaniu PIT 36 za 2008 r. ? podatek doliczyć do podatku w zeznaniu za 2009 r. Wnioskodawca chciałby złożyć korektę zeznania PIT-36/2008 polegającą na skorzystaniu z prawa odliczenia ulgi abolicyjnej ? z wyłączeniem odliczenia podatku zapłaconego w Danii. Zainteresowany podaje, iż przy zastosowaniu ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy PIT, w pełni skorzystałby z abolicji ze względu na brak konieczności doliczenia w 2009 r. podatku zwróconego przez organ skarbowy w Danii.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż w roku 2008 r. Zainteresowany w okresie od dnia 15 lutego do dnia 4 sierpnia, przez 171 dni, zamieszkiwał na terytorium Danii. w ww. okresie pracował na umowę o pracę w firmie duńskiej. Składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne opłacał za Niego duński pracodawca. w ocenie Wnioskodawcy w okresie zamieszkiwania w Danii (przez 171 dni) Jego centrum życiowe było w Danii.

Do Polski Zainteresowany wrócił w dniu 4 sierpnia 2008 r. Pozostałą cześć roku zamieszkiwał na terenie Polski. Również w Polsce posiadał centrum interesów osobistych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w 2008 r. Wnioskodawca może tylko skorzystać z ulgi wprowadzonej ustawą abolicyjną, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez odliczenia od podatku wyliczonego w PIT-36 podatku zapłaconego w Danii stosownie do art. 27 ust. 9...

Zdaniem Wnioskodawcy, może skorzystać tylko z ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ust. 2 ustawy PIT. w opinii Zainteresowanego, wówczas będzie to miało skutki takie, jak metoda wyłączenia z progresją.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Należy podkreślić, iż w celu ustalenia miejsca zamieszkania, stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 4 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. u z 2003 r. Nr 43, poz. 368), zwanej dalej Umową, określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie? oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.

Natomiast, art. 4 ust. 2 ww. Umowy, stanowi, że jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania z żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z analizy wniosku wynika, iż Zainteresowany przebywał w Danii ? gdzie pracował na podstawie umowy o pracę ? tylko w okresie od dnia 15 lutego 2008 r. do dnia 4 sierpnia 2008 r. Przez pozostałą część roku zamieszkiwał On na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie posiadał centrum interesów życiowych.

W świetle powyższego, przyjąć należy, iż dla celów podatkowych miejscem zamieszkania Wnioskodawcy w 2008 r. jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem, od całości dochodów (przychodów) osiągniętych w 2008 r. podlega On obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Umowy, z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany w okresie od dnia 18 lutego 2008 r. do dnia 26 lipca 2008 r. na podstawie stosunku pracy wykonywanej w Danii osiągnął dochody w wysokości 52 072,82 zł, natomiast w Polsce otrzymał zasiłek z Urzędu Pracy w kwocie 2 769,50 zł.

W konsekwencji więc, wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej w Danii podlega opodatkowaniu zarówno w Danii, jak i w Polsce. Przy czym, w Danii opodatkowaniu podlega dochód z tytułu pracy tam wykonywanej, według przepisów prawa podatkowego tam obowiązujących. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 Umowy, podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób:

a. z zastrzeżeniem postanowień punktu c), jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Państwo zezwoli na:

i. odliczenie od podatku dochodowego danej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie;

ii. odliczenie od podatku od majątku danej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tym drugim Państwie.

b. jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada bądź na dochód, bądź na majątek, jaki może być opodatkowany w tym drugim Państwie;
c. jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Umawiające się Państwo może włączyć ten dochód lub majątek do podstawy opodatkowania, jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu lub od podatku od majątku tej części podatku od dochodu lub podatku od majątku, która w zależności od konkretnego wypadku przypada na dochód lub majątek posiadany w drugim Umawiającym się Państwie.

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. w tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zatem, dochody Zainteresowanego osiągnięte z pracy najemnej wykonywanej w Danii podlegają w Polsce opodatkowaniu, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Stosownie do art. 14 pkt 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. u. Nr143, poz. 894) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza się zmiany poprzez dodanie art. 27g. Natomiast zgodnie z art. 16 ww. ustawy, przepisy art. 27g ustawy zmienianej w art. 14 ? w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do przychodów (dochodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2008 r.

W ustępie 1 ww. artykułu 27g wskazano, iż podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 (nieograniczony obowiązek podatkowy), rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. 2) z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

   - ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Zgodnie z ustępem 2 ww. artykułu, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Natomiast w myśl natomiast, ww. art. 27 ust. 8 ustawy stanowi, iż jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany składając zeznanie roczne PIT-36 za 2008 r. nie skorzystał z ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz pomniejszył podatek o część podatku zapłaconego w Danii. Jednakże, z uwagi na fakt, że organ skarbowy w Danii dokonał zwrotu podatku, po stronie Wnioskodawcy wystąpił obowiązek jego doliczenia w zeznaniu rocznym za 2009 r. Zainteresowany wskazuje, iż takie rozliczenie jest dla Niego niekorzystne. Dlatego chciałby dokonać korekty zeznania za 2008 r., polegającej na skorzystaniu z ulgi abolicyjnej, z wyłączeniem odliczenia podatku zapłaconego w Danii.

Reasumując, wskazać należy, iż w związku z uzyskaniem w 2008 r. przychodów (dochodów) z tytułu pracy wykonywanej w Danii Wnioskodawca może skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tutejszy Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.