1. Czy rozwiązanie SK, ewentualnie rozwiązanie SK z przeprowadzeniem likwidacji będzie czynnością (...)

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z kapitałów pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z czterech komandytariuszy w spółce komandytowej (dalej: SK lub spółka komandytowa). Majątek SK stanowią przede wszystkim akcje w spółce komandytowo-akcyjnej (dalej: SKA), które zostały objęte przez SK w wyniku aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do SKA.

Ze względów biznesowych, wspólnicy rozważają koncentrację działalności prowadzonej przez nich w SKA za pośrednictwem SK na poziomie jednego podmiotu - SKA. Jednym z czynników determinujących decyzję wspólników o prowadzeniu działalności w ramach SKA jest potencjalna możliwość pozyskania finansowania na budowę nowej galerii handlowej w drodze publicznej emisji akcji SKA. Emisja akcji takiej spółki na Giełdzie Papierów Wartościowych wydaje się możliwa w niedalekiej przyszłości w kontekście rozważanych zmian regulacji w zakresie podatkowego traktowania wypłaty zysków przez spółkę komandytowo-akcyjną na rzecz jej akcjonariuszy.

W celu koncentracji działalności prowadzonej przez wspólników, pod uwagę brane jest połączenie SK oraz SKA, które jednak ze względu na długotrwały proces realizacji oraz konieczność zmiany formy prawnej (w spółkę kapitałowa) nie jest scenariuszem preferowanym przez wspólników. Spośród różnorakich możliwości restrukturyzacyjnych rozważane jest także m.in. rozwiązanie spółki komandytowej z przeprowadzeniem likwidacji albo samo rozwiązanie SK bez procesu likwidacji. Konsekwencją rozwiązania SK będzie kontynuacja przez wspólników prowadzonej do tej pory przez SK działalności w ramach SKA. w efekcie rozwiązania SK wspólnicy staną się bezpośrednio akcjonariuszami w SKA. Dodatkowo, wspólnicy dopuszczają możliwość zmiany swojego zaangażowania w SKA w przyszłości poprzez sprzedaż akcji SKA między sobą lub emisję nowych akcji dla nowo przystępujących wspólników lub też umorzenie akcji.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca pragnie uzyskać potwierdzenie traktowania operacji rozwiązania spółki komandytowej oraz ewentualnego zbycia akcji SKA w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. u. Nr 80, poz. 350; dalej: ustawa o pdof).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy rozwiązanie SK, ewentualnie rozwiązanie SK z przeprowadzeniem likwidacji będzie czynnością opodatkowaną dla Wnioskodawcy jako wspólnika tej spółki na gruncie ustawy o pdof...
2. Czy w przypadku późniejszego zbycia przez Wnioskodawcę akcji SKA otrzymanych uprzednio w ramach rozwiązania lub likwidacji SK. Dochodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie nadwyżka przychodów z późniejszego zbycia akcji SKA nad kosztami ich uzyskania, które w tym przypadku będą ustalone na poziomie wartości tych akcji z wyceny przeprowadzonej na dzień rozwiązania SK, która będzie odpowiadała ich wartości rynkowej...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze, natomiast w zakresie pytania drugiego dnia 13 sierpnia 2010 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-624/10-3/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy ? w odniesieniu do pytania pierwszego ? rozwiązanie SK nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej na gruncie ustawy o pdof.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na szczególny charakter prawno-podatkowy spółek osobowych (w tym SK). Zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. u. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm. dalej: ksh) spółki osobowe, do których zalicza się SK i SKA, nie posiadają osobowości prawnej. Mają one jednak zdolność prawną, tj. mogą we własnym imieniu nabywać prawa, zaciągać zobowiązania, pozywać oraz być pozywane.

Natomiast przepisy ustaw podatkowych dotyczące zasad opodatkowania spółek osobowych nie są kompleksowe, dlatego też Wnioskodawca pragnie uzyskać potwierdzenie swojego stanowiska w zakresie traktowania operacji rozwiązania spółki komandytowej oraz ewentualnego zbycia akcji SKA.

Na gruncie tych regulacji spółki osobowe nie są jednak traktowane jako odrębni podatnicy, a jedynie jako jednostki organizacyjne, które prowadzą ewidencje rachunkowe i w ramach których wspólnicy osiągają zyski.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o pdof przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Oznacza to, że nie spółka, a jej wspólnicy są podatnikami podatku dochodowego. Każdy z nich rozpoznaje odpowiednio przychody i koszty w takiej proporcji, w jakiej posiada udział w zysku. Obliczony w ten sposób dochód opodatkowywany jest następnie u każdego z nich. Spółka osobowa na gruncie podatków dochodowych jest więc podmiotem transparentnym. w praktyce oznacza to, że ocenę skutków podatkowych transakcji, której stroną jest spółka osobowa należy dokonywać z perspektywy wspólników, nie zaś samej spółki. Dla spółki jako takiej zdarzenia gospodarcze, których jest ona uczestnikiem są neutralne z punktu widzenia podatków dochodowych.

Przechodząc na grunt regulacji dotyczących rozwiązania spółki osobowej, jej okoliczności określa art. 58 ksh. Wnioskodawca wskazuje, iż w przypadku rozwiązania spółki osobowej co do zasady należy przeprowadzić jej likwidację (art. 67 ksh), czego następstwem jest wydanie wspólnikom majątku spółki (art. 82 ksh). Niemniej, decyzja o przeprowadzeniu procesu likwidacji leży w granicach dyspozycji samych wspólników, którzy mają prawo do odmiennego ukształtowania losów spółki podlegającej rozwiązaniu. Oznacza to, że spółka osobowa może zostać rozwiązana bez konieczności przeprowadzenia procesu likwidacyjnego.

W konsekwencji, na skutek samego rozwiązania spółki osobowej, jej majątek nie musi podlegać wydaniu na rzecz wspólników.

Konsekwencje podatkowe czynności rozwiązania spółki osobowej nie są objęte zakresem żadnej normy ustawy o pdof. Regulacje tej ustawy odnoszą się wyłącznie do sytuacji, w której dochodzi do likwidacji spółki, w konsekwencji czego następuje zwrot wkładów likwidowanej spółki jej wspólnikom (art. 21 ust. 1 pkt 50) oraz zakończenie prowadzenia przez nich działalności (art. 24 ust. 3). w opinii Zainteresowanego, przepisy te są wyrazem zasady jednokrotności opodatkowania spółek osobowych w podatku dochodowym od osób fizycznych i traktowania dochodów spółek bezpośrednio jako dochodów wspólników (w proporcji odpowiadającej posiadanym udziałom). Przywołane regulacje dodatkowo stanowią odzwierciedlenie jednej z fundamentalnych zasad podatku dochodowego, jaką jest założenie, że ta sama wartość nie może być dwukrotnie opodatkowywana u tej samej osoby. Konsekwencją takiego podejścia jest neutralność podatkowa procesu likwidacji spółki osobowej, której majątek był już opodatkowany przez jej wspólników w trakcie prowadzenia przez nich działalności gospodarczej w ramach spółki.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż prawidłowość takiego stanowiska potwierdził min. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, przykładowo w wyroku z dnia 27 marca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 2930/08) oraz w wyroku z dnia 30 stycznia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 2247/08).

W ocenie Zainteresowanego, przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie jest objęty hipotezą żadnej normy ustawy o pdof, ani tym bardziej zakresem przywołanych uregulowań. Mianowicie, głównym aktywem spółki komandytowej podlegającej w przyszłości rozwiązaniu są akcje w SKA. Tym samym, podstawowym zakresem działalności SK jest prowadzenie działalności jako akcjonariusz. w wyniku rozwiązania SK, jej wspólnicy będą kontynuowali działalność rozwiązanej spółki (tj. będą nadzorować SKA). Rozwiązanie SK nie będzie skutkowało bowiem zakończeniem działalności przez jej wspólników prowadzonej w ramach tej spółki. w konsekwencji, z uwagi na transparentność podatkową spółki komandytowej oraz fakt, że skutki czynności prawnych dokonywanych przez SK dla celów podatku dochodowego należy oceniać z perspektywy jej wspólników, rozwiązanie SK będzie stanowiło dla Wnioskodawcy czynność przeprowadzoną w ramach jednego podmiotu. Dlatego też operacja ta pozostaje czynnością podatkowo neutralną.

Wnioskodawca zwraca jednocześnie uwagę na fakt, że nawet wówczas, gdy wspólnicy podjęliby decyzję o przeprowadzeniu likwidacji SK, proces ten nie stanowiłby operacji podlegającej opodatkowaniu. Mianowicie, z wykładni przepisu art. 24 ust. 3 ustawy o pdof wynika, że na dzień likwidacji nie ustała się dochodu w przypadku przekazania majątku przedsiębiorstwa wydanego w ramach likwidacji na rzecz innej spółki, kontynuującej działalność likwidowanego podmiotu. Zdaniem Zainteresowanego, w opisanym stanie faktycznym, proces restrukturyzacji działalności prowadzony przez wspólników (wcześniejsze wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa SK do SKA, a następnie rozwiązanie spółki komandytowej, połączone z jej likwidacja) efektywnie prowadzi do analogicznej sytuacji, jak ta objęta hipotezą art. 24 ust. 3, chociaż poszczególne jego etapy będą przeprowadzone w innej chronologii niż przedstawiona w tym przepisie. Podkreślić jednak należy, że skutki ekonomiczne planowanej operacji (pomimo, że przekazanie majątku SK do SKA poprzedza ewentualny proces likwidacji SK) są dokładnie takie same, jak dla zdarzenia objętego zakresem art. 24 ust. 3. w konsekwencji, kierując się zasadami wykładni celowościowej, likwidacja spółki komandytowej w opisanym stanie faktycznym nie powinna stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu.

Ponadto, przeprowadzenie likwidacji SK w analizowanym stanie faktycznym nie będzie wiązało się ze zwrotem wkładów, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o pdof. Specyfika spółki komandytowej, której głównym składnikiem majątku są akcje w SKA, powoduje bowiem, że ekonomicznym skutkiem jej rozwiązania wraz z przeprowadzeniem procesu likwidacji jest kontynuacja działalności likwidowanej SK. Tym samym, ekonomicznym właścicielem akcji w SKA staną się wspólnicy jej dotychczasowego akcjonariusza ? spółki komandytowej (podatkowo transparentnej). w konsekwencji, nie dojdzie w tym zakresie do zwrotu wkładów wspólnikom SK.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na brak jakichkolwiek regulacji na gruncie ustawy o pdof w zakresie rozwiązania spółki osobowej, jak również specyfikę czynności rozwiązania w przypadku spółki komandytowej, której głównym składnikiem majątku są akcje w SKA, rozwiązanie SK nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej na gruncie ustawy o pdof. Przepisy podatkowe, będące podstawą opodatkowania określonej transakcji muszą określać w sposób wyraźny i jednoznaczny zakres podmiotowy i przedmiotowy obowiązku podatkowego. Natomiast kwestia rozwiązania spółki osobowej nie jest rozstrzygnięta w sposób niewyraźny lub niejednoznaczny, lecz na gruncie ustawy o pdof brak jest jakiegokolwiek uregulowań w tym zakresie. w konsekwencji, czynność ta nie powinna powodować powstania przychodu (dochodu do opodatkowania) po stronie wspólników rozwiązywanej spółki, w szczególności przy zastosowaniu wykładni celowościowej regulacji ustawy o pdof.

Końcowo, Zainteresowany zwraca uwagę na fakt, iż w polskim porządku prawnym zasadą podstawową jest domniemanie braku opodatkowania, a nie opodatkowanie. Stanowią o tym art. 84 i art. 217 Konstytucji RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Z analizy wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej, której majątek stanowią przede wszystkim akcje w spółce komandytowo-akcyjnej. Ww. akcje zostały przez spółkę komandytową w wyniku aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa do spółki komandytowo-akcyjnej. Ze względów biznesowych rozważane jest m.in. rozwiązanie spółki komandytowej z przeprowadzeniem likwidacji albo samo rozwiązanie SK bez procesu likwidacji. Konsekwencją rozwiązania spółki komandytowej będzie kontynuacja przez wspólników prowadzonej do tej pory przez spółkę komandytową działalności w ramach spółki komandytowo-akcyjnej. w efekcie rozwiązania spółki komandytowej wspólnicy staną się bezpośrednio akcjonariuszami w spółce komandytowo-akcyjnej. Dodatkowo, wspólnicy dopuszczają możliwość zmiany swojego zaangażowania w spółce komandytowo-akcyjnej.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. u. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą. Cechą wyróżniającą ten typ spółki jest sposób ukształtowania odpowiedzialności wspólników wobec wierzycieli za zobowiązania spółki. Przynajmniej jeden wspólnik odpowiada za te zobowiązania bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność przynajmniej jednego (komandytariusza) jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej. Poza unormowaniami kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się bezpośrednio do spółki komandytowej stosuje się do niej odpowiednio przepisy o spółce jawnej (art. 103 ww. ustawy).

W celu określenia skutków prawno-podatkowych dotyczących zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wskazać należy na przepisy regulujące kwestię rozwiązania spółki osobowej, a więc m. in. spółki komandytowej.

Zgodnie z art. 58 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.

Stosownie do art. 67 § 1 ww. Kodeksu, w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W świetle powyższych przepisów, wskazać należy, iż skoro spółka osobowa ma na celu prowadzenie przedsiębiorstwa to, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, wspólnicy spółki osobowej prowadzą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych, rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, pokreślić należy, iż w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Ponadto, stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, nie zaś do procesu jej likwidacji.

Zatem, w przypadku rozwiązania spółki komandytowej ? zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadza procesu likwidacji ? na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 82 Kodeksu spółek handlowych, z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych. Pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. w przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku. Rzeczy wniesione przez wspólnika do spółki tylko do używania zwraca się wspólnikowi w naturze.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, iż majątek spółki komandytowej, która ma ulec rozwiązaniu, stanowią przede wszystkim akcje spółki komandytowo-akcyjnej, które zostały objęte przez spółkę komandytową w drodze aportu. w wyniku rozwiązania spółki komandytowej, wspólnicy rozwiązanej spółki otrzymają akcje spółki komandytowo-akcyjnej. w wyniku ww. rozwiązania wspólnicy otrzymają zwrot wniesionych wkładów ? tym przypadku zwrot będzie określony w postaci wartości rynkowej akcji spółki komandytowo akcyjnej ustalonej na dzień likwidacji spółki komandytowej.

W konsekwencji wkład zwrócony wspólnikowi spółki komandytowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy ? do wysokości, w jakiej został do tej spółki wniesiony.

Natomiast nadwyżka ponad wartość wniesionego wkładu wypłacona w wyniku ewentualnego wystąpienia wnioskodawcy ze spółki komandytowej w wyniku likwidacji spółki komandytowej stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści tego przepisu źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ? c).

W myśl przepisu art. 18 ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mimo, iż posługują się terminem ?prawa majątkowe?, nie definiują tego pojęcia.

Jednakże wyliczenie w przepisie art. 18 ustawy praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy przede wszystkim posłużenie się przez ustawodawcę terminem ?w szczególności?. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, iż zwrot wkładów do spółki komandytowej w wyniku ewentualnej likwidacji spółki komandytowej jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże tylko do wysokości wniesionego do tej spółki wkładu. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega natomiast różnica pomiędzy wypłaconą wartością udziału kapitałowego, a wartością wkładu wniesionego przez wspólnika jako dochód z praw majątkowych.

Wskazać również należy, iż likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę osobową wiąże się nie tylko z obowiązkiem opodatkowania przychodu jaki powstaje u wspólnika rozwiązanej spółki w związku z wypłatą udziału kapitałowego ponad kwotę zwróconego wkładu, ale również z obowiązkiem sporządzenia remanentu likwidacyjnego oraz zapłaty 10% podatku.

Powyższe wynika z art. 24 ust. 3 oraz art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pierwszy z ww. przepisów stanowi, iż w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy;
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży;
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem;
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.

Podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10 % tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. w tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB2/415-624/10-3/WM, interpretacja indywidualna